fall decorations and outfits

Σημερα (Τριτη για σας) φερνω το δευτερο μερος απο το φθινοπωρινο τριημερο. Χτες αργια λογω ημερας του Χριστοφορου Κολομβου μας φυλαγε την πιο ομορφη καλοκαιρινη ημερα. Μα τι λεω τωρα; Ολο το τριημερο ηταν 28-30 βαθμοι με κατι λιακαδες απιστευτες.  Ειχαμε μεινει εκει που γυριζω φορτωμενη γλαστρακια και αλλα φθινοπωρινα μπλι μπλι απο το φυτωριο.

Χρυσανθεμα σε χρωματα ροζ και κοκκινα για να ταιριαζουν με το τραπεζομαντηλο, μια ωραια ολοστρογγυλη κολοκυθα και κερακια με αρωμα βανιλιας, ψητου μηλου και κεϊκ καρροτου.

Φθινοπωρινο μπουκετο μα ασνηθιστα λουλουδια.  Το ενα μαλιστα πρεπει να ειναι λαχανοειδες.

Καινουργιο τραπεζομαντηλακι για την μικρη μου ροτοντα σε ζεστο πορτοκαλι να ταιριαζει με τα μικρα χρυσανθεμα.

..και στη γνωστη θηκη,  πορτοκαλια κερακια με αρωμα παμπκιν.

Βρηκα και χαριτωμενες χαρτοπετσετες “εποχης”.

Ανακαλυψα δυο ομορφα πηλινα, ενα γιουβετσι και μια γαστρα απο την Deruta (κοψοχρονια γιατι οι Αμερικανοι δε ξερουν τι να τα κανουν και δεν τα αγοραζουν)  Ετσι βγαινουν σε ξεπουλημα και τα διαφορα δεσποιναρια δραττονται της ευκαιριας.  Σημερα σ’αυτο εφιαξα φακες με φρεσκια ντοματα.  Φθινοπωρινα χρωματα κι αρωματα!

Να και οι πιπεριτσες με την αρμπαρορριζα και μια ριγανη στο παραθυρο της κουζινας.  Μολις πλησιασω με πιανουν οι μυρωδιες.  Και για να μη φερνω καθεμια φωτογραφια σε μεγυση και με παρει η νυχτα. πληζ φηλ φρη να τις δειτε μονοι σας στην γκαλλερι.  Υπαρχει ακομα το στεφανι που εφερα απο το υπογειο για να στολισω την εξωπορτα,  στολισμοι απο το Οκτομπερφεστ,  κολοκυθες, ηλιανθοι και ενα σερβιρσιο με μελισσουλες που μου χαρισε περσυ η ωραιοτατη κουμπαρα.  Τωρα ομως θελω να προχωρησω στο φιν φον παρασυνθημα..

..φευγουμε απο την κουζινα και ακολουθηστε με στην κρεββατοκαμαρα.  Προσπαθω να συναρμολογησω το συνολακι που βρηκα στο  Saks. Ζακετα καμηλο απο μαλλι και κασμιρι με μυτες μακρυες μπροστα που κλεινει κρουαζε.  Απο κατω δυο παντελονια, ενα καφε κιενα γκρι που βλεπετε.  Τα παντελονια φετος μου αρεσουν υπερβολικα.  Ειναι χοντρουλα ελαστικα και στενα.   Τα βρισκω απιστευτα κομψα.

Τωρα την ζωνη που βλεπετε την ειχα. Ειναι λεπτη δερμα και χρυση αλυσιδα και σκεφτηκα οτι θα πηγαινει ωραια πανω απο την ζακετα να της κρατα το σταυρωμα της.  Ομως στο καταστημα που το δοκιμασα με πιο φαρδια ζωνη ηταν επισης πολυ ωραιο.   Μαζι πηρα και μια κρος μποντυ τσαντουλα LAMB σε παρομοια χρωματα.  Αυτες οι τσαντουλες με βολευουν απιστευτα σε ταξιδια και οταν βγαινω για ψωνια. Γιατι εχω τα χερια ελευθερα και ωραια.  Και τωρα ειμαι ετοιμη για το φθινοπωρο και καλως να ορισει. Γιατι αν συνεχισει ετσι με 30 βαθμους μεσα Οκτωβρη αυτα θα τα βαλω το Δεκεμβρη.

Αυτα λοιπον, καλη συνεχεια στην εβδομαδα σας και θα σας δω παλι το Σαββατοκυριακο.  Σας φιλω γλυκα.

fall flowers and friends (updated)

Στον κοσμο που φτανει στα ματια μου μεσα απο την οθονη του λαπτοπ,  εχω δει κι εχω μαθει τοσα πραγματα τα τελευταια τεσσερα χρονια.  Για εναν ανθρωπο σαν κι εμενα που βρισκομαι τοσο μακρυα, η οθονη αυτη ειναι το παραθυρο μου στην Ελλαδα.  Εγινε ομως το μπλογκινγκ αφορμη να γνωρισω και να ερθω κοντα με κοσμο που καποτε θαυμαζα και που ποτε δεν φανταζομουν οτι θα ειχαμε κατι κοινο να πουμε.  Και οχι μονο αυτο!  Με εφερε πιο κοντα σε ανθρωπους που ηδη γνωριζα,  με εμαθε να βλεπω πιο περα απο την οθονη και να ψυχολογω.  Να ακουω, να ανταποκρινομαι, να αφουγγραζομαι, να χρησιμοποιω την φαντασια μαζι με την κριση, ακομα και να ανεχομαι.

