georgetown once more – updated

Κλεφτη ματια στο εσωτερικο του περιφημου “Georgetown Cupcakes”

Χθες με την ευκαιρια της αργιας εδω στην “πρωτευουσα” ηρθα παλι μια βολτα στην αγαπημενη μου Georgetown.  Δεν ειναι η πρωτη ουτε και η τελευταια φορα που ασχολουμαι στο μπλογκ με το πιο ζωντανο κομματι της Ουασινγκτων.  Δεν την βαριεμαι ποτε αυτη την περιοχη.  Ενω δεν ειναι πολυ μεγαλη, η αισθηση οτι βρισκεσαι σε αστικο κεντρο ειναι εντονη.  Και ενω ειναι και τουριστικη, η δικη μου γνωμη ειναι οτι η αστικη  της προσωπικοτητα  ειναι πιο εντονη απο την τουριστικη.

Για μια ακομη φορα περπατω στους πολυσυχναστους δρομους με σκηνικο Νοεμβρη αυτη τη φορα.  Η κλασσικη μου βολτα ειναι πανω κατω πεντε τετραγωνα στην λεωφορο Ουϊσκονσιν και αλλα τοσα στην καθετη M street.  Σ’αυτο τον περιωρισμενο χωρο, υπαρχουν ιστορικα μνημεια (οσο ιστορικα μπορει να ειναι κτισματα διακοσιων ετων), εστιατορια, βιβλιοπωλεια, φιν φον καταστηματα, γκουρμε αγορες, τραπεζες, ακομα και καταστηματα με μεταχειρισμενα ρουχα και παλαιοπωλεια. Θα μπορουσες να το πεις “μικρο  Σοχο”.

Δεν αγοραζω μεταχειρισμενα ρουχα ποτε, αλλα μιας και ειμαι μονη μου μπαινω να χαζεψω.  Αρκετος κοσμος ψαχνει για κατι “καινουργιο”. Μου κανει εντυπωση οτι ολα ειναι πεντακαθαρα απο καθαριστηριο και σε εξαιρετικη κατασταση.  Ειχε μερικα κομματακια εξτρα φιν φον. Τα προσπερνω  ολα με αποφασιστικοτητα και συνεχιζω. Σκεφτομαι οτι η οικονομικη κριση εχει αυξησει κατα πολυ την ανακυκλωση ενδυματων και αξεσουαρ.

Μπαινω σε ολα τα καταστηματα που οταν βρισκομαι με τον Ερρικο τα προσπερνω,  γιατι δε θελω να βαριεται εκεινος με τη δικη μου περιεργεια. Σε ενα καταστημα με χαρτικα παθαινω πλακα.  Αγοραζω κατι κατασκευες που θα  φερω σε δικο τους ποστ. Ελπιζω να τα καταφερω να φιαξω αυτα που ειδα εκει απλα με χαρτια.

Ανεβαινω μεχρι το παλιο σπιτι της Σοφης στην 30 οδο και χαζευω τα δεντρα, τα καλντεριμια, αναπολω τις παρεουλες μας.  Οι γειτονες ολοι ακομα εκει! Νομιζω οτι πηρε το ματι μου την Γαλλιδα  με το πουντλ να στριβει σε μια γωνια.

Κανω μια σταση για καφε και κρουασαν αμυδγαλου στην Madeleine.  Ηδη μεσημεριασε και ο κοσμος παραγγελνει σουπες.  Αλλα εξω εχει μια Σεπτεμβριατικη ζεστη.

Μπαινω στου Ralph που ειναι παντα αστακος στο σεκιουριτι.  Οι πωλητριες ειναι σαν αμαζονες ντυμενες με τα τελευταια μοντελακια.  Δεν ειμαι σε σοπινγκ μουντ αλλα κυριως οχι για αουτφιτ αμαζονας.

