Στον κοσμο που φτανει στα ματια μου μεσα απο την οθονη του λαπτοπ, εχω δει κι εχω μαθει τοσα πραγματα τα τελευταια τεσσερα χρονια. Για εναν ανθρωπο σαν κι εμενα που βρισκομαι τοσο μακρυα, η οθονη αυτη ειναι το παραθυρο μου στην Ελλαδα. Εγινε ομως το μπλογκινγκ αφορμη να γνωρισω και να ερθω κοντα με κοσμο που καποτε θαυμαζα και που ποτε δεν φανταζομουν οτι θα ειχαμε κατι κοινο να πουμε. Και οχι μονο αυτο! Με εφερε πιο κοντα σε ανθρωπους που ηδη γνωριζα, με εμαθε να βλεπω πιο περα απο την οθονη και να ψυχολογω. Να ακουω, να ανταποκρινομαι, να αφουγγραζομαι, να χρησιμοποιω την φαντασια μαζι με την κριση, ακομα και να ανεχομαι.
Φανταζομαι οτι το μπλογκ ειναι ο κηπος μου, ανοιχτος για ολους. Καποιοι ερχονται, φερνουν λουλουδια, ενα χαμογελο. Καποιοι κοιτουν εξω απο τα καγκελλα. Καποτε η φαντασια γινεται πραγματικοτητα και μερικοι φιλοι παιρνουν μορφη, σαρκα και οστα. Η πραγματικοτητα δεν διαφερει πολυ απο την φαντασια. Μονο μια φορα απογοητευτηκα και για να πω την αληθεια μου, ημουν και προϊδεασμενη. Μετα απο τεσσερα χρονια ακομα δεν εχω απαντησει με βεβαιοτητα αν το μπλογκινγκ με πηγε η το πηγα. Αν ξαναρχιζα απο την αρχη, θα εκανα κατι διαφορετικο; Ναι σιγουρα αν γνωριζα οσα γνωριζω τωρα. Και παρ’ολο που υπηρξαν πραγματα που με ενοχλησαν η με πικραναν, το μπλογκινγκ συνδιαζει πια για μενα τη χαρα της δημιουργιας αλλα και της προσμονης, να ερθει ο φιλος και η φιλη και να πει κατι.
Θα πω κατι που ισως ακουστει υπερφιαλο, αλλα πιστευω οτι εχω μαθει να ψυχολογω συμπεριφορες. Τις αναλυω, τις ερμηνευω και ετσι τουλαχιστο δινω μια απαντηση που να με ικανοποιει. Κι ετσι προκαταβαλλομαι. Ειναι υποκρισια μου ειπε ο φιλος μου ο Ζερβουλακος, το να μην εισαι προκατειλημμενος. Κι απο τοτε δεν αισθανομαι τυψεις. Στα τεσσερα χρονια χανω σιγα σιγα την υπερβολικη μου ευαισθησια.
Εκεινο που δε χανω, ειναι πεντε δεκα καλους και αγαπημενους φιλους, και την ελπιδα οτι παντα υπαρχει κατι καινουργιο και ομορφο που περιμενει απο βερτσουαλ να γινει ρηαλ! Την αγαπη μου στους φιλους που μου κρατησαν παρεα εστω και για λιγο το Σαββατοκυριακο.
Στη συνεχεια φερνω μερικες φωτογραφιες που εβγαλα το Σαββατο σε ενα φιν φον φυτωριο που επισκεπτομαι δυο φορες το χρονο. Η επομενη θα ειναι τελος Απριλη.