Φανταζομαι οτι το μπλογκ ειναι ο κηπος μου, ανοιχτος για ολους. Καποιοι ερχονται, φερνουν λουλουδια, ενα χαμογελο. Καποιοι κοιτουν εξω απο τα καγκελλα.  Καποτε η φαντασια γινεται πραγματικοτητα και μερικοι φιλοι παιρνουν μορφη, σαρκα και οστα.  Η πραγματικοτητα δεν διαφερει πολυ απο την φαντασια.   Μονο μια φορα απογοητευτηκα και για να πω την αληθεια μου, ημουν και προϊδεασμενη.  Μετα απο τεσσερα χρονια ακομα δεν εχω απαντησει με βεβαιοτητα αν το μπλογκινγκ με πηγε η το πηγα.  Αν ξαναρχιζα απο την αρχη, θα εκανα κατι διαφορετικο; Ναι σιγουρα αν γνωριζα οσα γνωριζω τωρα.   Και παρ’ολο που υπηρξαν πραγματα που με ενοχλησαν η με πικραναν,  το μπλογκινγκ συνδιαζει πια για μενα τη χαρα της δημιουργιας αλλα και της προσμονης,  να ερθει ο φιλος και η φιλη και να πει κατι.

Θα πω κατι που ισως ακουστει υπερφιαλο, αλλα πιστευω οτι εχω μαθει να ψυχολογω συμπεριφορες.   Τις αναλυω, τις ερμηνευω και ετσι τουλαχιστο δινω μια απαντηση που να με ικανοποιει.  Κι ετσι προκαταβαλλομαι.  Ειναι υποκρισια μου ειπε ο φιλος μου ο Ζερβουλακος, το να μην εισαι προκατειλημμενος.  Κι απο τοτε δεν αισθανομαι τυψεις.  Στα τεσσερα χρονια χανω σιγα σιγα την υπερβολικη μου ευαισθησια.

Εκεινο που δε χανω, ειναι πεντε δεκα καλους και αγαπημενους φιλους,  και την ελπιδα οτι παντα υπαρχει κατι καινουργιο και ομορφο που περιμενει απο βερτσουαλ να γινει ρηαλ! Την αγαπη μου στους φιλους που μου κρατησαν παρεα εστω και για λιγο το Σαββατοκυριακο.

Στη συνεχεια φερνω μερικες φωτογραφιες που εβγαλα το Σαββατο σε ενα φιν φον φυτωριο που επισκεπτομαι δυο φορες το χρονο.  Η επομενη θα ειναι τελος Απριλη.

Τα φυτωρια Bahnke’s ειναι ισως η μεγαλυτερη επιχειρηση στο ειδος της, και περιλαμβανει εκτος απο παντος ειδους φυτα σε διαφορα μεγεθη, εσωτερικου και εξωτερικου χωρου, δενδρα, βολβους, οτι μπορει να βαλει το μυαλο του ανθρωπου σε σχεση με την κηπουρικη. Εργαλεια, γλαστρες, φυτοφαρμακα, γαλοτσες και ειδη διακοσμησης κηπων. Τα φυτωρια Bahnke’s βρισκονται στην περιοχη Beltsville στο Maryland και το δεσποιναριον τα επισκεφτηκε το Σαββατο για να προμηθευτει μερικα γλαστρακια και να στολισει το σπιτι φθινοπωρινα. Οι εγκαταστασεις που περιλαμβανουν πολλες σερρες, εσωτερικους και εξωτερικους χωρους ειναι τεραστιες και μπορεις ανετα να τριγυρνας δυο ωρες για να τα δεις ολα. Ειναι υπεροχο να τριγυρνας αναμεσα στα λουλουδια και στους φθινοπωρινους στολισμους. Καθε εποχη τα φυτωρια αλλαζουν μορφη και χρωματα, και μπορει η ανοιξη να υπερτερει των αλλων εποχων, αλλα και ο Οκτωβρης με τα ζεστα του χρωματα και τα χιλιαδες χρυσανθεμα ειναι αναμφισβητητα

ο πιο αγαπημενος μου συνδιασμος χρωματων

Το καροτσι του δεσποιναριου αρχιζει να γεμιζει.  Μια κοκκινη πιπεριτσα και μια αρμπαρορριζα για το αρωμα. Τα υπολοιπα θα τα δειτε στην αυριανη αναρτηση που θα εχει τιτλο:  Στολιζουμε το σπιτι με λουλουδια εποχης και παμε και μεχρι το Σακς αμα λαχει. Αυτα για σασπενς! Σας φιλω γλυκα!

 

Update:  Θα ηθελα να πω οτι το πρωτο μερος της αναρτησης δεν περιεχει καθολου μα καθολου θλιψη, απογοητευση, αντιθετα μια χαρα και ικανοποιηση για αυτα που εχω κρατησει και μαλιστα τεραστια.  Πολλες φορες για να φτασεις στα καλα αναφερεις και τα στραβα, ετσι για να αναδειχθουν καλυτερα.  Ομως ειναι μια εκρηξη χαρας για οτι αγαπησιαρικο μου εφερε η ιστορια blog.  Το τυχαρπαστο αναλωνεται γενικα στην μπλογκοσφαιρα, η  αγαπη  και η συμπαθεια επικεντρωνεται, φαινεται, καιεκφραζεται με μια λεξη σε σχολιο, ειτε με αλλους τροπους.  Την απολαμβανω σε ολες τις τις μορφες πιστεψτε με. 😀  😀

:(

Ανοιγω δειλα την πορτα μου και βλεπω το φθινοπωρο να εχει στησει τρελλο χορο. Πρωτη του Νοεμβρη και ειναι ζητημα ωρων πια να απoγυμνωθουν τελειως τα κλαδια. Θα ηθελα να ημουν μαζι σας πανω σε ενα αεροστατο την εβδομαδα που μας περασε. Για να δειτε το Μερυλαντ και το DC απο πανω. Για να δειτε πως το κοκκινο, μπλεκεται με το κιτρινο, και πως λιγοστευει το πρασινο. Για να δειτε σε πραγματικο χρονο πως μεταμορφωνεται η φυση.  Ο ηλιος, ο αερας η βροχη,  το ενα μετα το αλλο, περασαν μεσα απο τα κλαδια και παρεσυραν οτι βρηκαν στο περασμα τους.