Στα καταστηματα της Τζωρτζταουν υπαρχει παντα ενισχυμενη ασφαλεια, φανταζομαι λογω θεσης και τουριστικου χαρακτηρα.

Μπαινω στο Bluemercury (φιν φον φαρμακειο) και μυριζω την Acqua di Parma Essenza.  Μοιαζει πολυ με την γυναικεια τη δικη μου με  woodsy touches.

Μπαινω και στο BCBG και βρισκω ενα φορεματακι που ειχα δοκιμασει πριν ενα μηνα στο Tysons II.  Τοτε δεν το πηρα και το ειχα μετανοιωσει. Δεν ειναι ακριβο αλλα  μου παει.  Η πωλητρια μου φερνει και μια ωραια ζωνη. Μ’αρεσει και η ζωνη. Η πωλητρια βρισκει ευκαιρια και μου κουβαλαει καλσον και φω κολλιε να το στολισω. Την παρακαλω να μη με στολιζει. Παιρνω το φορεματακι και την ζωνη.  Μπορει να το φορεσω στο παρτυ.

Μπαινω στο Cusp και με κοιτανε καλα καλα αφου ανεβαζω τον μεσο ορο ηλικιας της πελατειας.  Μπαινω στο Barney’s κανω μεταβολη και φευγω.  Με πλακωσε η γκριζιλα.

Σταματω και στο Anthropologie που ειναι το πιο πλουσιο της περιοχης σε ειδη σπιτιου και παιρνω δυο δωρακια για γεννεθλια φιλεναδων μου.  Θα ξαναπαω οταν φερουν και πιο Χριστουγεννιατικα.

Μπαινω στην τελικη ευθεια για το παρτυ. Αγχωνομαι λιγο αλλα το διωχνω.  Θα τα κανονισω ολα το Σαββατοκυριακο.  Βολευει γιατι λειπει και ο Ερρικος.  Η οργανωση θελει ησυχια.

Γραφω αυτη την αναρτηση Παρασκευη πρωϊ λιγο πριν φυγω.  Σημερα παω πιο απργα αλλα θα ειμαι κλεισμενη για ωρες σε τεσσερεις τοιχους για καποιο ρηβιου σε προποζαλ.

Κλικ και εφυγα, σας φιλω γλυκα!

 

Πη Ες!  Δε ντρες εντ δε μπελτ!

 

tourist in my own city

Οταν δεν υπαρχουν σχεδια για διακοπες τον Αυγουστο,  μπορεις καποιο Σαββατοκυριακο η καποιο απογευμα, να ξανανακαλυψεις την πολη που μενεις.  Σιγουρα δεν εχεις παει παντου. Ακομα και στα μερη που εχεις παει, κατι εχει ξεφυγει απο την προσοχη σου.  Τωρα οταν λεω η “πολη μου”  καπου με χαλαει.  Γιατι το Ντι Ση που με φιλοξενει τοσα χρονια, δεν ειναι η ” πολη μου ” .   Η Αθηνα ειναι η πολη μου, και αυτη η αρρωστια δεν προκειται να μου περασει ποτε.    Δε μαραζωνω ομως,  το Ντι Ση μπορει να ειναι η αρτηριοσκληρωτικη πολη των γερουσιαστων,  η πολη αστακος απο σεκιουριτυ, αλλα εχει να προσφερει πολλα σε καποιον που θα αποφασισει να κανει μια βολτα.  Απο τα μουσεια της,  τις γκαλλερι,  τις φυσικες παραποταμιες ομορφιες,  τα φιν φον εστιατορια της Bethesda,  τα ωραια καταστηματα της Wisconsin Avenue, ακομα και το  Georgetown που ειναι η πιο  urban chic περιοχη του.   Το Σαββατο πηγα μια βολτα στο Friendship Heights οπου παλιοτερα ειχα θεαθει με την συνμπλογκερ και φιλη“γοργονα”, και ανακαλυψα πολλα καινουργια στεκια που θα τα επισκεφτω αργοτερα με παρεα.  Για παραδειγμα το χαριτωμενο tasting room winebar.com,   και το tynan coffee and tea, για ενα καφε.  Οι αμερικανοι τελευταια εχουν ανακαλυψει αυτο το κονσεπτ του καφέ οπου μπορουν να αραξουν με εφημεριδες και περιοδικα, με βιβλια η με φιλους για κουβεντουλα με τις ωρες. Εκεινο που δε ξερω ειναι αν αυτο το ξεσηκωσαν απο τους Ευρωπαιους, η αν τους αρεσε η ιδεα που εισηγαγε το Σταρμπακς με μερικα τραπεζακια εξω πριν λιγα χρονια.  Οπως και να εχει το πραγμα, προοδευουν πολιτιστικα.