Τα φυτωρια Bahnke’s ειναι ισως η μεγαλυτερη επιχειρηση στο ειδος της, και περιλαμβανει εκτος απο παντος ειδους φυτα σε διαφορα μεγεθη, εσωτερικου και εξωτερικου χωρου, δενδρα, βολβους, οτι μπορει να βαλει το μυαλο του ανθρωπου σε σχεση με την κηπουρικη. Εργαλεια, γλαστρες, φυτοφαρμακα, γαλοτσες και ειδη διακοσμησης κηπων. Τα φυτωρια Bahnke’s βρισκονται στην περιοχη Beltsville στο Maryland και το δεσποιναριον τα επισκεφτηκε το Σαββατο για να προμηθευτει μερικα γλαστρακια και να στολισει το σπιτι φθινοπωρινα. Οι εγκαταστασεις που περιλαμβανουν πολλες σερρες, εσωτερικους και εξωτερικους χωρους ειναι τεραστιες και μπορεις ανετα να τριγυρνας δυο ωρες για να τα δεις ολα. Ειναι υπεροχο να τριγυρνας αναμεσα στα λουλουδια και στους φθινοπωρινους στολισμους. Καθε εποχη τα φυτωρια αλλαζουν μορφη και χρωματα, και μπορει η ανοιξη να υπερτερει των αλλων εποχων, αλλα και ο Οκτωβρης με τα ζεστα του χρωματα και τα χιλιαδες χρυσανθεμα ειναι αναμφισβητητα
ο πιο αγαπημενος μου συνδιασμος χρωματων
Το καροτσι του δεσποιναριου αρχιζει να γεμιζει. Μια κοκκινη πιπεριτσα και μια αρμπαρορριζα για το αρωμα. Τα υπολοιπα θα τα δειτε στην αυριανη αναρτηση που θα εχει τιτλο: Στολιζουμε το σπιτι με λουλουδια εποχης και παμε και μεχρι το Σακς αμα λαχει. Αυτα για σασπενς! Σας φιλω γλυκα!
Update: Θα ηθελα να πω οτι το πρωτο μερος της αναρτησης δεν περιεχει καθολου μα καθολου θλιψη, απογοητευση, αντιθετα μια χαρα και ικανοποιηση για αυτα που εχω κρατησει και μαλιστα τεραστια. Πολλες φορες για να φτασεις στα καλα αναφερεις και τα στραβα, ετσι για να αναδειχθουν καλυτερα. Ομως ειναι μια εκρηξη χαρας για οτι αγαπησιαρικο μου εφερε η ιστορια blog. Το τυχαρπαστο αναλωνεται γενικα στην μπλογκοσφαιρα, η αγαπη και η συμπαθεια επικεντρωνεται, φαινεται, καιεκφραζεται με μια λεξη σε σχολιο, ειτε με αλλους τροπους. Την απολαμβανω σε ολες τις τις μορφες πιστεψτε με. 😀 😀
ασπρο - 1 
fobera xromata 🙂
to halloween exei ena spooky pou me kanei na to areskomai perisotero apo ta dika mas karnabalia 🙂
xx
Kalimera kai kali bdomada 🙂
Χα χα, αυτο ακριβως το σπουκυ ειναι που δε χωνεψα ποτε Λονλινακι μου. Κυριως τις αραχνες και τους χαροντες με τα δρεπανια. Ομως τα χρωματα τα φθινοπωρινα ακομα και το πορτοκαλι (με μετρο) ειναι τα χαρακτηριστικα της εποχης. Φιλια!
Blogging mysteries … ! Αγαπημένο μου φιν φον το blogging αλλά και γενικά τα social media δεν είναι τίποτε περισσότερο τίποτε λιγότερο από τη διάθεση να ανοίξουμε ένα παράθυρο στο άπειρο.
Εκείνο που στην αρχή δεν ξέρουμε – ίσως να είναι και ο ενθουσιασμός του καινούριου – είναι ότι πρέπει να είμαστε πιο παρατηρητικοί και να έχουμε ίσως και πιο αυστηρά κριτήρια.
Γιατί μέσα από τα παράθυρα όλα φαίνονται πιο αθώα και πιο ιδανικά ή πλασάρονται κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Η πραγματική σχέση όμως δεν θα είναι ποτέ virtual .
Και εγώ μετά από 4 και κάτι χρόνια δεν το κρύβω ότι αντιμετωπίζω τα νέα μέσα με σχετικά ‘κρύα διάθεση’.
Ειδικά στο FB μπορεί να συμμετέχω σε μια συζήτηση ή να κάνω like ή να διαβάζω μια συζήτηση και ταυτόγχρονα να αναρωτιέμαι : “εγώ τώρα γιατί το κάνω αυτό; ”
Ευτυχώς υπάρχει το log out και ακόμα πιο ευτυχώς είναι και εύκολο.
