τα μικρα τα μαγαζακια της Αθηνας

Παντα αναρωτιομουν απο παλια,  πως ειναι δυνατον να υπαρχουν και να επιζουν τοσες πολλες μικρες επιχειρησεις στην Αθηνα και κατ’ επεκταση σε ολες τις Ελληνικες πολεις.  Παλιοτερα πριν ακομα φυγω απο την Ελλαδα,  ειχε γεμισει ο τοπος με καταστηματα δωρων.  Σε καθε τετραγωνο κι απο ενα.  Γεματα ενα σωρο αχρηστες σαχλαμαριτσες (θα θυμαστε εκεινα τα πηλινα καθικια που εγραφαν απανω ” τα κακα κοποις κτωνται”) που οι μισοι Ελληνες αγοραζαν για να τα χαρισουν στους αλλους μισους.  Ενταξει μερικα ειχαν και ομορφα αντικειμενα τεχνης. Αλλα η  τεχνη δεν ηταν για ολα τα βαλαντια.

Με τα χρονια τα μικρα μαγαζακια αυξηθηκαν και αλλαξε και το εμπορευμα.  Γεμισε ο τοπος μπουτικ.  Καθε μοδερνα κυρια εκανε ενα ταξιδι στην Ευρωπη, αγοραζε μια καραβια (η εστω   δυο βαλιτσες) ρουχα και ανοιγε μπουτικ ενα επι τεσσερα (κατι σα διαδρομο).  Γεμισαν ολα τα προαστεια και με αυτες.  Σιγα σιγα οι μεγαλυτερες επιχειρησεις (και κυριως οι διεθνεις) τις κατατροπωσαν κι αυτες.  Σιγουρα αρκετες μικρες επιχειρησεις υπηρξαν προσοδοφορες και κυριως αυτες που οι ιδιοκτητες  ειναι προκομενοι, προθυμοι και καλοι εμποροι.  Οι αλλες επεπλευσαν μεχρι που προεκυψε η τρικυμια.

Στην προσφατη επισκεψη μου στην Αθηνα, ειδα που λες το εξης.  Στην γειτονια μου κοντα σε κεντρικη πλατεια προαστειου υπηρχε ενα κομμωτηριο.  Οταν λοιπον χρειαζομουν ενα φρεσκαρισμα κατα τη διαρκεια παραμονης μου πηγαινα εκει.  Ευγενεστατοι ολοι, περιποιητικοι,  με το χαμογελο στα χειλη και παντα γεματοι κοσμο.  Ακομα και τα Χριστουγεννα που ειχαμε μπει για τα καλα στην κριση δυσκολευτηκα να “τρυπωσω” .    Φετος το καλοκαιρι,  ακριβως διπλα σ’ αυτο το κομμωτηριο – μα λεμε ενας τοιχος τους χωριζει – ανοιξε δευτερο κομμωτηριο.   Και σας ρωτω, τι σκεφτηκε αυτος ο καινουργιος ” επιχειρηματιας” ;

1. Α τι καλα,  εδω στη γειτονια ο κοσμος χτενιζεται,  πιασε ενα πιστολακι και δεκα μπικουτι, να βγαλουμε κι εμεις κανενα φραγκο;

2. Αχ ποσο με βολεψε το μαγαζι που νοικιαζοταν εδω, ε δε πειραζει που υπαρχει ηδη κομμωτηριο,  θα κατεβασω τις τιμες (μτφ θα μειωσω το σερβις)  και θα τραβηξω κοσμο.

Να ενα τετοιο κομμωτηριο θελω, να εχει αρτον και θεαματα!

Οπως και να το δει κανεις ειναι λαθος κινηση.  Ειναι κακιστος αθεμιτος ανταγωνισμος,  που ακομα κι αν πετυχει, μειωνει το εισοδημα του καθενος στα δυο στην καλυτερη των περιπτωσεων.  Δεν φανταζομαι ξαφνικα να πολλαπλασιαστουν οι πελατισσες της περιοχης.  Εδω παρατηρησα σε πολυ γνωστο κομμωτηριο στο Golden Hall οτι σκοτωναν μυγες οποια στιγμη κι αν περασα.

