Πεμπτη βραδυ σημερα και σας φερνω φωτογραφιες και σημειωσεις απο το γευμα της Κυριακης που μας περασε. Πεμπτη σημερα, και ξαφνικα επιασε ενας χειμωνας εδω ατο Μερυλαντ, απιστευτος. Η βροχη που ειχε αρχισει την Τεταρτη συνεχιστικε ολη την ημερα, ακομα και τωρα που σας γραφω. Την Κυριακη λοιπον τα σου-σεφακια με βοηθησαν να φιαξουμε το φθινοπωρινο μενου που θα φιλοξενουσε το ανοιξιατικο σερβιτσιο!
ΜΕΝΟΥ
Φακες που εφερα απο το Μετσοβο και τζιτζιλομιτζιλα ταιριαστα
Κολοκυθοπιτα με κιτρινες κολοκυθες
Χοιρινο με μηλα (απο συνταγη της κυριας Αγλαϊας Κρεμεζη στο βιβλιο Culinaria Greece)
Τυρακια Μετσοβου και αλλα με σταφυλια
Πανακοτα με μαστιχα (συνταγη Σ. Παρλιαρου απο το βιβλιο Ευκρατες γευσεις)
Οι φακες που εφερα απο το Μετσοβο, ειναι ωραιες και καλοβραστες. Οι φακες που προμηθευομαι εδω ,δεν εχουν καμια σχεση με αυτες. Βραζουν με τις ωρες και καποια στιγμη διαλυονται και με διαλυουν. Φακες βεβαια φιαχνουμε ολοι. Στο Δεσποιναρεϊκο μαθαμε να φιαχνουμε φακες σε νησιωτικο στυλ οπως τις εφιαχνε η γιαγια του Ερρικου κι εκεινος την παρακολουθουσε και μαθαινε. Το κρεμμυδακι και το σκορδακι ειναι φυσικα απαραιτητα. Το υγρο που βραζουν, ειναι ζωμος απο κρεας η κοτοπουλο, εν προκειμενω το δευτερο. Προσθετουμε ομως και φρεσκια ντοματα ξεφλουδισμενη και κομμενη σε κομματακια. Το φυλλο δαφνης που βλεπετε στην επιφανεια ειναι κλεμμενο. Ενα βραδυ που γυρνουσαμε με τον Ερρικο στην Ρωμη προς το ξενοδοχειο και περνωντας εξω απο το Κολοσσαιο λιγο χαρουμενοι.. μαζεψαμε μερικα φυλλα απο τις δαφνες τις ιστορικες και αρχαιες, για να δινουμε στα φαγητα μας ενα Italian touch.
Οι φακες μας εχουν αγνο παρθενο λαδακι και το ξυδι μπαινει στο τελος. Δεν ειναι σουπα, μπορουμε να το φαμε και με πηρουνι.
Και νατη η φακη μας σερβιρισμενη. Το Σαββατο το πρωι που (οπως ξερετε) παντα μιλαω με τη μαμα στην Αθηνα, οταν της ειπα οτι ειχα φακες για πρωτο πιατο αρχισε να με μαλωνει. Καλα φακες θα προσφερεις στον κοσμο; Ειδα κι επαθα να την πεισω οτι δεν ειναι κατι επισημο. Συμφωνω, σε ενα πιο καλο τραπεζι δε θα σερβιρα φακες. Σε μας ομως ειναι σπανιο να βρουμε καλο οσπριο εδω και οταν το βρουμε, το θεωρουμε.. καλο!
Μαζι με την φακη, σερβιρουμε πρασινες ελιες γεμιστες με φετα, τυρι καπνιστο μετσοβονε και ..
.. ενα πατε απο βοδινο κρεας που εφερα απο το Μπουενος Αϊρες.