Και τώρα πάμε στο ελαφρολαϊκό: πολύ ωραίο το φυτώριο, λέω να τους στείλω ένα CV γιατί κοιτώντας τις φωτογραφίες διαπίστωσα ότι αυτό που δεν έχω κάνει ποτέ είναι μια δουλειά χωρίς μεγάλες υποχρεώσεις. Η πιπερίτσα στο τέλος με την αρμονία της με μάγεψε …
ΥΓ Το γεγονός ότι μου άρεσε το συγκεκριμένο φυτώριο που είναι στο USA , λέει νομίζω πολλά για το χαρακτήρα μου …
Sweet dreams δεσποινάριον από τη βροχερή Γλυφάδα
Αγαπημενη Σο Φαρ(ουλα) πολυ χαιρομαι που χαλαρωνεις στο σπιτι σου, αν και σε αισθανομαι οτι τρωγεσαι να ξαναφυγεις.
Αυτο που περιγραφεις τωρα για τον μπλογκοκοσμο το εχω νοιωσει κατα καιρους αναλογα σε τι διαθεση με βαζει η πραγματικη μου ζωη. Νομιζω οτι ττο ξεπερνω σιγα σιγα και εχω πολυ καιρο να νοιωσω αυτο που λες “περιεργεια για κατι καινουργιο” . Ολοι μας αρχισαμε να γραφουμε γιατι καπου θελαμε να πουμε ωρισμενα πραγματα και το κουτακι αυτο δε μας ειπε ποτε οχι. Ξερεις πολυ καλα οτι οταν το βερτσουαλ γινεται ρηαλ η συνταγη δεν πετυχαινει παντα. Ομως οταν πετυχαινει τοτε εχεις πεντε φιλους που γνωρισες απο αυτα που ελεγαν και οχι απο μια πρωτη ρηαλ ματια που δυστυχως την εμπιστευομαστε αβασανιστα.
Το φυτωριο ειναι τοπος που με ξεκουραζει. Εστω κι αν εχω να παρω δυο τρια πραγματακια, παω παντου και τα θαυμαζω ολα.
… Δέσποινά μου, τρελή κι εγώ για λουλούδια… πολλά από τα της πατρίδας… τα πηγαινοφέρνω μέσα-έξω… για όπως ξέρεις ο καιρός στη Νέα Υόρκη δεν είναι για τα τροπικά… τώρα, πάω να εντοπίσω που θα βρώ μοβ-διπλό “angels’ trumpet”….
Χάρηκα με την εμβάθυνση που έκανες για τα μπλογκς… όσο για το Φ. β…. παραπανίσιο… χρόνος χαμένος, νομίζω.
Θα τα λέμε, Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ
Αγαπητη Υιωτα, τα λουλουδια τα δικα μας ειναι τοσο δυσκολο να τα διατηρησουμε εδω! Ποσες φορες δε δοκιμασα να μεγαλωσω μπουκαμβιλια! Ο παγετος δεν αφηνει τιποτα. Ακομα και τα γερανια που στην Ελλαδα καθε χρονο πετανε φυτρες, εδω καιγονται. 😦
Ειναι φυσικο οταν βρισκομαστε σε ενα virtual χωρο, να αναρωτιομαστε ποτε ποτε γι αυτον και να κανουμε απολογισμους. Κυριως οταν δεν ξεκινησαμε στα νειατα μας ετσι. Τωρα το φμπ Υιωτα μου ειναι εργαλειο και με τον καταλληλο χειρισμο μπορει να γινει πηγη ενημερωσης αλλα και τοπος συναντησης με προσωπα που επιλεγεις. Θελει ομως χρονο για να τα μαθεις αυτα. Εδω δε θα διαφωνησω. Τους χαιρετισμους μου στη Νεα Υορκη (που προσφατα επισκεφθηκα και λατρεψα)
Δεσποινάκι μου καλό σαν λίγο πικραμένη σε διαβάζω? Εγώ πάλι είμαι πολύ αισιόδοξη και όσο περνάει ο καιρός τόσο και μου αρέσουν πιο πολύ…. Θα σου γράψω αργότερα το γιατί και το διότι. Εχει πέσει πολύ δουλειά και δεν προλαβαίνω. φιλιά πολλά χχο
Οχι οχι καρδουλα μου! Καθολου πικραμενη, οχι πια. Παλι λαθος εντυπωση εδωσα. Ηθελα να πω ποσο χαιρομαι με οτι καλο απαντησα εδω! Και πιο κει, και παραπερα, και στο Πατρον. Το ποσο interaction υπαρχει δε με απασχολει. Οταν μια σχεση ειναι καλη ειναι κι απο μακρυα και με λιγα. Ειναι ομως εκει και αποτελει πηγη χαρας. Φιλακια, φανταζομαι κατι θα σκαρωνεις!