Την Κυριακη κατεβηκα πιο χαμηλα, μεχρι το Georgetown.  Χιλιες φορες εχω επισκεφτει το Georgetown και δε το βαριεμαι.  Να τι διαφορετικο ειδα.

Κατεβαινοντας την Cady’s  alley ειδα τραπεζακια εξω στο Αυστριακο στεκι Leopold’s Kafe.

.. και δοκιμασα σαλαμακια και μια εκπληκτικη “oliven pissaladerie”

.. την ατελειωτη ουρα στο Georgetown Cupcake που ειναι τουλαχιστο διακοσια μετρα με ηλιο η βροχη.

..καποιον να παιρνει μεσημεριανο υπνακι διπλα στα φιν φον καταστηματα.

.. και μια μπανιερα που εγινε πολυθρονα μετα την διχοτομηση. Αυτο θα πει recycling!

Α!  κι αυτο!

Σκεφτομαι λοιπον να κανω κι αλλες τετοιες εξορμησεις και να μην αφησω τον Αυγουστο να με παρει απο κατω.  Η αναρτηση αφιερωνεται στην Σοφη που μου λειπει, και στο Γαβριλακι που δεν εχει σχεδια για τον Αυγουστο.

παμε βολτα -georgetown

Κατεβαινουμε την Wisconsin Avenue πλησιαζοντας προς το ποταμι. Αριστερα μας αφηνουμε μικρα γραφικα καφενεια που στεγαζονται σε παλια townhomes.

Παρκαρουμε στο υπογειο των Georgetown Shops γιατι απο τοτε που εφυγε η Σοφη χασαμε το ιδιωτικο μας γκαραζ.  Προσπερναμε την Παταγωνια που ειναι τεραστιο καταστημα για σπορτσμεν και περιηγητες. Μεταξυ μας το δεσποινριον δεν τα παει πολυ αυτα τα μαγαζια γιατι δεν της αρεσει να παιρνει τα βουνα.  Δεξια μας βλεπουμε το καναλι C&O.

Το C&O Canal ( Chesapeake and Ohio ) ανοιχτηκε το 1825.  185 μιλια υδατινου δρομου που συνεδεε τον ποταμο Ποτομακ με τον ποταμο Οχαϊο και αποτελεσε για χρονια μια ευκολη και οικονομικη λυση για τη διακινηση προϊοντων.   Ενας συλλεκτης ηλιου εχει ξαπλαρει ανασκελα στο πεζουλι για να ξεκουραστει απο την ποδηλασια.

Πανω απο τη γεφυρα περνα το τραμ γεματο τουριστες.  Θα τους παει βολτα γυρω γυρω στο Τζωρτζταουν.

Μερα ηλιολουστη και ζεστη, ολοι οι ποδηλατες εχουν βγει για βολτα.  Κυκλοφορουν πολλοι ποδηλατες στην πρωτευουσα που προσφερεται για διακινηση αφου διαθετει ειδικα δρομακια για το σπορ.