Ποσες μα ποσες φορες δεν σας εχω δειξει τις τρεις Θιβετιανες μανολιες την ανοιξη οταν γινονται ροζ σαν τεραστια μπουκετα.  Τωρα πια ξεφυτρωνουν μεσα απο μια μοκετα καφετια σχεδον γυμνες μεχρι τον Απριλη. Και ποσο συντομες μου φαινονται πια αυτες οι εναλλαγες!  Ολη μερα βρεχει σημερα. Χωρις να το θελω οι εικονες με μελαγχολουν.  Δεν μπορω να μεινω αμετοχη στο μαρασμο της φυσης.

Αυτο θα μεινει στο τελος, αυτο, ο πρασινος κισσος, και τριγυρω μερικα ελατακια.

ο μπλογκερίκος

Τελεια και παυλα (ποσο πιο απολυτα μπορω να το εκφρασω;). Θελω να παω για καφε στο καφενειο της γειτονιας, αλλα μου λειπει η γειτονια, θελω να παρω το τρολλεϋ να παω Ακαδημιας κι ας στριμωχτω, αλλα δε περνα τρολλεϋ απο δω. Θελω να παω στον Ελευθερουδακη να ξεχαστω εκει μεσα και να με ξυπνησει το τηλεφωνημα απο τη μαμα.. “εβαλα πατατες τι ωρα ειπες οτι θα γυρισεις;;;;; nag nag nag”  , ομως ουτε κι αυτο μπορω να το κανω. Τριτο μπλογκοφθινοπωρο και δε θελω να αρχισω παλι με τα χρωματα και τα φυλλα. Τα εχω ξαναπει, θα με σιχτιρισετε στο τελος. Τα ειπα παλιοτερα εδω και εδω και το 2007 εδω.  Ετσι θα φερω μερικες φωτογραφιες  χτεσινες αλλα, αλλη εκθεση για την αποταμιευση δε γραφω.

το παλιο αουντι μαλλον θα το χασουμε κατω απο ενα βουνο κιτρινα φυλλα

Θελω να κοιταξω εξω απο το παραθυρο για να μου ερθει καποια εμπνευση για μπλογκινγκ,  οπως εκανε το καρτουν που εβαλε ο μπλογκερικος (*) στο φεης μπουκ.  Και παλι ατυχησα, ερημια! Κανεις δε περνα απο κατω.  Πρεπει ομως να ομολογησετε οτι εβαλα μια ρεγουλα στην μπλογκομανια μου.  Δεν κανω αναρτησεις καθε μερα παρ’ ολο που εχω μαζεψει του κοσμου τις φωτογραφιες.  Και εδω και δυο εβδομαδες ξεκουραστηκα,  μου περασαν οι αϋπνιες και το απλαμβανω περισσοτερο.

Χτες μοιραστηκα τις σκεψεις περι μπλογκομανιας με τον  μπλογκερίκο που εχει επισης μουρλα με το γραψιμο.  Λεω.. τρια χρονια τωρα εχω αρχισει να πιστευω οτι αναμασαω τα ιδια και τα ιδια, κι οταν βαριεμαι αλλαζω χρωματα.   Οσοι γραφετε σε καποια γωνια της μπλογκοσφαιρας για τρια χρονια η και παραπανω ισως να με καταλαβαινετε.  Ειναι εκεινη η ρημαδα η ερωτηση.. “Και μετα;”  Εκει δεν βρισκει απαντηση ουτε ο μπλογκερίκος.  Αναλυοντας λοιπον την κατασταση λεπτομερως και παντα ανοιχτη σε προτροπες θα συνεχισω χαλαρα (καθοτι μου απαγορευει ο μπλοκερικος να σταματησω, μονο φαπα που δε μου εδωσε!) και θα σκεφτω τι θα αλλαξω πρωτιστα για να μη με βαρεθω η ιδια.

αρχαιες μποττες παντος καιρου

Ειναι οχι απλα γεγονος αλλα και πολυ φυσικο, τωρα το φθινοπωρο να μας πιανουν τα μπλογκουπαρξιακα. Ολα αλλαζουν, τα δεντρα η φυση, και αλλαζουν οχι απλα γρηγορα αλλα οχι προς το καλυτερο.  Την ανοιξη η αλλαγη φερνει και αισιοδοξια απο τη φυση της, το φθινοπωρο το αντιθετο.  Οσο και να θελουμε να ενθουσιαστουμε με τα χουχουλιασματα και τα φιν φον ζακεττακια,  με αλλη χαρα αγοραζω ενα ζευγαρι πεδιλα και με αλλη ενα.. παλτο, πως να το κανουμε.

Δεν εχεις κατι σταθερο στο μπλογκ δεσποιναριον, μου λεει ο μπλογκερικος, αλλαζεις συνεχεια την εικονα απανω.  Δεν σε αναγνωριζει ο καινουργιος κοσμος που ερχεται. Και οσο κι αν παραδεχομαι οτι εχει δικιο,  ειναι κι αυτο στοιχειο της αστατης προσωπικοτητας μιας παλιοδιδυμης.  Θελω ομως να βρω κατι πιο σταθερο μια φωτοραφια οπως ειχα κανει παλια στην Ταβολα Μπιανκα.  Καθε ανθρωπος εχει μια εικονα να τον αντιπροσωπευει,  εγω γιατι να μην μπορω;  Σε αναζητηση αλλαγης λοιπον, σε αναζητηση σταθεροτητας, θεε μου .. φρικη.. λες να αρχισα να ωριμαζω;;;;