Καλημέρα!
Πάντα μια πηγή ομορφιάς και ευγένειας είναι το μπλόγκ σου αγαπητή Δέσποινα, και όποιος δεν το σέβεται, δεν αξίζει να σε επισκέπτεται….
Μια από τις ομορφιές του μπλόγκινγ είναι ότι δεν σε υποχρεώνει σε αμφίδρομες σχέσεις. Είναι μια ελευθερία και αυτό…
Πολύ όμορφα τα λουλούδια!!
Σοφια σε ευχαριστω για τα ευγενικα σου λογια. Θα σταθω λιγο σ’αυτο που ειπες, αν και δεν ηταν σκοπος μου να ασχοληθω με δυσαρεστα μα να χαρω με τα ευχαριστα. Ας ερθει οποιος θελει, ανοιχτο ειναι, οτι γραψει εδω θα μεινει. Αυτο δε με στεναχωρει πια, το αντιμετωπιζω οπως προκυψει. Το χειροτερο μου παντως ειναι η χυμα αναλωση σχολιων δεξια κι αριστερα (και δεν μιλαω παραταξιακα χα χα) μιλαω βρηκαμε ενα πληκτρολογιο, παμε να περασουμε την ωρα μας! Αυτο δεν μπορω να το διορθωσω οποτε επιλεγω να το αγνοω. Σε φιλω Σοφακι μου γλυκο και ντομπρο!
Φιλενάδα μου, για το blogging τα έχουμε πει και μεταξύ μας και τα έχω γράψει πολλές, πολλές φορές.. Στο δικό μου aftermath είμαι κερδισμένη τελικά γιατί γνώρισα ανθρώπους τους οποίους, τόσα χρόνια αλλά και τόση συναναστροφή μετά, διαδικτυακή αλλά και πραγματική εκεί έξω, στην κανονική ζωή μου, μπορώ να τους θεωρώ φίλους μου… Και εσύ είσαι μια από αυτούς τους ανθρώπους και ελπίζω πως το ξέρεις… Τώρα πως όμως, ακόμα και όταν ψωνίζεις λουλούδια και κολοκύθες καταφέρνεις να το κάνεις με τον πιο φιν φον τρόπο στο πιο φιν φον μέρος, αυτό είναι ένα μικρό, δικό σου θαύμα που αλήθεια σου λέω, το θαυμάζω πολύ… Φιλιά και καλημέρες…
Μα η κεντρικη ιδεα ειναι οτι ειμαι κι εγω κερδισμενη. Και φυσικα ποιος ξερει ακομα (οσο μενω εδω) τι αλλο θα κερδισω. Και για μενα εδω που ειμαι ειναι μεγαλυτερη η ικανοποιηση. Στην αρχη εβλεπα πολυ κοσμο να εχει μια αντιπαθεια η εστω αδιαφορια για καποια μπλογκερ που εγραφε απο την Αμερικη. Με γεια τους με χαρα τους. Κολλημενα μυαλα και οπισθοδρομικα κλισε. Αυτα πια ουτε καν με απασχολουν. Εγω τον κοσμο μου (πραγματικο και βερτσουαλ) κι εκεινοι οπου βρισκονται. Η αγαπη δεν ειναι ποσοτητα, ειναι ποιοτητα. Τα ειπα ολα νομιζω. Τα πιο γλυκα μου φιλακια στην πιο αισιοδοξη φιλεναδα μου!
To φυτώριο είναι εκπληκτικό. Ζηλεύω πολύ. Πόσο μου αρέσουν τα χρώματα. Εγώ πριν ένα μήνα πήγα στο άλλοτε μεγάλο και πλούσιο φυτώριο της περιοχής μου και η κατάσταση ήταν απερίγραπτη. Με το ζόρι βρήκα 6 γλαστράκια με χρυσάνθεμα να πάρω γιατί τα άλλα λουλούδια ήταν άθλια. Άθλια βέβαια αποδείχτηκαν και τα χρυσάνθεμα μου αφού μετά απο δυο εβδομάδες πήραν την κατιούσα. Τώρα ηρθε και το κρύο και τα τσάκισε. Απογοήτευση…Η κρίση μάλλον έπιασε και τα φυτώρια.