Και δεν ειδα αυτο μονο!  Στο ιδιο προαστειο,  φωτοτυπιες (επικαιροτατο) και εκτυπωσεις ψηφιακων αρχειων. Το ενα απεναντι στο αλλο.  Καλα,  η φωτοτυπια ειναι πραγματικα τοσο προσοδοφορα επιχειρηση;   Στον ιδιο δρομο πολλα αλλα αδειανα και κλειστα με λουκετο.

Δεν ειναι ευκολη υποθεση η μικρη επιχειρηση στην Ελλαδα πια.  Για χρονια στηριχτηκε στον δανεισμο και σε ελαχιστες περιπτωσεις αναπτυχθηκε σωστα.  Ακομα και σημερα το 38% της Ελληνικης οικονομιας  στηριζεται σε μικρες επιχειρησεις.  Στην Αμερικη το ποσοστο αυτο ειναι λιγωτερο απο 7%.  Δε γινεται ομως να στηριζεται η οικονομια ενος ξεπεσμενου οικονομικα κρατους να στηριζεται σε τετοιο μεγαλο ποσοστο σε σαθρα θεμελια.

Παρακολουθω χρονια την εξελιξη δυο επιχειρησεων που αρχισαν απο πολυ μικρες και εξελισσονταν καλα.  Εχουν να κανουν με καλλυντικα προϊοντα.  Και οι δυο αγγιξαν τη διαθνη αγορα. Η μια ακομα εξελισσεται.  Η αλλη δεν εκανε ποτε καλο μαρκετινγκ και δεν εξελιχθηκε στην προβολη.  Αυτο το λεω απο προσωπικη εμπειρια.  Φετος ειδα τεραστιο ξεπεσμο, στα προϊοντα, στις συσκευασιες και απουσια εξαιρετικων προιοντων που παρηγε στο παρελθον.  Αντιθετα προβαλλει προϊοντα απο αλλες επιχειρησεις.   Ενας ” συνασπισμος”  θα λεγαμε.  Αν υπαρχει του χρονου, καλα θα ειναι (γι αυτους δηλαδη).

Γενικα θα υποσυηριξω την μικρη επιχειρηση οταν το αξιζει. Παραδειγμα.  Στην γειτονια μου παλι.  Παλιο βιβλιωπωλειο/χαρτοπωλειο εξηντα χρονων και πανω.  Καμια ανακαινιση.  Τρεις  υπαλληλοι που δεν ξερουν που ειναι τι.  Ζητω ενα βιβλιο που κυκλοφορησα προσφατα κι εχει μεγαλη αναγνωσιμοτητα.  Δεν το ξερουμε, δεν το εχουμε.  Χαιρετε!  Δυο τετραγωνα πιο κει.  Βιβλιοπωλειο μικρο που ανοιξε και διατηρει μια κοπελιτσα. Κανενας εξτρα αχρηστος υπαλληλος.  Διαβαζει τα βιβλια και συζητα μαζι σου το θεμα, την κυκλοφορια, τον συγγραφεα.  Λογισμικο με καταχωρησεις.  Πανεμορφα περιτυλιγματα κι ενα χαμογελο ακαταμαχητο.  Αν δεν υπαρχει το βιβλιο (σπανιο) θα στο φερει την επομενη μερα.

Η πληθωρα καταστηματων δωρων που λεγαμε πριν εχει αντικατασταθει με καταστηματα αξεσουαρ.  Ενταξει δηλαδη,  ποσα κοκκαλακια για τα μαλλια, ποσα πλαστικα σκουλαρικια και ποσα φουλαρια απο πολυεστερ μεηντ ιν Τσαϊνα (εμαθαν οι Κινεζοι και αλλα υλικα απο το μεταξι) θα πουλησουν ολα αυτα;  Τελικα η εγω εχω γινει ψειρα η η αγορα εχει κατακλυστει απο τοννους σκουπιδια για να ικανοποιησει την ματαιοδοξια των πελατων της.   Συγγνωμη αλλα σε επιπεδο χωρας εχουμε κριση.  Παρτε ενα και καλο οπως εκαναν οι γιαγιαδες σας.