το δεσποιναριον οδηγει σε ερημο δρομο και ψαχνει για ξεφωτα

Δεν αφηνεις τιποτα να πεσει κατω.. μου λεει ο μπλογκερικος κι εχει δικιο. Δεν ειναι αναγκη να απαντας σε ολα τα σχολια. Μα… λεω δεν ειναι αγενεια, ο αλλος ερχεται και μου αφηνει μπιλιετακι, να μη του απαντησω;  Ειναι αγενεια μου απαντα, αλλα στο μπλογκινγκ επιτρεπεται.  Δε συμφωνω παρ’ ολο που δεν με ενοχλει οταν το βλεπω.  Γραφω σε μπλογκς που δεν απαντανε στα σχολια και παρ’ ολα αυτα γραφω γιατι κατι εχω να πω. Και ξερω οτι τα διαβαζουν.  Και ξερω οτι το εκτιμουν.  Διαφωνω σε αρκετα με τον μπλογκερικο αλλα τον ακουω. Γιατι παντα ακουω οταν μου μιλανε. Ο μπλογκερικος δε βαριεται να λεει, κι εγω δε βαριεμαι να ακουω. Χειμαρρος!

γαυροι και βαζελοι αγκαλια, λεπτομερεια απο κηπο δεσποιναριου

Βρε μπλογκερικο του λεω,  η επιτυχια ενος μπλογκ δεν εξαρταται απο τον αριθμο των σχολιων.  Υπαρχουν τοσα μπλογκς που γραφουν πολυ ενδιαφεροντα θεματα, η γραφη τους ειναι εξαιρετικα συγκροτημενη και ομως δεν εχουν σχολια.  Πως εξηγειται αυτο με ρωτα.  Μα ο αλλος που σερφαρει, ειτε δε θελει να προβληματιστει, ειτε ξερει οτι δεν θα μπορεσει να σταθει στο υψος της συζητησης, ειτε βαριεται,  ειτε δεν εχει κατι να πει.  Αυτα τα κανω κι εγω πολλες φορες.  Δε με ενδιαφερει .. προσπερναω.. κομσα!

Μετα μιλαμε για “προμο” μπλογκς, για “ψυχολογικα” μπλογκς, για “ψυχοβγαλτικα” μπλογκς και για “ανουσια” μπλογκς.  Και μετα αφου αποφασιζουμε (με το ετσι θελω) οτι τα δικα μας δεν ανηκουν στις παραπανω κατηγοριες, μου διαβαζει απο τις Κυριακατικες εφημεριδες .. το μοιρα μου οπως το εχουν προκαθορισει τα αστερια και ο Κρονος (π’ αναθεμα κι αν καταλαβαινω τι ρολο παιζει ο Κρονος) που διαγραφεται (λεει) λαμπρο απο ολες τις αποψεις. Και θα κανω σχεση (λεει) με μεγαλυτερο (ακουσον τι λεει.. εγω εδω πηγα και παντρευτηκα μικροτερο)  και τωρα θα παω να κανω μια ανακεφαλαιωση στα “γκομενικα” της Ευης που θεωρειται η κορωνιδα στις διατριβες των διαπροσωπικων σχεσεων.  😛 😛 😛

Παιρνω και λουλουδια να στολισω το σπιτι, φιαχνω και ενα stew στην κοκοττα που ειναι παλι καιρος της (φθινοπωρο γαρ) και μετα ο καιρος στην κεντρικη Ευρωπη αποφασιζει οτι θα το φαω μονη μου.  Ο Ερρικος κολλαει στην Γερμανια γιατι βασικα φταιει μια ομιχλη η Πολωνια.  Και δεν βρισκει θεση παρα μονο Δευτερα βραδυ κι αυτη μεσω Δανιας. Αυτα ειναι τα κομβια του ιντερνασιοναλ τραβελινγκ!

Παμε κουζινα.. προσεξτε δεξια απανω κατι πατατουλες πιτσικουκικες!  Θα σας δειξω μετα πως εγιναν να παθετε πλακα!  Τα υπολοιπα μπηκαν στην κοκοττα μαζι με κομματακια απο Νηου Γιορκ Στεηκ με μονα υγρα λιγο λαδι και μια μπυρα, κι εγινε ο παρακατω πινακας.

Και τωρα κυριες και κυριοι..

πατατακια περλες (εδω ειναι πιο μεγαλα απο την πραγματικοτητα) με λαδι λεμονι αλατι και ριγανη. Καθε μπουκια σε στελνει σε αλλο συννεφο. Αποτελεσε το δειπνο του δεσποιναριου χτες το βραδυ. Τζαστ δις και κρασακι φρασκατανο.

Αυτο τον δρομο αμα τον ακολουθησετε θα καταληξετε στο σπιτι του δεσποιναριου.  Σας περιμενω.  Εχω μια κοκοττα γεματη στιού με μπυρα.  Και τωρα σαμπμιτ γιατι με περιμενει μια ηλιολουστη Κυριακη.  Που θα μπορουσα να παω για καφε στο καφενειο της γειτονιας, αλλα ειπαμε αλλες οι προσδοκιες των ανθρωπων και αλλες  οι βουλες του Μωαμεθ!

(*) Ο μπλογκερικος ειναι υπαρκτο και αγαπημενο παιδι και καλος φιλος.