Αγαπητη blueprint. Πρωτα πρωτα καλωσορισες στο “ασπρο” (που το εκανα λιγο μπεζ τελευταια). Παντα νομιζα οτι στην Ελλαδα τα λουλουδια ειναι πιο ευρωστα, αλλα μπορει να εχεις κι ενα δικιο στο οτι ολα περνανε κριση. Πριν απαντησω περασα απο το μπλογκακι σου. Ευχαριστω για τον συνδεσμο. Επιφυλασσομαι να σε επισκεφθω με την ησυχια μου το βραδακι. Καλως ορισες στον κοσμο των μπλογκς.
Ευχαριστώ που με προσγείωσες λίγο. Η αλήθεια είναι ότι με έβαλες και σκέφτηκα λίγο … και μέτρησα, αυτά που θα έχανα αν δεν ήμουν εδώ αυτά τα χρόνια και ήταν αρκετά. Και ηρέμησα λίγο. Ελπίζω να κρατήσει.
PS Καθώς έχουμε το ίδιο όνομα, το αγαπημένο μου υποκοριστικό είναι Δεσποινάκι οπότε
Τhanks again Δεσποινάκι
Ως Δεσποινακι οχι απλα εισαι ευπροσδεκτο αλλα παιρνεις και δωρεαν πασσο στον κηπο 😛 και μπορεις να καθεσαι στα μπροστινα παγκακια! Σε καλωσοριζω και παλι και επειδη καταλαβα οτι εισαι καινουργια θα ξαναπω αυτο που παντα λεω. Αρκει μια κουβεντα απο αλλο μπλογκερ, αρκει μια γνωμη ανεπηρρεαστη για να μας κανει να νοιωσουμε καλυτερα. Και δεν ειναι η γνωμη αυτη καθεαυτη, αλλα το γεγονος οτι καποιος μας ακουσε.
δεσποιναριον!!!!! χαπυ κολαμπους ντει!!!!!!! τεικ ιτ ηηηηηηζυυυυυυυ!!!!!!!
i now switch to english to make my statement on the first topic:
there are a lot of mother f…ckers in society
it is therefore inevitable that they spill over into the virtual society!!!!
ignore them and let them go and f…ck themselves!!!!!
and keep a safe distance!!!!
overall, I think that the “virtual” acts as a magnifying glass and everything is exaggerated
this way, the “average”, the “dull” somehow is covered at the beginning
but not for very long
it just takes longer
in any case, all of the above theoretical rambling is irrelevant to me, as I am one of your preferred and beloved mates, likewise you for me, so when I do the bottom line calculation, only the fact that I have met you in virtual space, is more than enough to tip the balance and make it a positive and rewarding for that matter endeavor
i will stop here, and not proceed to enter the nice garden as i am about ready to enter another garden …
cheers
Θενκ γιου μαϊ ντηαρ, Ι φηλ δε σεημ, μπατ γουαη ντον’τ γιου γουωντ το καμ ιντο μαϊ γκαρντεν ενδ γιου πρηφερ αναδερ; Γιου σανοβε.. χα χα αντε μη το παρακανω. Λοιπον θα πω παλι οτι χαιρομαι γι αυτα που απεκτησα, χαιρομαι για οσα μαθαινω και εμαθα, εμαθα να κρατω αποστασεις, θα κοψω και κατι σαπια λινκς και θα επιπλεω χαρουμενη στην κοσμαρα μου! χα χα! Ενταξει εχω ενα προβλημα, δεν μπορω να σοβαρευτω με μερικους φιλους, αλλα αυτο ειναι δειγμα εμπιστοσυνης και αγαπης. Ντου αϊ μεηκ μαϊσελφ κληαρ; Ι θινκ αϊ ντου. Ελα βρε μεσα, εχει πολλα λελουδια! 😆
Πως μου αρέσει όταν ανοίγεις τη ψυχή σου και γράφεις γράφεις γράφεις βελούδινα, όπως σκέφτεσαι!!! Το έχω ξαναπεί θα το λέω και θα το γράφω ακούραστα , ευλογημένος είναι αυτός ο κήπος, ο δικός σου κήπος, που έγινε αφορμή να σε γνωρίσω. Να σ εχω στο μικρό κύκλο αγαπημένων προσώπων. Πραγματικό , τόσο κοντινό και μακρινό μαζί, δυστυχώς.
