ενας μανιατης λαγος

Μεταφερω απο χτεσινο σχολιο σε παλια αναρτηση, μια συνταγη για λαγο σκορδαλια που μου εγραψε σαν δωρακι  στη  γιορτη μου, ο αγαπημενος μου Γιωργος Ζερβουλακος.  Δεν ηταν μονο για μενα, ηταν και για ολους εσας που περνατε βολτα απο δω.  Την μεταφερω λοιπον αυτουσια.

”  Αγαπητότατη Δεσποινιώ +την συντροφιά σου

Προχτές είχα πάει στη Μάνη, Αρεόπολη μεριά, εκεί υπάρχει ενας εκδοτικός οίκος κι ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο με το όνομα ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ. Εκεί θα βρεις βιβλία σχετικά με την Μάνη αλλά και το εξαίρετο περιοδικό ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ.
Σκαλίζοντας ξέθαψα ενα βιβλιαράκι με τίτλο Γεύσεις της Μάνης.
Ξαφνιάστηκα , τι γεύσεις στην ξεραϊλα και την άγρια λιτότητα του αποσκιαδερού βραχότοπου .
Και όμως στο βιβλιαράκι βρήκα κάτι που μονάχα Μανιάτες θα μπορούσαν να φάνε. Λαγός σκορδαλιά. Εψαξα στο δύκτιο και βρήκα κάποιες λάiτ νησιώτικες παραλαγές αλλά με την συμβουλή του φίλου εκδότη Γιώργου Δημακόγιαννη συνάντισα την Αναϊπόνυφη τη νοικοκυρά.
Σας μεταφέρω τη αυθεντική συνταγή:
Ένας μέτριος λαγός σε κομάτια , αλεύρι πιπεριά καυτερή, νερό λαδι ξύδι και ισο βάρος με το λαγό σκόρδα Τεγέας.
Καθαρίζουμε τα σκόρδα και τα κοπανάμε στο γουδί σκέτα μονάχα με κάλο λάδι, ξύδι και λίγο αλάτι χωρίς ψωμιά, πατάτες και τοιάυτα. Είναι μια σκορδαλιά για Μανιάτες..
Βράζουμε στο τσουκάλι το λαγό με λίγο νερό και την πιπεριά. Τον σιγοβράζουμε. ‘Όταν βράσει καλά τον ρίχνουμε στο κουρκούτι που έχουμε έτοιμο από το ζουμί του λάγου και αλεύρι..
Τηγανίζουμε τα κομάτια σε κάυτό μανιάτικο λάδι.
Βάζουμε στο τραπέζι μια τσανάκα με την σκορδαλιά βουτάμε μέσα το κομάτι του λάγου και κατευθείαν στο στόμα, όποιος αντέξει.
Εγώ επέζησα!

Γιωργος Ζερβουλακος  “

Πη Ες:  Μπομπα ο λαγος!  Παω προς αγραν σκορδων Τεγεας.  Απο  τοτε που ανοιξα το μπλογκ αυτο..εχει γινει η ζωη μου πολυπλοκη.

Σας φιλω γλυκα.

UPDATE:  Ηθελα να το γραψω απο χτες και το ξεχασα, στην Αθηνα στην οδο Φαληρου στο Κουκακι υπηρχε ενα εστιατοριο που λεγοταν ΜΑΝΗ ΜΑΝΗ. Δεν ξερω αν υπαρχει ακομα αλλα πριν τρια χρονια που εφαγα εκει ηταν παρα πολυ καλο. Καλομαγειρεμενες μανιατικες σπεσιαλιτε σε ωραια μοντερνα ατμοσφαιρα.