ακαθιστος υμνος

Ειμαι σιγουρη οτι ολοι εσεις που διαβαζετε,  νομιζετε οτι εμεις εδω εξω στην “πρωτευουσα” ειμαστε ολο ταξιδια και καλοπεραση, και οτι συνεχεια καθομαστε και μπλογκαρουμε. Ομως τα πραγματα δεν εχουν ετσι! Καλα δε λεω.. ο Ερρικος ετοιμαζει παλι τις βαλιτσες του για Βαρσοβια.  Μου προτεινε να παω μαζι αλλα εχω τρια σοβαρα κωλυματα. Πρωτον θα με καρυδωσουν στη δουλεια, δευτερον εχω κι ενα μπλογκ να συντηρησω και τριτον και κυριωτερον, ΒΑΡΣΟΒΙΑ;;;;

Ασε που μολις εχω συνελθει απο το προηγουμενο τζετ λαγκ και τωρα ξυπναω πια στις 7 αντι για τις 4:30, αλλος καημος κι αυτος! Αυτες τις τελευταιες λοιπον εβδομαδες ειμασταν πολυ μπηζυ εδω στην πρωτευουσα.  Μαζεψαμε τα καλοκαιρινα και βγαλαμε τα χειμωνιατικα. Πληρωσαμε τα μαλλιοκεφαλα μας σε στεγνο καθαρισμα και μας χαλασανε κι ενα πουλοβερ οι κινεζοι.  Δικο μου πουλοβερακι ηταν και φαινεται οτι το εβαλαν σε καποια σκαφη γιατι ηρθε απο μηντιουμ κι εγινε εξτρα εξτρα σμωλ και μπορει να χρησιμοποιηθει μονο για αλεξισφαιρο τωρα. Θα παω αποψε εκει και θα γινει Τιεναμεν Σκουεαρ!

Φιαξαμε το παλιο αουντι, μπουγαδιασαμε το σπιτι απ’εξω, ξυσαμε και βερνικωσαμε το ντεκ και τωρα εχει ενα πολυ ωραιο κοκκινωπο χρωμα.

Επισης ξυσαμε και βερνικωσαμε δυο παλια βαρελια μπυρας που ο Ερρικος φιλοδοξει να μετατρεψει σε tasting wine tables.  Τωρα το γκαραζ μας εκτος απο μπυριλα μυριζει και πετρελαιο!

Πηγαμε στον φαρμερ Τζο (που ειχα αναφερει προχτες!) και πηραμε μια ωραια στρογγυλη μεγαλη κολοκυθα για ντεκορ! Εδω βλεπετε τις..επιλογες.

Πηραμε και χρυσανθεμα σε χρωματα φθινοπωρινα και σεξυ! Και χρματιστηκε η εισοδος του σπιτιου.

Ετοιμασαμε εκεινο το καταπληκτικο πιατο που ειχαμε δοκιμασει στο Μοναχο με σαμπανια εκεινο το πρωι της επιστροφης.  Καπνιστο σολωμο με sauce creme fraiche και λεμονι.  Τα αναμιξα τυχαια μεχρι που εφτασα στο γευστικο αποτελεσμα που ηθελα. Η σαλτσα πρεπει να ειναι λιγο αραιη. Το σαλατικο ειναι alfa alfa sprouts.

Πηγαμε βολτα στο New Market Maryland, παλια ιστορικη πολη γεματη αντικερἰ και παλια σπιτια σε στυλ αποικιακο.

Μερικα ακομα ειναι περιπου 200 ετων, και τα διατηρουν για τουριστικους λογους.

Εκει λοιπον ειδαμε και δυο πολυ φιν φον γουρουνακια και σκεφτηκαμε οτι θα σας αρεσε να τα δειτε κι εσεις.

Εκανε ψυχρουλα κι ευτυχως που ειχαμε παρει μαζι μας και την καμπαρντινα μας!

Πηγαμε ομως και σε μια αλλη μικρη ιστορικη πολη, Ellicott City, Maryland, μια παλια αγγλικη πολη επισης γεματη αντικερι.

Βεβαια ξερετε οτι εδω στην αμερικη, οι αντικες ειναι το πολυ.. 200 ετων και οι περισσοτερες αγκιζουν τα ορια της “παλιατσαριας” εως “μπακατελας” αλλα αν ψαξεις πολυ ολο και κατι θα βρεις που να σου αγγιζει μια ευαισθητη ρετρο χορδη σου. Πριν αρκετα χρονια ανακαλυψα εκει μια σειρα φωτογραφιες του 1920 απο ενα  αμερικανο φωτογραφο που ειχε κανει μια κρουαζιερα στην μεσογειο. Υπεροχες φωτογραφιες μαυροασπρες μεγαλες απο Αθηνα και Κωνσταντινουπολη. Σημερα διακοσμουν ενα τοιχο μου.

Ετσι λοιπον το δεσποιναριον χαλβαδιασε μερικα παλια επιπλα γκαρνταρομπας που ομως δεν της εκαναν σε διαστασεις για κεινο το κουφωμα που θελει να γεμισει.  Βρηκε ομως ενα πολυ ωραιο Mayflower print καδραρισμενο και το εφερε σπιτι..

.. αλλα δε ξερει ακομα που θα το βαλει.  Αυτο ειναι προτζεκτ του Νοεμβρη.

Φευγουμε λοιπον κι απο το Ελικοτ Σιτυ για να προλαβουμε και τις.. υπολοιπες δουλειες..

…να βαλουμε ενα φθινοπωρινο στεφανακι στην πορτα…

..να παρουμε τα πρωτα ροδια της σαιζον..

.. και να φιαξουμε φωλ ντεκορ με κατι φυλλα που ειχαμε ξερανει απο ..προπερσυ!

Και αφου πηξαμε στο ρουστικ σε σημειο απελπισιας.. τα παραταμε ολα και..

…παμε σε ενα πολιτισμενο μερος. Στην μωλ της Wisconsin Avenue που μολις τελειωσε για να ανακαλυψουμε ενα χαριτωμενο ζευγαρι…

… ρουστικ μποτακια! Που ομως θα μας δωσουν αερα καμηλοπαρδαλης!!! Σας αφηνω τωρα γιατι εχω να κανω και τζαμια!

Νταβος; οχι, Μετσοβο!