Δεσποινάκι μου, θέλω να πάρω μπροστά, εννοώντας, να κάνω χίλια δυο μικροπράγματα, να χρωματίσω το χρόνο μου. Αυτή η βόλτα παρέα με τις κολοκύθες και τα χρυσάνθεμα ήταν ζηλευτή. Πόσο θα θελα να τρυπώσω σ ένα τέτοιο φυτώριο. Πνίγομαι σε χίλιες δυο δουλειές-θέματα ρουτίνας και απίστευτης κούρασης και έχω ξεχάσει το χρώμα. Εδώ σου σκάω φιλί.
Η πιπερίτσα είναι…..μμμμμμ!! Κι αν την αποξηράνεις μετά ξέρεις στο φαγητό, μούρλια!!!
Καλημέρα καλή εβδομάδα και έχε το νου σου στο ταχυδρομείο from baby!!
Απο σενα παιρνω μαθηματα ευγενειας γιατι εισαι το πιο ευγενικο κοριτσι που ερχεται εδω. Και μοιαζουμε στο γεγονος οτι ανοιγομαστε ευκολα ενω δε θα επρεπε. Τωρα οτι και να πω θα ειναι περιττο για εδω. Θελω να εισαι παντα χαρουμενη , και με συγκινεις με το τελευταιο. Θα περιμενω πισω απο την πορτα.
Καλημέρες, καλησπέρες, ανάλογα την ώρα που θα το δεις εσύ.
Ξεκινάω από τα ανώδυνα, μου αρέσει ο τρόπος που με μια ανάρτηση στολίζεις τη μέρα μας! Ανοίγεις την ψυχούλα σου και μας γεμίζεις με χρώματα!
Και μόνο για αυτό αξίζει το μπλόγκινγκ!
Η κοινωνική δικτύωση σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστά την πραγματική επαφή και φιλία είναι όμως με σωστή επιλογή και χρήση, μια συντροφιά, μία διέξοδος, γρήγορη και άμεση και ένας τρόπος επικοινωνίας, όχι πάντα ο ενδεδειγμένος αλλά ένας τρόπος.
Αν το δω αισιόδοξα και θετικά –γιατί έτσι είμαι εγώ- αυτό το παραθυράκι μπορείς να το ανοίξεις όσο θέλεις, όπου θέλεις κι αν χρειαστεί και όπου χρειαστεί να το κλείσεις ερμητικά, χωρίς χαραμάδες και κρυφοκοιτάγματα.
Προσωπικά σ’ ευχαριστώ για την παρεούλα, την έκφραση, την άποψη, τη λογική αλλά και την ευαισθησία…. Γιατί ….
Η διαδικτυακή περσόνα δεν αποτελεί εξωγενές δημιούργημα, ανεξάρτητο και άσχετο από τη συμβατική ψυχοσύνθεση του ατόμου. Πρόκειται μάλλον για μια προέκταση των δυνατοτήτων ή μια επέκταση ευσεβών πόθων, οι οποίες περιορίζονται συμβατικά μόνο από τους κανόνες ηθικής συμπεριφοράς και μόνο αν παραστεί ανάγκη συμβατικής εμφάνισης. Οι εικονικές συμπεριφορές δεν διαφέρουν από τις πραγματικές παρά μόνο στην ποικιλία εναλλακτικών έκφρασης.
Το άβαταρ του μπλόγκερ κατέρχεται στο επίπεδο κοινωνικοποίησης των υπόλοιπων περσόνων του κοινωνικού συνόλου της μπλογκόσφαιρας επιθυμώντας διακαώς την απόλυτα ενεργή συνύπαρξη, μέσα από το Λόγο και την Έκφραση.
Σε φιλώ γλυκά!
Ενταξει τα ειπες τοσο ομορφα Ποπη που δεν εχω τιποτα να προσθεσω. Το διοαβαζω και το ξαναδιαβαζω και προτρεπω τους φιλους να το διαβασουν κι αυτοι. Ποπη μου ολα τυχαια αρχιζουν αλλα οι τροπες που παιρνουν τα πραγματα και οι συμπαθειες δεν ξεκινανε τυχαια. Μπορει να μη βλεπω τα ματια σου, αλλα το γουεμπ μας εχει κανει να διακρινουμε τα καθαρα βλεμματα. Ακομα κατι που παρελειψα να πω. Δε με ενδιαφερει αν εισαι αντρας η γυναικα, εικοσι η εβδομηντα, η ποια ειναι τα πολιτικα σου πιστευω, οταν εχεις την διαθεση και την ικανοτητα να τα συζητας χωρις εμπαθεια, οταν εχεις κατι να πεις (καλα ειπαμε, αν σε δω στα ακρα εφυγα) οταν εχεις την ικανοτητα να αυτοσαρκαζεσαι να εχεις χιουμορ τοτε γιου αρ μαϊι καϊντ οφ μπλογκερ εντ δατ ιζ δατ! Φιλια και δηλωνω ευτυχης για την γνωριμια!