Δε πρεπει να εκλειψει η μικρη επιχειρηση.  Γιατι σιγουρα υπαρχει το επιχειρηματικο κυτταρο σε μερικους ανθρωπους που ετσι αρχιζουν και γιγαντωνουν το εργο τους.  Πρεπει ομως να εκλειψει η αφελης αποψη οτι ο καθενας μπορει να βαλει μια κρεμαστρα με πεντε μοντελα σε περιοχη που τα μοντελα δεν φοριουνται.

Αυτα σημερα τα γραφω σαν απλος παρατηρητης γιατι το επιχειρησιακο μου δαιμονιο ειναι εντελως ανυπαρκτο.   Υπαρχουν διαφορα μοντελα αναπτυξης στην οικονομια.  Αλλα δε νομιζω να υπαρχει καποιο που να προβλεπει για 38% σε μικρες επιχειρησεις.  Κι εκεινοι που δεν το βλεπουν, ειναι και θα ειναι χαμενοι δυστυχως.

Σας φιλω γλυκα!

11 Comments

  1. Νομίζω μια εναλλακτική θα ‘ταν να στραφεί κανείς στην πρωτογενή παραγωγή και δη στις εναλλακτικές καλλιέργειες (αλόη, σαλιγκάρια και άλλα εξαγώγιμα), που μπορούν να έχουν μεγάλη κερδοφορία που προσπερνάει μάλιστα την ελληνική αγορά και τους υφάλους της…

    • Γερασιμε μου καλο απογευμα Κυριακης. Ειλικρινα δεν ξερω αυτα που ξερουν οι ειδικοι για μελλοντικες επενδυσεις. Πιθανον να εχεις δικιο. Ξερω ομως οτι τα μεγαλοπνοα σχεδια θελουν ανοιχτομυαλους ανθρωπους και τολμηρους. Αυτους που τους βρισκουμε;

  2. Σκέψου με τι ποσοστά κέρδους δούλευαν όλα αυτά τα μαγαζάκια για να επιβιώνουν. Γιατί άλλο τα μαγαζιά της γειτονιάς που χρειάζονται και εξυπηρετούν πρώτες ανάγκες και άλλο τα μικρά μαγαζάκια της αρπαχτής. Αυτά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν εξ΄αρχής και κακώς αποτελούν στατιστικό μέγεθος της κρίσης. Το κακό είναι ότι έχουν πληγεί πολύ και μεσαίες επιχειρήσεις με 2,3 ή 5 υπαλλήλους που στηρίζουν σημαντικά στην οικονομία ειδικά την τοπική, σε μικρά μέρη. Όσο για την πρωτογενή παραγωγή υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον (στο γραφείο έρχονται κάθε μέρα άτομα να ρωτήσουν για επενδύσεις και κυρίως για σαλιγκάρια) αλλά τα πράγματα είναι και εκεί δύσκολα. Αυτό όμως θα το συζητήσουμε άλλη φορά. Φιλιά πολλά

    • Γεια σου Δεσποινιω μου. Οπως εγραψα δεν ειμαι καθολου εναντιον της μικρης επιχειρησης. Αντιθετα, πιστευω οτι μια πολη με γειτονιες δε θα επιζουσε χωρις αυτα. Ειναι αυτα που διαμορφωνουν το αστυ. Τα θελω, με μετρο, με συνεπεια, με λειτουργικοτητα με με με. Το δευτερο θεμα που θιγεις οντως ειναι και σπουδαιο και μεγαλο. Και δυσκολο στην εφαρμογη και θα χαρω να το συζητησουμε. Μαθαινω κι εγω απο σας. Φιλια.