Ηταν εξαιρετικα σπανιο, ολες αυτες τις μερες που εμεινα στο Μετσοβο, να πετυχω ιδεωδεις  συνθηκες για φωτογραφηση. Αυτες ηταν,  να λαμπει ο ηλιος, να εχω ελευθερη ωρα, και να ειμαι στο Μετσοβο.  Επι τελους ομως την Παρασκευη πριν φυγω, κατα τις 10 το πρωϊ μου εκατσαν και οι τρεις συνθηκες.  Θα συναντουσα αργοτερα στο Διασελο την Monique να παμε να αγορασουμε βλαχοτυρια.  Οταν μια Γαλλιδα αγοραζει τυρια απο το Μετσοβο, και γεμιζει το πορτ μπαγκαζ της με “Φλογερά”, ε τοτε εχουμε καλα τυρια και κρασια.  Εδω πρεπει να σας πω οτι ο καιρος στο Μετσοβο, αλλαζει με ταχυτητα απιστευτη. Ξυπνας με λιακαδα, μεχρι να φας βλεπεις κατι ασπρα συννεφακια, μεχρι να βγεις, ενα μαυρο απειλητικο συννεφο φαινεται πανω απο την Πινδο, αλλα ειναι ψηλα και δεν μπορει να φρεναρει στην κορυφη.  Και αν εισαι τυχερος, θα εχεις θυμηθει να παρεις καποια ομπρελλα μαζι, αν οχι και εισαι ακομα τυχερος, την ωρα που θα ξεσπασει η νεροποντη, θα πρεπει να εισαι κοντα σε υποστεγο, και να περιμενεις στο στεκι του Τσελιγκα να περασει η μπορα. Αν  δεν εισαι τυχερος θα γινεις παπι!   Στα ξενοδοχεια και στα καταστηματα υπαρχουν ομως ομπρελες διαθεσιμες που δανειζεσαι κι αυτο μας εσωσε πολλες φορες.  Μια νυχτα που φευγαμε απο το Διασελο περασμενα μεσανυχτα, δανειστηκαμε μια ομπρελλα και ειμασταν απο κατω τρεις. Ο Ερρικος που βασταγε την ομπρελλα, εγω στο πλαϊ κι ενας αμερικανος πισω μου. Ο αμερικανος υπο βροχην, μου εκανε και μασσαζ στους ωμους και σας λεω, ηταν μια βολτα υπο βροχην πολυ χαλαρωτικη!  Απο τοτε ξεχναγα την ομπρελλα μου μονιμως!

Τι σας λεω ομως, το βλεπετε και μονοι σας.  Οι φωτογραφιες στην σημερινη αναρτηση ειναι ολες στο κεντρο της πολης σε ενα καταπρασινο λοφακι-παρκο.  Ο ηλιος στην αρχη ηταν τοσο εντονος που χρυσιζαν οι ακρες των ελατων.  Στο κεντρο του λοφου υπαρχει και το αγαλμα του Ευαγγελου Αβερωφ Τοσιτσα, αλλα αυτα ειναι κομματια απο αλλες μελλοντικες αναρτησεις.  Σημερα απλα ηθελα να φερω λιγο πρασινο.

Λιγη μπορα, λιγο μπουμπουνητο, μια εισαγωγη στο φθινοπωρο.  Λιγη εναλλαγη στον ουρανο, λιγο νοτισμενο χωμα, λιγο καθαρο αερα απο την χαλαρη μου πρωϊνη βολτα.

Σκεφτομαι οτι παρ’ ολο που  ο τοπος ειναι γεματος ελατα, πευκα, καστανιες και βελανιδιες, σε ενα μηνα απο τωρα τα χρωματα θα εχουν αλλαξει στο φοντο. Και θα ηθελα να τα δω κι ετσι.  Αλλα πολλα θελω και δε γινονται.  Καπου σε καποια αλλα αρχεια εχω φωτογραφιες απο καστανιες και βελανιδιες.  Θα χρειαστω καιρο για να τις επεξεργαστω και να τις νοικοκυρεψω.  Η τελευταια φωτογραφια που βλεπετε κατω μαλλον θα αποτελεσει την φετεινη μου χριστουγεννιατικη καρτα μετα απο λιγο συμμαζεμα.  Το πρωϊ εκεινο δε με επιασε τελικα μπορα,  πηγα με την Μονικ και πηραμε τα τυρια μας και μετα καθησαμε σε ενα υποστεγο μπαρακι στον κεντρικο δρομο και απολαυσαμε ενα διπλο ελληνικο.  Αχ τι φθινοπωρο ηταν κι αυτο!

οι δουλειες του Νοεμβρη τα μυαλα στα καγκελα

Οταν λειπει ο Ερρικος σε ταξιδι, με πιανουν οι “νοικοκυροσυνες” μου.  Ποσο μαλλον τωρα που μεσουντος Νοεμβρη πλησιαζουν οι γιορτες.  Βρισκω τον εαυτο μου ηδη να φιαχνει νοερες λιστες “του ντου”, που πολυ φοβαμαι οτι αν δεν τις μεταφερω σε χαρτι συντομα, θα καταληξω – οπως παντα – να κανω μισες δουλειες. 

Ηδη μια χειμωνιατικη δουλεια τελειωσε λιγο πριν φυγει.  Ηρθαν και στοιβαχτηκαν τα ξυλα για τον χειμωνα. Βεβαια ο χειμωνας -οπως και στην Αθηνα αλλωστε – φετος ουτε καν εχει μυρισει, οπως παντα θα πλακωσουν ξαφνικα τα χιονια τις πρωτες μερες του Γεναρη. Τα ξυλα λοιπον χτιστηκαν σε δυο “τοιχους” . Ο ενας στην πισω μερια του σπιτιου κατω απο ενα υποστεγο και ο δευτερος στο πλαϊ του σπιτιου για να μεταφερονται μεσα ευκολα.