αα μια πιπερίτσα πήρα κι εγώ!!! χρωμματιστή όμως 🙂
κι αυτη η σκιαχτρουλα με την κολοκυθα της αναμεσα στα μωβ αη δημητρακια ειναι πολυ ωραια!!!!
για τα αλλα περι μπλογκ και μπλογκερ I’ll pass…
φιλιά
Χα χα ενταξει ειμαι και μυρηκαστικο σε ωρισμανα θεματα, μεχρι να τα λυσω και να ξεμπερδεψω. Γλυκα η πιπεριστα κι ακομα πιο γλυκα στο παραθυρο της κουζινας. Νεξτ ποστ! Φιλια!
α όχι δεν προσπερνώ επειδή το έχεις ξαναγράψει. καλά κάνεις εσύ και φυσικά ότι θέλεις κάνεις. απλά, εγώ δεν θέλω να ασχολούμαι πια γιατί βρίσκω πολλά ενοχλητικά συνέχεια και εντελώς ενστικτωδώς και φυσικά πονηρά σκεπτόμενη, όπως πάντα, παρατηρώ ότι μερικοί μπλογκερ είναι άκρως manipulative και νευριάζω τρελά. έτσι λοιπόν, επειδή κι εγω μέσα από αυτή τη διαδικασία έχω κερδίσει 2-3 σχέσεις που τις θεωρώ πολύ σημαντικές θέλω να κρατάω και να σκέφτομαι μόνο αυτό. αλλά επειδή είμαι και γλωσσού δεν μπορώ και να μη πετάξω και το καρφί μου. γι’ αυτό σωπαίνω τις περισσότερες φορές. και τώρα έκανα μεγάλη προσπάθεια να τα πω όλα αυτά όσο πιο διπλωματικά μπορούσα. τελικά, είχα δεν είχα ασυνεπής φάνηκα με την αρχική μου δήλωση, ‘i’ll pass’… πφφφφ αξιοπιστία μηδέν 😦
Σωστα, εδω εκφραζουμε οτι εχουτμε αναγκη να εκφρασουμε. Θα συμφωνησω με το μανιπιουλατιβ αλλα ας τα λουστουν στην τελικη οσοι πεφτουν στην παγιδα. Τυχαινει να συμπαθω ανθρωπους που μεταξυ τους δεν θα εκαναν χωριο, γι αυτο και το μπλογκ δε θα το αφησω ποτε να γινει “παρεουλα” . Γιατι αυτο θα μου χαλασει την συνταγη. Ολα ανοιχτα ολα ελευθερα για καθε ευγενικο ατομο που ερχεται εδω. Η παρεουλα ειναι αλλο πραγμα και προσωπικα βλεπω ουαν του ουαν σχεσεις και οχι ελατε ολοι μαζι να κανουμε χωριο. Δε γινεται ετσι. Καλα διδυμη εισαι, η αξιοπιστια σου ειναι παρεμφερης με την δικη μου! ΦΦ!
Δεν έχω blog και δε νομίζω ότι θα αποκτήσω ποτέ, αλλά όταν ανακάλυψα την μπλογκόπαρέα σας κόλλησα. Στην αρχή ένοιωθα σαν κάποιος που κρυφοκοιτάει και κρυφακούει τη διπλανή παρέα και ντρεπόμουνα. Με τον καιρό άρχισα να γίνομαι μέρος της “παρέας” αυτή που δεν μιλάει πολύ αλλά δεν ενοχλεί κι όλας. Και εσύ με την βελούδινη γραφή σου (για να κλέψω τον χαρακτηρισμό από την katrine) με έκανες να αρχίσω να συμμετέχω, όχι συχνά, αλλά όποτε θέλω να πω κάτι. Και μου αρέσει!! Και σ’ ευχαριστώ για την υπέροχη παρέα.