Τζωρτζταουν σημαινει.. τουβλακι.  Ειδικα η παλια περιοχη γυρω απο το καναλι και το ποταμι ειναι ολη κτισμενη με τουβλα.  Ο σκελετος των κτιριων ομως ειναι μεταλλικος και τα αστρα που βλεπετε ειναι  η καταληξη των ραβδων που κρατανε το κτιριο.  Αυτο ειναι ενα παλιο οικοδομημα, ακομα και οι κασες χρονολογουνται απο τα μεσα του δεκατου ενατου αιωνα.

Διασχιζουμε την Κ στρητ που βρισκεται κατω απο ενα υπερυψωμενο αυτοκινητοδρομο.  Περναμε απεναντι για να φτασουμε στον ποταμο Ποτομακ.

Αιθεριες υπαρξεις με μαγιουδακια κανουν ηλιοθεραπεια, ποδηλατες ξεκουραζονται και δεσποιναρια σουλατσαρουν και φωτογραφιζουν. Απεναντι ειναι η πολιτεια της Virginia με το αστικο κεντρο Crystal City, νοτιοανατολικα  του Arlington.

Ο θορυβος απο δυτικα μας κανει να σηκωσουμε το κεφαλι.  Πανω απο το Kennedy  Center που ειναι μεγαλο καλλιτεχνικο κεντρο στην πρωτευουσα βλεπουμε το προεδρικο ελικοπτερο.  Ο Ομπαμα πεταει απο πανω μας.

Με τη βοηθεια του νερου στο καναλι,  λειτουργουσαν μυλοι αλευριου αλλα και αλλες μοναδες παραγωγης που απαιτουσαν ενεργεια.

Ανεβαινοντας παλι προς τα πανω ξαναπερναμε το καναλι και συνανταμε πολυχρωμα κανω.

Μια σταση για να αγορασουν οι πυροσβεστες μπισκοτακια και παγωτα στην Μ στρητ.

Ακομα και σημερα χρησιμοποιειται το τουβλακι για συγχρονα κτιρια για να μη  χαλασει ο χαρακτηρας της περιοχης, οπως αυτο που στεγαζει ενα γαλλικου τυπου ζαχαροπλαστειο και καφενειο.

Ριχνουμε μια ματια πισω και βλεπουμε την Μ στρητ σε ολο το μηκος της.  Δεξια και αριστερα εμπορικα καταστηματα, για να σπας τη βολτα με χαζι και ψωνια.

Επι τελους καθομαστε για μια μεσημεριανη μπουκιτσα στο Καφέ Μιλανο στην Προσπεκτ στρητ.  Παλιοτερα ειχα γραψει για το καφε που συγγεντρωνει πολλους ανθρωπους των γραμματων, των μηντια, αλλα και απλα δεσποιναρια που εχουν ξελαχταρησει να φανε κατω απο μια ομπρελλιτσα.

Τι εχουμε λοιπον;  Εχουμε κολοκυθανθους γεμιστους με μοτσαρελλα και αγκιναρα, βουτηγμενους σε κουρκουτι κι ελαφρα τηγανισμενους.

Ακομα εχουμε Μπαφαλο Μοτσαρελλα με οργανικες ντοματες και βασιλικο γιατι κατω απο τον ηλιο τι πιο ομορφο απο τις απλες καθαρες και δροσερες γευσεις.

Το καπελλο που πηρα στη βολτα μου δεν το εφερα, το φυλαω για να κανω την ετησια αναρτηση, “στραβα το καπελλακι μου 2009”. Τρεμετε Ιταλιανες!!!!