Οι φωτογραφιες παρθηκαν την περασμενη εβδομαδα, και οσο πρασινο βλεπετε, ηδη εχει γινει κιτρινο και στροβιλιζεται με το πιο απαλο αερακι για να καταληξει να γινει φθινοπωρινο χαλι.  Αυτες οι δυο μερες – χτες και σημερα – ειναι ισως απο τις λιγες που η φυση αλλαζει τοσο ραγδαια.  Απο τη μια στιγμη στην αλλη ολη η ομορφια της καλοκαιρινης βλαστησης γινεται μια απωθητικη γκριζιλα που θα μας κρατησει παρεα μεχρι το τελος του Φλεβαρη.  Ελπιζω συντομα να μπορεσω να σας φερω εικονες αυτης της μεταμορφωσης.

Εκεινο που παρελειψα να σας πω στην αρχη ειναι οτι αυτο το Σαββατοκυριακο ειναι  “μακρυ” για το δεσποιναριον.  Την Τριτη ειναι αργια εδω -ημερα των βετερανων πολεμου- και αποφασισα να περιλαβω και την Δευτερα στο παιχνιδι για να αποκτησει μορφη “μινι φθινοπωρινων διακοπων” .

Απο ολα τα ταξιδια του Ερρικου, τουτο δω του Νοεμβρη στην Κυανη Ακτη, ειναι εκεινο που ζηλευω περισσοτερο. Δυστυχως επαγγελματικες υποχρεωσεις δε μου επιτρεπουν να τρεχω κι εγω παντου.  Δυο φορες Νοεμβρη πηγα μαζι, κι επειδη ακριβως περασα τοσο ομορφα, τις αλλες φορες σαν τωρα, ακολουθω παντα νοερα.  Ο καιρος τετοια εποχη ειναι ακομα γλυκος στη νοτια Γαλλια,  μια υπεροχη μυρωδια σε συνεπαιρνει οπου κι αν βρεθεις στην περιοχη “Alpes Maritimes” .  Δυο σημαντικα πραγματα συμβαινουν εκει αυτο τον καιρο. Το κυνηγι του αγριογουρουνου – βλεπε οβελιξ και παρεα – και το μαζεμα της ελιας.  Και τα δυο δινουν μια αισθηση εντονη της αλλαγης της εποχης.  Μα ακομα περισσοτερο απο ολα αυτα, ζηλευω το βραδυ που θα παει να μεινει με τον αγαπημενο φιλο μας Jean Marie και την συντροφο του Monique σε ενα μικρο χωριο που το λενε Peymeinade.  Το daube provincale, τα παλια κρασια, σε ενα χωρο γεματο απο τους πινακες του πατερα του Ζαν Μαρι που ζωγραφισε την περιοχη οπως κανεις αλλος, αλλα πανω απ’ολα η ξεστη ατμοσφαιρα και η φιλοξενια κανουν ενα βραδυ να σου γεμιζει την ψυχη αναμνησεις για ολη σου τη ζωη.

Σε αυτο το σημειο εδω  αποφασιζω οτι το επομενο Σαββατοκυριακο θα φιαξω Νπωμπ Προβενσαλ και θα καλεσω κοσμο!!!!!

Μια βδομαδα θα μεινουν ακομα οι κολοκυθες στο σπιτι.  Ηδη τις βλεπω που αρχισαν να μαραινονται. Σειρα εχουν λοιπον τα χριστουγεννιατικα χρωματα σε λιγο καιρο. Καποτε ημουν πολυ συντομη με ολη την χριστουγεννιατικη διαδικασια.  Στολιζα παραμονη Χριστουγεννων το δεντρο και με το που περναγε του αγιαννιου ολα παλι στις κουτες.  Μαζευα βελονες ως τα επομενα Χριστουγεννα και γραφαμε και μειον αρκετα γυαλινα στολιδια. Αληθεια γιατι τα παιδακια προτιμουν να ορμανε στις γυαλινες μπαλλες παντα;  Τωρα ομως μολις μπει ο Δεκεμβρης το σπιτι γινεται Χριστουγεννιατικο και η χαρα κραταει ως αργα το Γεναρη.

Ενω γραφω αυτα το χωμα εξω βαφεται .. κιτρινο.  Πριν μερικα χρονια οταν ειχαμε ερθει σ’ αυτο το σπιτι, τετοια εποχη πηρα μια τσουγκρανα κι ενα μηχανημα που ειναι .. φυσηχτρα η.. ρουφηχτρα.. αναλογα πως θα στριψεις το κουμπι για να μαζευω τα φυλλα.  Μεσα σε πεντε ωρες λοιπον το δεσποιναριον καταφερε να καθαρισει το ενα πεντηκοστο του κηπου (και αυτο οχι καλα γιατι φυσαγε) να αποκτησει καλους στα χερια παρ’ ολα τα ειδικα γαντια, και να γινει σα σουγιας απο το να κουβαλαει το φυσηχτορουφηχτηρι στην πλατη. Μιλαμε για μεγαλο οπλο!  Ετσι ειδε και αποειδε και φωναξε τον Χοσε και την παρεα και σε δεκα λεπτα ολα ηταν λαμπικο διοτι ο Χοσε διαθετει φιν φον ρουφηχτηρι βαρεων βαρων και μαζευει τα παντα χορευοντας γυρω απο τα δεντρα.

Μεχρι στιγμης λοιπον βλεπετε οτι ο Ερρικος στοιβαξε τα ξυλα, ο Χοσε θα μαζεψει το χαμο που γινεται εξω τωρα που γραφουμε, και το δεσποιναριον εχει μεινει με την αγγαρεια να φιαξει τη λιστα με τα ” του ντου “.  Που ομως δε το αφηνετε γιατι ερχοσαστε εδω και πιανουμε την κουβεντα, και αντε να μαζεψει τα μυαλα της. Τελικα εσεις φταιτε!!!  Παρ’ ολα αυτα σας φιλω γλυκα.

