η τελευταια καλοκαιρινη συναξη στην πρωτευουσα.

Σαββατο εφτα το πρωϊ:

Σαββατο με βροχη, εκτος του οτι ειχα μια προαισθηση απο μερες τωρα, χτες μου το επιβεβαιωνει η μετεωρολογικη υπηρεσια, και σημερα οι σταλες στα τζαμια.  Λενε οτι η βροχη φερνει μελαγχολια και δεν εχουν αδικο. Η δικια μου μελαγχολια ειναι μαλλον πρωϊνη και θα τα καταφερω να τη διωξω ως το βραδακι που θα ερθουν οι καλεσμενοι μου.  Σχεδον ειμαι σιγουρη οτι οταν ξυπνησει η πριγκιπισσα μου και κατεβει κατω για πρωϊνο θα αρχισουν τα συννεφακια να εξαφανιζονται.

Ξερω οτι δεν ειναι μονο η βροχη αλλα και μια σειρα απο μικρα πραγματακια που ξερετε πως γινεται, οταν μαζευτουν πολλα πανε να μου χαλασουν τη χαρα της στιγμης.  Δε θα τα αφησω, οχι δε θα τα αφησω.  Μαζευω τα υλικα μου και τα κοφτερα μου μαχαιρια.  Θα ετοιμασω μεζεδακια που φαινεται πως θα τα φαμε συνοδεια καταιγιδας.  Αλλα δε μας νοιαζει.  Καταιγιδα εξω και χαμογελα μεσα.

Τηλεφωνω στη μαμα και την βρισκω καλα.  Παντα ομως το τηλεφωνημα καταληγει σε συγκινηση.  Δε θαθελα, ερχεται να προστεθει στο βουναλακι με την λυπη.  Καταριεμαι την ξενητεια και απορω γιατι καινε τοσο τα κρεμμυδια στα ματια.

Σαββατο ενιαμισυ το πρωϊ :

Η κουζινα ειναι ηδη σε κατασταση εκτακτης αναγκης.  Βαζω μπροστα να φιαξω ενα σπετζοφαϊ. Βρηκα μικρες χρωματιστες πιπεριτσες και λουκανικα τυπου Ιταλιας φιαγμενα σε μια ντελικατεσσεν.  Δε θα το κανω πολυ καυτερο. Δειλα δειλα προσθετω λιγη καυτερη πιπερια και η υπολοιπη θα ειναι στο πλαϊ. Οποιος θελει ας το κανει τουρμπο.  Δυο ανεμιστηρες στην οροφη δουλευουν ασταματητα.  Φετος δεν εχω ανοιξει ακομα κλιματισμο.  Δροσερος Ιουνιος.  Οι ανεμιστηρες με ζαλιζουν, δεν εχω φαει πρωϊνο και σκεφτομαι μηπως δεν εκανα καλα.

Το σπετζοφαϊ μαγειρευεται

Σαββατο ωρα δεκα και μιση :

Το σπετζοφαϊ ειναι ετοιμο.  Φαινεται λαχταριστο. Να πιω και τριτο καφε η θα παθω καμια διατρηση στομαχου στο τελος; Μου ερχεται μια ιδεα να φιαξω κιρ ρουαγιαλ για οπενινγκ ντρινκ και ετοιμαζω τα ποτηρακια.  Πλενω τα ποτηρια μου και τα τοποθετω στο δισκο.  Οταν με το καλο γυρισω απο τις διακοπες,  θα μιλησουμε για ποτηρια.  Αλλα κακως κανω και σκεφτομαι τοσο μακροπροθεσμα.  Τωρα θελω απλα να ξημερωσει μια μερα και ολα να γινουν οπως τα θελω εγω.  Ξανακαταριεμαι την ξενητεια.  Ο ουρανος ειναι μαυρος και ετοιμος παλι να ανοιξει τους κρουνους.

Σαββατο εντεκα και δεκαεφτα:

Εφιαξα μια λιστα με τα πραγματα που πρεπει να προσφερω γιατι σιγουρα κατι θα ξεχασω.  Ριχνει πολυ νερο εξω, οι δρομοι πλημμυριζουν. Η Δαφνη εχει να παει σε ενα γαμο στις τρεις και στεναχωριεται.  Της θυμιζω οτι οι καταιγιδες κρατανε λιγο.

Σκεφτηκα να σερβιρω σορμπε λεμονι και ιβισκο με κατι καταπληκτικα μπισκοτακια απο Meyer Lemon.  Αυτα τα εσπεριδοειδη, διασταυρωση λεμονιου και μανταρινιου που μας ηρθαν απο την Κινα, δεν μπορω να τα περιγραψω.  Το αρωμα τους ειναι ανεπαναληπτο.  Θα ειναι ενα καλο περασμα το σορμπε απο τα λουκανικα και τους κεφτεδες στα τυρια και τα αλλα επιδορπια.

Σταματαω να καταριεμαι την ξενητεια, δε βγαινει τιποτα.

Σαββατο μια και εξι.

Θα ειναι οχτω τωρα στην Αθηνα.  Η καταιγιδα σταματησε και βγηκε ο ηλιος. Τι καλα, ετσι δεν θα ταλαιπωρηθει η Δαφνη που εχει να οδηγησει στο νταουν ταουν για το γαμο. Φιαχνω μια πολυ χαριτωμενη σαλατα.  Πολυ τρυφερα φυλλαρακια ροκας, ενα κι ενα.  Μ’αρεσει τοσο το πικρουλο της ροκας.  Γυρω γυρω λεπτες φετουλες απο ψητο πατζαρι κι απο πανω λεπτοκομμενα shallots που τα μαρανα σε ελαιολαδο.  Αναρωτιεμαι πως λεγονται τα shallots ελληνικα.  Μετα θα φιαξω ενα ωραιο ντρεσσιγκ με λαδι και λεμονι.