georgetown – wisconsin avenue – the end

Σημερα φερνω και την τελευταια αναρτηση της σειρας για να κλεισει κι αυτη η εβδομαδα.  Εδω που τα λεμε μπορει να σας κουρασα καθε μερα .. καθε μερα Τζωρτζταουν,  αλλα τουλαχιστο ολοκληρωσα την βολτα μου.  Θελω να μοιραστω μαζι σας, το νεο ρεκορ σε “views” στο ασπρο.  Η αναρτηση στις 13 του μηνα (Dean and Deluca με τα κοριτσακια εφτασε τον εκπληκτικο (για μενα) αριθμο 678.  Δεν ειμαι σιγουρη αν ο κοσμος εψαχνε για την  ντελικατεσσεν,  η αν εσεις κανατε κλικ συνεχεια (χμμμμ!)  αλλα σιγουρα εσπασε ταμειο! Τωρα αν ειναι να αναλυσουμε τα στατιστικα στοιχεια και να προβουμε σε αναλογες μεταρυθμισεις, απο δω και περα μαλλον πρεπει να φερνω ζουμπουρλουδια στις αναρτησεις για να εχομεν επισκεψιμοτητα!! Χε χε!!  Θα το ερευνησω περεταιρω το θεμα και θα κανω τις καταλληλες αλλαγες!! Παρεπιπτοντως,  η γαριδομακαροναδα του Τεντ Λελεκα κατεχει τα πρωτεια παντα με 1918 επισκεψεις.  Δε μπεστ εβερ! Α να και αλλο στατιστικο στοιχειο. Πρωτα οι γαριδες και μετα οι ζαργανες!

Τωρα ερχομαι στη σημερινη φωτογραφια.  Trompe l’oeil σε ενα τοιχο κοντα στο εστιατοριο Παολο’ς. Η φωτογραφια ειναι πειραγμενη στο exposure διαφορετικα δε θα φαινοταν η λεπτομερεια.  Κοιταξτε επισης την πρωτη φωτογραφια στην τελευταια σειρα. Εδω στεγαζεται το γνωστο καταστημα ΖΑΡΑ το οποιο στην πολη μας θεωρειται και πολυ φιν φον καθοτι ευρωπαϊκο και οτι προερχεται απο την γηραια ηπειρο αποτελει “θρησκεια”  στη μοδα.  Μη νομιζετε παντως οτι ειναι τιποτα καλυτερο απο τα ευρωπαϊκα.  Τα κορμακια ξεχειλωνουν στο πρωτο πλυσιμο Πφφφφ!!!!!!

Κι ενα καλο νεο, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ξεμπερδεψα με το Κτηματολογιο.  Απο τον Αυγουστο που ημουνα στην Αθηνα .. χαρτια χαρτακια , φωτοτυπιες,  κληρονομιες και λοιπα, μετα οταν εφυγα συνεχισε η αδερφουλα μου ( που γενικα τραβηξε το ζορι ) και σημερα μου ανακοινωσε οτι ολα ειναι ετοιμα.  Το Κτηματολογιο περιττο να σας πω οτι το συζηταγαμε απο τοτε που ημουνα φοιτητρια .  Ημουνα νια και γερασα!

Σας φιλω κι ευχομαι ενα τελειο Σαββατοκυριακο!

georgetown only M street

Τι μυστηριο τραινο, η μαλλον τι μυστηριο λεωφορειο που ειναι ο ανθρωπος. Τη μια μερα ειναι χαρα χαρουμενος και την αλλη ξυπναει μες τη μαυριλα. Κανει τις ιδιες διαδρομες αλλα τα φρενα του δε πιανουν, η τα λαδια του χανουν, τα μπουζι καμμενα, η βγαινει εκεινο το απροβλεπτο “CHECK ENGINE”  για να τον ταρακουνησει.  They told me to take a street-car named Desire, and transfer to one called Cemeteries, and ride six blocks and get off at—Elysian Fields!