  3. καλησπερα,πρωτον συμφωνω μαζυ σου γιατι τις ιδιες αποριες εχω κι’εγω τοσα χρονια,εχω την εντυπωση οτι ολα αυτα τα μικρα ατελειωτα μαγαζακια καλυπταν θεσεις εργασιας σε οσους δεν μπορουσαν να βρουν κοινως να βολευτουν στο δημοσιο.Πρεπει να καταλαβουμε οτι ειμαστε χωρα με πρωτογενη ανπτυξη,εκει πρεπει να στοχευσουμε σαν χωρα,κ οχι φουμαρα.

    • Καλησπερα (Γιαννα φανταζομαι). Να υποθεσω χωρις υπερβολη οτι για τηχ χωρα μας κουβαλαμε λαθος μυαλα;

  4. Αγαπητο μου Δεσποιναριον..
    Τα ποσοστα,ειναι παντα η επισημη ταφοπλακα για κατι..
    Βιωσιμο ειναι,
    οτι δεν υπαγεται σε αυτα!
    Μακια ασυμβιβαστα!
    Υγ..Καλως επεστρεψες,
    και καλο φθινοπωρο πλεον να εχουμε!

    • Αγαπητε Κωστα, Τα ποσοστα (οπως και καθε στατιστικη) βασιζοντα σε τοσες παραμετρους που καταληγουν να γινονται απλα μια ενδειξη. Που εχει ομως καποιο βαρος. Ελα ομως που ο καθενας σκεφτεται, γιατι αυτος, κι εγω! Κακως αλλα ετσι φτασαμε εδω. Οχι αποτομα, χρονια τωρα. Και να τα δανεια και να οι απωλειες.
      Καλως σας ξαναβρηκα και καλο φθινοπωρο.

  5. Καλημέρ φιν φον εκεί στο μακρινό κυβερνητικό DC ! Μεγάλη ιστορία για την ελληνική οικονομία οι μικρές επιχειρήσεις. Νομίζω ότι η αρχή και το τέλος της επιχειρηματικής προσπάθειας είναι η αγάπη για το προϊόν και το μεράκι. Όπως κάθε επαγγελματικής προσπάθειας. Εννοείται ότι ο επιχειρηματικός καιροσκοπισμός είναι μια ενέργεια αφενός απορριπτέα αφετέρου ειδικά στους καιρούς μας ανεδαφική.
    Για μένα αυτή η αντίληψη του “ολα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω” δεν είχε και δεν έχει ποτέ νόημα, έτσι αγνοούσα τις επιχειρήσεις που άνοιγαν χωρίς σαφή στόχο κάτι που φαίνεται από λεπτομέρειες ακόμα και από το πώς είναι η βιτρίνα. Νομίζω ότι μετά την κρίση θα έχουν επιβιώσει λίγες μικρές σχεδόν μονοπρόσωπες επιχειρήσεις και θέλω να πιστεύω ότι θα είναι αυτές που κινούνται με όραμα.
    Στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια το πιο εύκολο για να βολευτεί ένας ανεπάγγελτος ήταν να του ανοίξει η οικογένειά του ένα μαγαζί που να εμπορεύεται ό,τι πουλάει σε καλή πιάτσα ( δηλαδή είτε σε εμπορικό δρόμο είτε εκεί που έχει ανοίξει άλλος την αγορά )
    Αυτό το μοντέλο είναι το κατεξοχήν μοντέλο που βουλιάζει στις μέρες μας. Σκέψου πόσες μικρές επιχειρήσεις έχουμε γνωρίσει στα παιδικά μας χρόνια οι οποίες επιβίωσαν από Β’ Παγκόσμιο και εμφύλιο. Άρα η επιβίωση της επιχείρησης πέρα από τους αντικειμενικούς παράγοντες οφείλεται σε σημαντικό ποσοστό στην προσωπικότητα του επιχειρηματία, στην διορατικότητά του , στο χειρισμό της επιχείρησης όταν το καταναλωτικό συναίσθημα βουλιάζει, και στη σωστή διαχείριση.
    Σου προσθέτω και τον επικρατούντα κακό ανταγωνισμό του Έλληνα. Μια υγιής άμυνα απέναντι σε όσα συμβαίνουν είναι ο υγιής συνεταιρισμός. Αυτό στην Ελλάδα είναι άγνωστη παράμετρος σχεδόν. Λέμε για παράδειγμα για τα αγροτικά μας προϊόντα που μένουν απούλητα αλλά αγνοούμε ότι σε περιοχές της Ελλάδας με υγιή συνεταιριστική αντίληψη εδώ και 40 χρόνια αγροτικά προϊόντα φεύγουν στο εξωτερικό σε σταθερές αγορές , ακόμα και τώρα. Και οι περιοχές ευημερούν κανονικότατα.
    συνεπώς κάτι πρέπει να αλλάξει στην ευκολία που θέλουμε να εξασφαλίζουμε τα προς το ζην .
    Στις Η.Π.Α. είναι λογικό λόγω επιχειρηματικής αντίληψης να μην υπάρχει μεγάλο ποσοστό μικρών επιχειρήσεων. Θεωρώ ότι κάθε μικρή επιχείρηση στις Η.Π.Α. έχει δύο διεξόδους: ή να γίνει επιτυχημένο brand και αλυσίδα από μόνη της ή να εξαγοραστεί από μεγάλο brand όταν είναι σε καλό πόστο. . Το less 7% έχει διαφύγει του οργανογράμματος ! ακριβώς γιατί πρέπει να εκτονώνεται και αυτού του είδους η επιχειρηματικότητα.