UPDATE: Mail μολις εφτασε απο Κυανη Ακτη.  Les Alpes Maritimes απο ψηλα. Ας το δουμε κι αυτο, ειναι μαγικο!

UPDATE 2: Στο επομενο ποστ θα ερθω με λιστα. Σιγουρα!!   🙄

καστανα

Η σκηνη διαδραματιζεται σε φιν φον “σπερμαρκετ” με ποικιλα βιολογικα προϊοντα.
Η τριανταρα κυρια prepy στην εμφανιση και πολυ υπερηφανη που ψωνιζει στα βιολογικα, με ενα κινητο στο αυτι, ρωταει την φιλη της απο την αλλη μερια, τι αραγε να ειναι αυτα τα μεγαλα καφε nuts που λεγονται chestnuts. Το δεσποιναριον φριττει στη διαπιστωση οτι υπαρχει κοσμος που δε ξερει τι εστι καστανο. Η τριανταρα αναρωτιεται τι μπορει να φιαξει με αυτα νατς και το δεσποιναριον θελει πολυ να της μαθει πως να παιζει πεντοβολα.

Τα καστανα εχουν κανει ηδη ενα μακρυ ταξιδι απο την Ιταλια οπου δεν εχουμε ιδεα τι βιολογικη καλλιεργεια προηγηθηκε. Το δεσποιναριον ξερει πολυ καλα τι θα κανει με τα μεγαλα καφε νατς!  Οτι πιο απλο και νοστιμο. Θα τα χαραξει και θα τα ψησει στη φωτια.

Θα ηταν παραλειψη, μηνα Νοεμβρη να μη φερουμε λιγα καστανα να μυρισει στο μπλογκ. Τρελλαινομαι για καστανα σε οποιαδηποτε μορφη. Η βελουδινη ουδετερη γευση τους δενει ποικιλομορφα και στη μαγειρικη και στη ζαχαροπλαστικη. Η μεγαλη μου λατρεια ειναι τα μαρον γκλασε που ομως δεν τα βρισκω εδω. Ετσι παρηγγειλα στον Ερρικο της Προβηγκιας να μου φερει παλι ενα κουτακι να περασω μερικες στιγμες σε αλλα επιπεδα γευσης!

Ετσι, αναπολωντας τα παιδικα μου φθινοπωρα, τοτε που οι Οκτωβρηδες και οι Νοεμβρηδες ειχαν βοριαδες,  εκθεση για την αποταμιευση,  μυρωδιες απο τα κουμαρα της Μαλακασσας,  κυκλαμινα της Παρνηθας, και κασταναδες στις γωνιες με φουφουδες, αναπολωντας λοιπον και ξεφλουδιζοντας τα βιολογικα ιταλικα καστανα εδω στο αμερικα..

.. ονειρευομαι τα μαρον που ερχονται την παραμονη της γιορτης μου.Σας φιλω γλυκα και ευχομαι Καλο Σαββατοκυριακο.

η σκια μου κι εγω

Απογευμα Πεμπτης.  Ναι χτες!  Βγαινω απο το γραφειο ετοιμη να χαρω καθε στιγμη της βραδυας. Ολα ηταν τοσο ομορφα σημερα. Ολα πηγαν ρολοϊ . Ολη μερα ελαμπε ο ηλιος,  και μεχρι εκεινη την ωρα γλυστραγε δελεαστικα απο το παραθυρο μου και μου ελεγε. Ελα βρε δεσποιναριον, ελα παμε βολτα! Ερχομαι σ’ ακολουθω σκια μου.

Τα κοκκινα ηταν πιο κοκκινα, τα κιτρινα πιο κιτρινα κι εγω πιο χαρουμενη απο χτες.  Καμια φορα αρκουν δυο καλες κουβεντες να μας κανουν να χαμογελαμε.

Αργοτερα, με ενα κοματακι ροκφορ αναμεσα στον ουρανισκο και την γλωσσα και με ενα ποτηρακι Σωτερν ( οχι το σπανιο της μελισσουλας) ο ηλιος εχει πεσει αλλα οχι και το κεφι.

Καλο Σαββατοκυριακο.

φθινοπωρο – παρτ του

Οι πιο ωραιες μερες του φθινοπωρου ειναι αυτες οι δυο, η χτεσινη και η σημερινη, και ισως (οπως μας υποσχονται) να ειναι και η αυριανη.  Η θερμοκρασια γυρω στους 22-23 βαθμους και μια λιακαδα απιστευτη.   Βγαινω  βολτα στην εξοχη.  Οδηγω σε μικρους δρομους με φαρμες.  Οχι οπως καθε μερα, βιαστικα.  Ειμαι σχεδον μονη  στο δρομο.  Βλεπω ομορφα ασπρα και γκριζα αλογα να κανουν βολτες. Χαζευω τα φυλλωματα των δεντρων που ηδη αρχισαν να αλλαζουν χρωμα.  Οι περισσοτερες φωτογραφιες ειναι εν κινησει.  Φτανω στο διπλανο χωριο και  σταματω για ενα καφε.  Χαλαρωνω για τα καλα.  Γυρναω  στο σπιτι και κανω βολτα στον κηπο μου.  Τα γερανια κρατανε ακομα καλα, ο κισσος ομως κοντευει να μας πνιξει.. τα βοτανα στις γλαστρες, ο βασιλικος, η ριγανη δεν θα αντεξουν για πολυ ακομα.  Μαζευω βιβλια και περιοδικα για το απομεσημερο, ανοιγω  μια ελληνικωτατη μπυρα .. και την πινω .. στην υγεια σας.  Στην τριτη σειρα οι δυο τελευταιες φωτογραφιες ειναι απο τον κηπο μου,  προς την απεναντι.. γειτονια.  Ενα πρωινο μεσα στη σιωπη.  Δεν το αντεχω αλλο.  Αρχιζω παλι τα τηλεφωνα. Που θα παμε;

Στην υγεια μας !