Σας φερνω σημερα το προτελευταιο μερος απο τη σειρα Τζωρτζταουν μαϊ λαβ.  Παντα αφιερωμενη στη Σοφουλα που συνιθιζε να μιμειται τα μοντελα της βιτρινας του Μπαρνεϋς Νιου Γυορκ. Αυτη τη φορα ολα τα μοντελα ηταν βαμμενα μπλε.  Θαθελα να δω τι θα σκαρφιζοσουν αυτη τη φορα!  Λαβ, Μπλανς

Εσουρωσα κι αργησαμε – μα οσο και να φταιω – περπατα να προλαβουμε – το bus το τελευταιο!

georgetown my looooove !! (Dean and Deluca)

Δεν ειναι χαρμα οφθαλμων τα κοριτσακια που βγηκαν να χαρουν την λιακαδα απολαμβανοντας μερικες λιχουδιες απο την σουπερ φιν φον ντελικατεσσεν Dean and Deluca;  Ισως η ωραιοτερη ντελικατεσσεν στην Washington, διαθετει μια εκπληκτικη ομαδα σεφ, που παρασκευαζουν εδω international λιχουδιες,  με τα πιο φρεσκα υλικα.  Εκτος απο τα τυρια και τα σαλαμια που υπαρχουν σε καθολου ευκαταφρονητες ποικιλιες και προελευσεις, μπορει να βρει ο πεινασμενος επισκεπτης, ετοιμες σαλατες,  λαχταριστα σαντουϊτς και λαχανικα και φρουτα τοσο  φρεσκα, που νομιζεις οτι μολις τα εκοψαν απο το δεντρο.

Τα πιατελακια με το σουσι που φιαχνεται επισης εδω μπροστα σου, ειναι ισως και το πιατο που φευγει πιο γρηγορα.  Λαχταριστα κρουασαν, γλυκα και γκουρμε καφεδες σου τρελλαινουν την οσφρηση.  Στα ραφια του μαγαζιου μπορεις να βρεις ενα σωρο μπαχαρικα πολυ ομορφα αμπαλαρισμενα, τουρσια και ελιες και προϊοντα εισαγωγης απο ολο τον κοσμο.  Στο βαθος του μαγαζιου υπαρχει μεγαλη ποικιλια κρασιων με εμφαση στα εγχωρια της Napa valley.

Οτι και να κοιταξεις μεσα στο μαγαζι, φωναζει GOURMET.  Ακομα και μερικες συλλογες απο πιατα και κουζινικα.  Η επιχειρηση διαθετει ιστοσελιδα εαν θελετε να δειτε την γκαμα των προϊοντων. Η πρωτη περιφημη ντελικατεσεν ανοιξε το 1977   στο Σοχο της Νεας Υορκης απο τους Joel Dean και Giorgio Deluca.

Το δεσποιναριον διαλεξε μια σαλατα μαρουλι (μιλαμε μονο καρδιες) με σολωμο και κρουτον. Φανταστειτε μια ceasar salad με σολωμο.  Το γευμα τελειωσε με ενα κρουασαν γεμιστο με καρυδακι ψιλοκομμενο και maple syrup.  Εβγαλε το βιβλιαρακι του (διαβαζει τις “Επικινδυνες Λεξεις” της Φιλομηλας Λαπατα τωρα) και περασε μια ευχαριστη ωρα στην οψιμα καλοκαιρινη Κυριακη του Οκτωβρη.

NOTE:  The last two photographs are not mine.  Just to give you an idea of the interior I took them from  the site http://images.google.com

Σας φιλω γλυκα.