Η κολοκυθοπιτα εγινε με τεσσερα κιτρινα κολοκυθια. Τα τριβουμε στον τριφτη η στην κουζινομηχανη και τα αλατιζουμε. Ψιλοκοβουμε τρια πρασσα (το ασπρο μονο). Τα πρασσα και τα κολοκυθια σιγοβραζουν σε ανοιχτο σκευος με λιγο λαδι μεχρι να σωθει το νερακι τους. Σε βαθυ μπωλ αναμιγνυουμε τα λαχανικα με τεσσερα αυγα και τυρι φετα τριμμενο κατα βουληση. Στρωνουμε και ψηνουμε σε μετριο προς δυνατο φουρνο για περιπου τρια τεταρτα της ωρας.
Ετοιμη και η πιτα μας και παμε να φιαξουμε το χοιρινο με τα μηλα.
Το χοιρινο με μηλα μου το ενεπνευσε η Ευη που το Σαββατο μαγειρευε χοιρινο με καραμελλωμενα λεμονια. Μεχρι να μαθω περι καραμελλωμενων λεμονιων, περιοριζομαι στα μηλα. Ξυνομηλα διαλεξα και αφου τα καθαρισα τα εκοψα ροδελλες, τα πασπαλισα με λεμονι χυμο και τους ειπα να περιμενουν.
Εδω λιωνουμε φρεσκο βουτυρο που κανει ωραιες μπιρμπιλοφουσκαλιτσες. Οταν καψει τηγανιζουμε τις ροδελλες των μηλων μεχρι να ροδισουν και απο τις δυο πλευρες.
Σε αλλο σκευος σωταρουμε χοιρινα μπριζολακια (χωρις κοκκαλο) και απο τις δυο πλευρες συνολικα 8-10 λεπτα μεχρι να ροδοκοκκινησουν.
Σκεπαζουμε το χοιρινο με τις τηγανισμενες ροδελλες των μηλων και πασπαλιζουμε με λιγη σκονη κανελλα.
Σκεπαζουμε το σκευος μας και το αφηνουμε να παρει μια βραση.
Να λοιπον και το κυριως πιατο με το χοιρινο, τα μηλα και την κολοκυθοπιτα. Παμε τωρα να δουμε και τα υπολοιπα.
Τα τυρακια που ακολουθησαν το γευμα ηταν παλια γκουντα, μετσοβελα και γιδισιο μετσοβισιο απο το τελευταιο ταξιδι.
Η πανακοτα με μαστιχα του Στελιου Παρλιαρου, ειναι μια αγαπημενη συνταγη στην οποια εχω αντικαταστησει την κοπανισμενη μαστιχα με μαστιχελαιο, που δινει κατα τη γνωμη μου καλυτερο αποτελεσμα. 3-4 σταγονες μαστιχελαιο αρκουν. Εκανα ομως μια “πατατα”. Θελοντας να δωσω στην πανακοτα ενα ομορφο σχημα χρησιμοποιησα μια κεραμεικη φορμα για να την παγωσω. Οταν ηρθε η ωρα να την ξεφορμαρω, δεν γλυστραγε απο την φορμα με τιποτα. Βουτηξα την φορμα σε ζεστο νερο, μα τιποτα. Τελικα με χιλια ζορια βγηκε αλλα ειχε χαλασει το ομορφο αναγλυφο που ειχα ονειρευτει. Τα μπαλωσα με σιροπι απο βυσσινο λιγο. Η γευση παρα πολυ καλη αλλα η εμφανιση πιφ! Την επομενη φορα θα χρησιμοποιησω χαμηλη πλακε φορμα.
Η ωραιοτατη κουμπαρα εφερε ενα εκπληκτικο κεικ μηλου, συνταγη της μητερας του ωραιοτατου κουμπαρου απο το Κονεκτικατ. Κλεινω την σημερινη αναρτηση με μικρα τζιντζερ κουκις νοστιμωτατα που μου γυαλισαν εκει που ψωνιζα στο Balducci’s .
Σας φιλω γλυκα.
ασπρο - 1 