λαυρακι του αγιου ορους

Μια απο τις εκπληξεις που με περιμενε οσο ημουν στην Αθηνα ηταν ενα τηλεφωνημα απο τον αγαπημενο μου Γιωργο Ζερβουλακο που με καλουσε στο σπιτι του (μαυσωλειο το λεει ο ιδιος) για να γνωριστουμε. Βρηκα κι εγω ενα βραδακι λασκα και με χαρα αρριβαρισα στην πορτα του. Εδω πρεπει να αναφερω οτι οι συναντησεις μου με φιλους μπλογκερς δεν αποτελουν και δεν θα αποτελεσουν θεμα αναρτησης γιατι πιστευω οτι ειναι τελειως προσωπικα θεματα και δεν ενδιαφερουν την ευρεια μπλογκοσφαιρα. Εδω ομως εχουμε μια εξαιρεση γιατι ο ιδιος ο Γιωργος μου ειπε χαρακτηριστικα: ” Σου εχω μια εκπληξη για την ιστοσελιδα σου. Ξερω οτι σ’ αρεσει να μαγειρευεις και θελω να σου κανω μια επιδειξη”. Περα απο αυτο ομως στο σπιτι (η μαλλον στον κηπο) του Γιωργου, εφαγα το πιο νοστιμο φαγητο στην Αθηνα και φυσικα το κατεγραψα και το μοιραζομαι με σας. Επισης πρεπει να ομολογησω οτι πηγαινα με πολυ τρακ να συναντησω ενα μεγαλο ανθρωπο της τεχνης, αλλα με την πρωτη ματια και την πρωτη κουβεντα ολα αυτα εγιναν καπνος και τωρα μπορω να πω οτι σ’ αυτο το .. μαυσωλειο που ειναι γεματο τεχνη, εχω δυο καινουργιους φιλους που λαχταρω να τους ξαναδω.

Γαυρος σπιτικος μαριναρισμενος.

Το κρασακι βγηκε απο το τελευταιο μπουκαλι (τιμη μου που το ανοιξε για μενα)  και αναπνεει στην καραφα. Το κρασι ο Γιωργος το φιαχνει μονος του. Ειναι συνδιασμος αγιωργιτικου με μοσχοφιλερο Νεμεας.

Εδω εχουμε το περιφημο “λαυρακι του αγιου ορους”.  Ο Γιωργος εχοντας μεινει για μηνες σε μοναστηρι εκει,  εμαθε πολλα μυστικα απο την κουζινα των μοναχων.  Τελικα δεν τρωνε καθολου ασχημα εκει.  Το πιατο αυτο ειχε την πιο ωραια σαλτσα..των διακοπων μου. Θα προσπαθησω να σας το περιγραψω οπως μου το ελεγε και οσο το συγκρατησα μεσα στον ενθουσιασμο μου  και το κεφι μου, εκεινο το βραδυ.

Τριμμενο κρεμμυδι αρκετο, δυο φορες την ποσοτητα του ψαριου.   Στην κατσαρολα μαραινουμε το κρεμμυδι και προσθετουμε το ψαρι.  Ριχνουμε  ενα ποτηρι χυμο 3/4 πορτοκαλι και 1/4 νερατζι.  Προσθετουμε και μερικα δαμασκηνα. Σκεπαζουμε την κατσαρολα και τα αφηνουμε.. να λιωσουν.  Το ζουμακι απο αυτο τον συνδιασμο ειναι θεϊκο.  Δε σταματησαμε να βουταμε μπουκιτσες.  Οπως βλεπετε σερβιρεται με ψιλοκομμενο μαϊντανο.

Το πιατο αυτο λεγεται “Καπρικό”   και ειναι χοιρινο που αφου εχει μαριναριστει σε καλο κρασι, ψηνεται στο φουρνο μεχρι να γινει..παξιμαδι.  Θελω να προσεξετε το ντεκορ με τα φυλλαρακια.  Το φαγητο αυτο ηθελε απαραιτητα απο διπλα το κρασι του Γιωργου.

Το μαρμαρινο τραπεζι στον κηπο γεματο αγαπη και φιλοξενια, με ενα τεραστιο ανεμιστηρα να δροσιζει την ζεστη βραδυα, με τον ενθουσιασμο μιας φιλιας που αρχισε απο την αναρτηση ¨Για το ψωμι και για τον ερωτα”  και επισφραγιστηκε εκεινο το βραδυ, με τις ατελειωτες ιστοριες του Γιωργου που θα μπορουσα να τις ακουω, ωρες μαγεμενη.

Γιωργο μου, αν το διαβασεις, σας ευχαριστω παρα πολυ κι αν παρελειψα κατι στην περιγραφη με το λαυρακι, διορθωσε με.  Φιλια!

παραλειπομενο – συννεφιασμενη κυριακη

παραλειπομενο απο τον αγαπημενο μου (πια) σκηνοθετη Γιωργο Ζερβουλακο για τα τραγουδια της ταινιας του που διαβαζαμε εδω πριν λιγες μερες.  Μου γραφει:

” Δεσποινάκι είμαι πολύ χαρούμενος από την γνωριμία της καινούργιας παρέας που είχες την καλοσύνη να μου προξενέψεις.
Υπάρχουν κάποιες λάθος πληροφορίες σχετικά με το τραγούδι του Τσιτσάνη ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ. Το Τραγούδι είναι προγενέστερο της ταινίας σχεδόν μια δεκαετία.Κατοχικό. Ο Τσιτσάνης έγραφε πολιτικά τραγούδια με εμφανή ερωτικό δήθεν ρούχο.Επ΄ αυτού στο μέλλον θα είμαι αναλυτικότερος.