Σαλατα με ροκα σαλο και πατζαρια

Ποτε δεν εχω κανει ετοιμασιες για γιορτη τοσο ηρεμα και σε ρηλαξ μουντ.  Κανω λιγα και καθομαι, φιαχνω το γνωστο σαν πελεγκρινο με ενα τεταρτο λαϊμ μεσα και το συνοδευω με λιγο καπνιστο προβολονε.  Βρηκα αυτο το προβολονε, που οταν το δοκιμασα μου φανηκε τοοοσο μα τοσο κοντα στο μετσοβονε που τρελλαθηκα. Οχι δεν ειναι τοσο στρινγκυ, αλλα η γευση, η εκπληξη του Ιουνιου θα ελεγα.

Καλαμποκοψωμο με κρανμπερις.  Γλυκεια αγαπημενη γευση.

Κανω ενα διαλειμμα για να δω τα εγκαινια στο μουσειο της ακροπολης.  Ποσο θαθελα να ειμει εκει αποψε. Ας μην αρχισω παλι με την κακουργα την ξενητεια.  Παρηγοριεμαι γιατι θα παω να το δω συντομα, πολυ συντομα.  Οι εγγλεζοι δεν εχουν καμια δικαιολογια τωρα πια, να δουμε τι θα σκαρφιστουν.

Σαββατο δυομισυ:

Μολις τελειωσα να φιαχνω ενα απαλο μακιγιαζ στη Δαφνη. Κουκλα ειναι.  Η εγω την βλεπω κουκλα. Φευγει για να παει στο γαμο της φιλης της.  Η λιακαδα ισως ηρθε για να μεινει ποιος ξερει..

Δαφνη παιζει με φακο μαμας.

Παρακολουθω παλι σε επαναληψη την τελετη εγκαινειων και σκεφτομαι οτι μπορει να ειναι εκει αποψε η Πηνελοπη.  Θαθελα να την διακρινω μεσα στον κοσμο.   Θελω να γραψω κι αλλα που σκεφτομαι αλλα δε θα προλαβω να τελειωσω τις ετοιμασιες.  Θελω να διαβασω αυριο εντυπωσεις απο μπλογκερς.  Πρεπει να σταματησω να λεω θελω γιατι δε προκειται να φτασω πουθενα. Κλεινω και παω για τις τελικες προετοιμασιες.

Πρασινες ελιες σε μαριναδα απο φλουδα λεμονιου

Σαββατο πεντε και οχτω:

Με παιρνει η Δαφνη τηλεφωνο για να με ρωτησει αν θελω κατι αν ξεχασα κατι ,και σκεφτομαι οτι μου λειπει πολυ.  Παντα ετσι ειναι αυτο το παιδι. Παντα σκεφτεται τους αλλους.  Σχεδον ολα ειναι ετοιμα.  Μιση ωρα πριν ερθει ο κοσμος,  θα βλαλω τα τυρακια για να συνελθουν.  Τελικα αναψα το αιρ κοντισιον. Ο φουρνος το ζεστανε πολυ το σπιτι.  Περασμενα μεσανυχτα στην Αθηνα.  Θα κοιμαται η Σοφη να την επαιρνα τηλεφωνο.  Ο Γιαννης Βογιατζης στην τηλεοραση τραγουδα της Αθηνας το φεγγαρι.  Ειναι παντα κεφατος.  Κι ενα μικρο πιανακι με γλυκαινει.  Αμεσως ολα τα ξεχνω σαν δω ψηλα στον ουρανο της νυχτας το φεγγαρι.  Το μεγαρο μου για της Αθηνας το φεγγαρι.  Κλεινω παλι σε λιγο ερχεται ο κοσμος.

Κυριακη εννεα και μιση.

Περασαμε πολυ ομορφα.  Οταν ειναι η Δαφνη εδω ερχονται και οι φιλοι της και γεμιζει το σπιτι νιατα και φωνες.  Η Ντεμπορα εφιαξε ενα καταπληκτικο μπακλαβα, αυτο το κοριτσακι με εκπλησσει παντα με την αγαπη της για καθε ελληνικο.   Η Δαφνη εφιαξε μαφινς με φρεσκα βερυκοκα και ο Τεντυ ζωγραφισε ενα πορτρετο του μπαμπα του με καρβουνο και το εφερε σε κορνιζα.  Τα παιδια ολα μαζι ειναι ενα μπουκετο λουλουδια.

Παραθετω και την φωτογραφια μοντελο για τον πινακα.  Πιστευω οτι πετυχε το δεξι μερος αλλα το αριστερο του βγηκε λιγο φλουπ!

Φερνω ακομα μερικες φωτογραφιες απο τη χτεσινη καλοκαιρινη συναξη.  Και υποσχομαι στη συνεχεια να φερω ενα καταπληκτικο δωρο απο την “ωραιοτατη κουμπαρα” μου.  Το κειμενο της αναρτησης γραφτηκε χτες στα διαλειμματα αναμεσα στα μαγειρεματα.  Το σετακι πιατων σερβιρισματος με τα λεμονια στο ντεσσεν ηταν δωρο των παιδιων για τη γιορτη της μητερας.

Πατε πουρ λἀμπιανς

Σημερα φευγουν ολοι.  Η Δαφνη θα περασει το βραδυ με τα παιδια πριν φυγει παλι για Σαν Φρανσισκο. Ο Ερρικος στο Σηατλ για μια βδομαδα.  Καταλαγιασε ο ηχος της γιορτης και τωρα σκεφτομαι ποια βαλιτσα να γεμισω.