Οσο για τα λουλούδια, υπέροχα αλλά όχι για μένα. Μου ψοφάνε από την πρώτη εβδομάδα. Μόνο μια γαρδένια έζησε κι αυτό γιατί την πήγα στη μαμά μου!
Ευχαριστώ και πάλι!
Ελλη μπηκες μεσα στον κηπο και χαιρομαι πολυ γι αυτο. Και αλλοι το εκαναν. Η διαφορα ενος σχολιαστη απο ενα μπλογκερ (τουλαχιστο σε μας που γραφουμε σε μπλογκ) ειναι οτι δεν εχουμε την αναφορα της αποψης και την εκμαιευουμε απο τα σχολια. Προσωπικα καλοσωριζω τους σχολιαστες και μαλιστα τους ευγενικους σαν εσενα. Πολλοι παντως αρχισαν να θελουν να φιαξουν δικο τους μπλογκ οταν ειδαν οτι η αποψη τους συζητιεται.
Τωρα τα λουλουδια θελουν και φροντιδα. Η μαμα φαινεται οτι την φρονισε περισσοτερο. Κι εγω τα ξεχνω καμια φορα κι ειναι κριμα.
Εγω θεωρω τον εαυτο μου πολυ τυχερη που μπορω να διαβαζω το μπλογκ σου και να κυτταζω απο το παραθυρο σου. Πλειζ, μην το σταματησεις.
Στο Σικαγο, το περαζμενο Σ/Κ, η φυσης φορουσε τα ποιο ωραια της χρωματα, και μυριζε τοσο γλυκα. Σημερα βρισκομαι στο Νιουρκοκ για την πτηση προς Αθηνα. Ωρα για ξεκουραση…
Πολλα φιλακια!!!
Οχι βρε Μαρθακι μου, θα συνεχισω, μου περασαν τα υπαρξιακα μου τα περσυνα! Πιο χαλαρα αλλα εδω θα ειμαι. Και περισσοτερο γιατι εχω αναγκη εγω εσας παρα εσεις εμενα.
Καλο ταξιδι και φιλια στη μαμα!
Αν καταφέρω σήμερα να κάνω σχόλιο, πάλι καλά! Έχω πάρει τόσες χαρές εδώ μέσα, έχω παρηγορήσει άπειρες φορές τον εαυτό μου από το καταθλιπτικό περιβάλλον που ζω και εργάζομαι που δεν μπορείς να φανταστείς τι όαση ήσουν για μένα που σε ανακάλυψα τυχαία και πόσο συγκινούμαι από χαρά!!!!
Θαυμάζω το αίσθημα προσφοράς σου, θαυμάζω που μοιράζεσαι τις σκέψεις σου, τον αυθορμητισμό σου, το καλοπροαίρετο του χαρακτήρα σου να ανοίξεις την καρδούλα σου αλλά και το σπίτι σου. Τώρα αν κάποιος δεν το εκτιμήσει αυτό, πρόβλημά του, επιλέγει αυτόματα να γίνει αόρατος, δεν υπάρχει.
Χαίρομαι όταν είσαι καλά, μοιράζομαι τη χαρά σου για τα ταξίδια, τις επιτυχίες σου αλλά συμμερίζομαι και τις ανησυχίες σου.
Δεν είναι καθόλου υπερφίαλο αυτό που λες ότι έμαθες να ψυχολογείς συμπεριφορές, όλοι το κάνουμε και καλά κάνουμε γιατί μας ενδιαφέρει ο άνθρωπος που λέμε μια κουβέντα. Τι μου θύμισες με το υπερφίαλο… τσατίζομαι κάθε φορά.
Πάω όμως να θαυμάσω τώρα τον ωραιότατο κήπο!
άσπρο μου περιστεράκι σε φιλώ
Ρουλα πρεπει να ομολογησω οτι κι αν εγινε παλια ποσως με ενδιαφερει πλεον. Και οτι σημερα εγραψα για αυτα που απεκτησα και οχι γι αυτα που εγιναν καπνος. Οτι ψυχολογω, ψυχολογω, ισως οχι τελεια και αμεσως, αλλα με την παροδο του χρονου. Βοηθα και το οτι κατηγοριοποιω τις συμπεριφορες. Και Ρουλα οση χαρα παιρνεις εσυ που μιλας με πεντε ανθρωπους που εχουν κατι να σου πουν, αλλη τοση παιρνω κι εγω εδω που βρισκομαι με τα σχολια. Φιλια!