Το Καράβι τσακισμένο έγινε για τις ανάγκες της πρώτης ταινίας μου Συννεφιασμένη Κυριακή, και να πώς:

Είχα κάτι λίγα λεφτά από την αμοιβή μου στην ταινία του Αντρέα Λαμπρινού, Διακοπές στην Αίγινα, είχα δουλέψει βοηθός σκηνοθέτη.Τον Τσιτσάνη τον είχα γνωρίσει στην ταινία Μεγάλοι δρόμοι, του δάσκαλου μου Γρηγόρη Γρηγορίου.
Με την παρόντριση του Λάσκου και το ψωροκεφάλαιο του Λαμπρινού τ΄αποφάσισα

Πήγα στον Τσιτσάνη και του ζήτησα να μου γράψει τη μουσική και τα τραγούδια της ταινίας.
Ήθελα ένα τραγούδι με λιμάνια και καράβια.

Το Σάββατο θα στο φέρω μου είπε. Ήρθε το Σάββατο πήγεδύο το μεσημέρι πουθενά Τσιτσάνης και κάπου κεί χτυπάει η πόρτα και μπαίνει σκιαχτά-σκιάχτα ο Βασίλης μ΄ένα χαρτί στο χέρι. Αφησε το χαρτί στο γραφείο έκατσε και σαν κατσαδιασμένος μου είπε:

Πάρτο με παίδεψε πέντε μέρες,καλύτερο δεν μπόρω! Ήτανετο κάραβι φυσικά μονάχα τα λόγια,

-Πολύ όμορφο, είπα αλλά η μουσική;
-Αύριο γράφουμε στην Κολούμπια και μπουζούκι θα παίξει ο Χιώτης μου είπε.

ΑΥΤΆ ΚΑΙ ΚΑΛΎΤΕΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡ’Ω  ”

Το εφερα για οσους (σαν κι εμενα)  χαιρονται να μαθαινουν λιγα πραγματακια για ανθρωπους , ακουσματα και πραγματα που σε καποια ανυποπτη στιγμη της ζωης μας μας εκαναν να χαμογελασουμε.

Η αληθεια ειναι οτι ψοφαω για τετοιου ειδους καλλιτεχνικα παραλειπομενα.  Απομυθοποιουν  τους γιγαντες και τους φερνουν τοσο κοντα μας σαν απλους,  ανησυχους, αλλοτε ντροπαλους αλλα κυριως εκφραστικους ανθρωπους.

Ετσι απλα και ομορφα,  απλα και πολυ ομορφα.

Συννεφιασμενη Κυριακη – revisited

Δεκαεξη Γεναρη, 2008 (περιπου ενα χρονο πριν)

Παρακολουθω στην δορυφορικη τηλεοραση την ταινια “Για το ψωμι και για τον ερωτα” σε σκηνοθεσια Γιωργου Ζερβουλακου  και σεναριο Νεστορα Ματσα.και κανω μια αναρτηση στο “δεσποιναριον” του μπλογκερ. Η ταινια αργοτερα μετονομαστηκε σε “Συννεφιασμενη Κυριακη”  αφου η ομωνυμη επιτυχια του Βασιλη Τσιτσανη ακουστηκε για πρωτη φορα εκει. Στην ταινια επαιζαν: Δάφνη Σκούρα, Μιχάλης Νικολινάκος, Ρίκα Διαλυνά, Θανάσης Βέγγος, Ανέστης Βλάχος, Δήμος Σταρένιος

η φωτογραφια ειναι απο την ιστοσελιδα του φιλτατου Σ.Π που εχει μια εξαιρετικη  συλλογη ταινιων του μεγαλου Θαναση Βεγγου

Δεκαοχτω Δεκεμβρη, 2008
Παιρνω στο μεηλ σχολιο απο τον ιδιο τον σκηνοθετη της ταινιας Γιωργο Ζερβουλακο. Τριβω και ξανατριβω τα ματια μου και δεν το πιστευω οτι ενας μεγαλος του ελληνικου κινηματογραφου αφηνει σχολιο σε μενα.

