I am back (κλααααψ)

Γυρνω απο το ταξιδακι μου αρκετα εξαντλημενη.  Οι τελευταιες  μερες  ειναι απροσμενα ζεστες και ηλιολουστες για αρχες Απριλη.  Η θερμοκρασια ανεβαινει στους 27 βαθμους και οι βολτες στην εξοχη μετα απο το μπαφιασμα του Φλεβαρη και του Μαρτη μαλλον με κουραζουν.  Αισθανομαι σα να εχω καποια αφυδατωση.  Η μυτη και τα μαγουλα μου ειναι ροδοκοκκινα.  Βυθιζομαι σε διωρο υπνο που αντι να με συνεφερει,  με κανει να σερνομαι βραδυ Κυριακης. Φερνω ομως μερικες φωτογραφιες για Πασχαλινη αναρτηση για να μη μεινω με τη θλιψη της Μεγαλης Παρασκευης.

Εκει σε ενα Bed and Breakfast (στη φωτογραφια της επικεφαλιδας  φαινεται στο κεντρο), στο νησακι Tilghman στο Chesapeake Bay περναμε υπεροχα, αν και καθολου  Πασχαλινα συμφωνα με τα Ελληνικα προτυπα.   Εχω να σας γραψω τοσα πολλα μα τοσα πολλα, για καινουργιες γνωριμιες, για τις βολτες, για τις γκουρμεδιες και αλλα.  Σε επομενες αναρτησεις ομως, αρκει να μου περασει αυτη η εξαντληση η αποψινη.

Ως τοτε,  μερικα λουλουδια, μια μικρη κερασια που ανθιζει στον κηπο του πανδοχειου, και δυο “Κοκκορικοι”  απο μεταλλο αμερικαιν (*) , που συναντω στο χωριο St. Michael’s.  Με ευχες για Αγαπη στη ζωη ολων μας, σας φιλω γλυκα.

(*)  Η αγαπημενη εκφραση του μπαμπα μου, “μεταλλο αμερικαιν, νο μαυριζει νο σκουριεν”