    • Αγαπημενη Σοφαρουλα, ευχαριστω για την διεξοδικη απαντηση., Η συγκριση που εκανα με την Αμερικη ηταν για να επισημανω την τεραστια διαφορα, οχι για να ευχηθω εξισωση με αυτη. Καθολου. Οσο κι αν ειναι δυσκολη προτιμω την συνυπαρξη μικρων και μεγαλων επιχειρησεων. Αυτο γινεται πιο ευκολα σε μια ευημερευουσα κοινωνια οποτε δεν ειμαι σε θεση να παραγω ενα μοντελο που θα λειτουργουσε τωρα στην χωρα μας και γενικα στη Νοτια Ευρωπη. Δυστυχως στην Ελλαδα οσο ζω παμε απο αποκεντρωση σε συγκεντρωση και αντε παλι απο την αρχη και κουραστηκαμε στον ποδαροδρομο. Εμενα μου εκανε εντυπωση παντως που μεσα στο χαμο που κλεινουν ολα, ανοιγουν μερικα σα μανιταρια εκει που δε χρειαζονται. Ενα δημοτικο να εχεις τελειωσει αυτο το κονσεπτ ειναι απο τα πιο βασικα. Οπως και το οτι μια καλη αγορα δεν αρκει για την επιτυχια μιας καλης επιχειρησης. Οσο για το ” ανοιξε μου ενα μαγαζι ” που το χορτασαμε πια, ξεκινα με λαθος προυποθεσεις.

  6. Καλημέρα Δέσποινα,
    έτσι είναι όπως τα σκέφτεσαι, και όλοι μας λίγο πολύ απορούσαμε για το πως είναι δυνατόν να επιβιώνουν..Το εμπόριο θέλει και αυτό τους σωστούς ανθρώπους, δεν είναι όλοι ούτε πωλητές ούτε επιχειρηματίες. Η έλλειψη οργανωμένης αναπτυξιακής πολιτικής όμως τους έκανε να ψάχνουν μια τρύπα….και να ονειρεύονται..
    Τώρα ….ήμαστε όλοι μες την τρύπα, περίπου χωρίς όνειρα.
    φιλιά..

Leave a reply to despinarion Cancel reply