georgetown my love

Κατηφοριζω την 30η οδο.   Μολις φτανω στην Ο street παιρνω τηλεφωνο απο το κινητο. Σουσαμι ανοιξε.  Και ανοιγει η μαυρη πορτα του γκαραζ, ναι αυτη εδω στη φωτογραφια απανω, και μπαινω μεσα.  Το γκαραζ ειναι παντα αδειανο γιατι η Σοφη δεν εχει αυτοκινητο.  Μας φιαχνει Ο Michael καφεδακι και  η Σοφη φερνει τις λιχουδιες απο την Madeleine.   Τρωμε μισο απο αυτο και μισο απο εκεινο.  Για να τα δοκιμασουμε ολα.  Κανονιζουμε να παμε οι δυο μας βολτα στα μαγαζια της Τζωρτζταουν.  Η Σοφη φοραει κιτρινα πεδιλα. Εγω παλι εβαλα κατι τακουνια!  Αν σκεφτεις οτι εχουμε να περπατησουμε σε καλντεριμια, δεν ηταν καθολου καλη ιδεα.  Μπορεις; μου λεει η Σοφη.  Οχι αλλα θα σε παρω αγκαζε και θα μπορεσω!  Στηριζομαι απανω της μεχρι να φτασουμε στην M street.  Μπαινουμε στο φιν φον αρωματοπωλειο και βρισκω την Ακουα ντι Παρμα μου την πορτοκαλενια.  Σταματαμε για λιγο εξω απο το υποδηματοπωλειο Hu.  Καθε ζευγαρι πανω απο 500 ντολλαρς. Παμε μεσα;  προτεινει η Σοφη.  Της λεω τι θα κανουμε μεσα, αφου δεν προκειται να παρουμε τα χρυσα γοβακια! Και ομως μπαινουμε και η Σοφη φερεται σα να ειναι ετοιμη να αγορασει ολοκληρο το μαγαζι.  Μπαινουμε σε ολα τα ωραια καταστηματα. Barneys New York , Ralph Lauren,  J. Crew,  Banana Republic.  Και αν ακουγα την Σοφη, τωρα θα ειχα μεινει απενταρη. Αχ σου παειιιι παρτο! Ααααχ εισαι κουκλα.  Λαντς στο Cafe Milano.  Μεσα σε ενα καταστημα, η Σοφη παρατηρει ενα δαχτυλιδι που φοραω με κιτρινη πετρα. Τι ομορφο ειναι! μου λεει. Κι εγω το βγαζω απο το δαχτυλακι μου και της το χαριζω. Γιατι την αγαπω πολυ τη φιλεναδα μου και ξερω οτι θα φυγει σε λιγες μερες.

Αυτη η ιστορια δεν ειναι σημερινη.  Δεν εγιναν ετσι τα πραγματα.  Σημερα κατηφοριζω την Wisconsin Avenue και στριβω δεξια στο παρκινγκ του εμπορικου κεντρου.  Περπατω μεχρι την 30η οδο και περναω απο το παλιο σπιτι της Σοφης. Οι φωτογραφιες ειναι σημερινες.  Ειμαι μονη μου, περναω απο το υποδηματοπωλειο Hu αλλα δεν μπαινω μεσα. Τρωω μονη μου στην περατζαδα του Dean and Deluca.  Δοκιμαζω ενα κιτρινο σακκακι στο J. Crew και κανενας δε μου λεει οτι μου παει. Δε το παιρνω κι εγω.  Η Σοφη ειναι στο ρετιρε της στο Παγκρατι.

Προς Σοφακι: Λοιπον επειδη ξερω οτι ερχεσαι και διαβαζεις καθε μερα αλλα ποτε δεν αφηνεις σχολια, σου φερνω ενα σωρο φωτογραφιες απο την 30η οδο.  Και στις επομενες αναρτησεις θα φερω και αλλες πολλες, μεχρι να μου γραψεις ενα σχολιο.  Θα σου φερω M, θα σου φερω Wisconsin, θα σου φερω ολη την Τζωρτζταουν.  Και τι δε θαδινα να περπαταγαμε παλι παρεα εκει. Και ειχε μια μερα αριστουργηματικη!  Αλλα το ηξερα οτι θα ημουν μονη και γι αυτο εβαλα ισια παπουτσια.

Προς μπολγκοφιλους/ες  Θα ειναι μια εβδομαδα αφιερωμενη στην Τζωρτζταουν.  Κυριως φωτογραφικη.  Καλη εβδομαδα σε ολους.