Anonymous said…

Αχ δεσποινάκι μου, μου άναψες σβυσμένες μνήμες μετη ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΈΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ.Είμαι φρέσκος στο δύκτιο, τώρα το είδα.
Πάνε κάπου πενήντα χρόνια που γύρισα την πρώτη μου ταινία Συννεφιασμένη Κυριακή,σκηνοθέτης και παραγωγός παρακαλώ. Ήμουνα τότε 23 χρονώ, παντρεμένος είχα και τον Τάκη.
Τέλειωσε η ταινία με τη βοήθεια φίλων, προπαντός του Μεγάλου Βασίλη Τσιτσάνη και του Τεράστιου Ορέστη Λάσκου.Την πήρανε δύο αίθουσες η Έλλη και το Άστρον.
Με αγωνία περίμενα Τεττάρτη πρώί στημένος στο περίπτερο τις κριτικές.
Πέρνω την πρώτη σοβαρή εφημερίδα και αντι κριτικής βλέπω δυό αράδες.
-Η Ταινία βέβαια ως ταινία δεν είναι κακή!
Μένω ξερός από την σουρεάλα και τρέχω στο Λάσκο μετη φιλάδα στο χέρι.
Ο Ορέστης γελούσε εύκολα αλλά σ αυτήν την περίπτωση χτυπιότανε.
-Πιάσε χάρτι και γράφτους μου λέει:
“Η ταινία ως ταινία σίγουρα δεν είναι κακή, είναι όμως κάκιστη ως κάθετος εφόρμησης ή ως εγγειοβελτιοτικό έργο!¨
Όλοι αυτοί ρε Γιώργη δεν πατσίζουν ούτε με μιά αρχιδότριχα σου. Είσαι 23 χρονών ρέ!
Στείλε το χαρτί και να δεις πως θα το κάνουν γαργάρα!Τόση λεβεντιά

Α ρε ΜΕΓΆΛΕ ΟΡΈΣΤΗ.
Η ταινία παρ΄όλο που δεν ήτανε κακή δουλεψε.Ο Τάκης μεγάλωσε και δουλέύει στο σινεμά. Είμαι πενήντα χρόνια στο κουρμπέτι κι οι κριτικοί ακόμα να πατσίσουν!

Υ.Γ. Η κύρία που παιζει την πόρνη είναι η Λιάνα Μιχαήλ. Τά τραγούδια της ταινίας θα σου τα στείλω. ευχαριστώ,
WWW. GEORGEZERVOULAKOS.BLOGSPOT.COM

Πεντε Γεναρη, 2009
Φτανει με τον ταχυδρομο το πακετο.  Η αυθεντικη εκτελεση δυο τραγουδιων του Βασιλη Τσιτσανη με ερμηνευτρια τη Λαουρα.  Βαζω εδω τους στιχους.

Το Καραβι (Τσιτσανη-Βιρβου)

Ο καθένας άνθρωπος, μοιάζει με καράβι
που θαλασσοδέρνεται βράδυ και πρωί
Κι ο βαρύς ο πόνος του, το κορμί του σκάβει
ώσπου το λιμάνι του κάποτε θα βρει

Είμαι κι εγώ ένα καράβι τσακισμένο
κι από σένα λίγη αγάπη περιμένω
Στη μεγάλη θάλασσα, που ζωή τη λέμε
μας χτυπούν τα βάσανα με απανθρωπιά

Στη μεγάλη θάλασσα, κάθε μέρα κλαίμε
Όμως υπομένουμε, μα ως πότε πια
Είμαι κι εγώ ένα καράβι τσακισμένο
κι από σένα λίγη αγάπη περιμένω

Σατραπισσα με λενε (Τσιτσανης – Βλαχος)

Σατράπισσα με λένε μα και μπαμπέσα,
γιατί στον έρωτά μου δεν έχω μπέσα.
Αυτά τα λεν οι άνδρες που μ’έχουν κάψει
κι όποιος με θέλει τώρα μαύρα ας τα βάψει.

Ολα μου τα νιάτα για τον άντρα χαράμισα,
μα δε βρήκα αγάπη αληθινή,
τώρα τους αλλάζω όλους σαν τα πουκάμισα
και γλεντάω την παλιοζωή,
τώρα τους αλλάζω όλους σαν τα πουκάμισα
και γλεντάω την παλιοζωή.

Ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω,
τώρα τους αλλάζω όλους σαν τα πουκάμισα
και γλεντάω την παλιοζωή.

Φωτιές δε βάζω άλλες μεσ’ στην καρδιά μου,
θα τη γλεντήσω τώρα την ομορφιά μου.
Απ’ τη σκλαβιά του άντρα για πάντα βγήκα,
γιατί τον έρωτά τους σκάρτο τον βρήκα.

Ολα μου τα νιάτα για τον άντρα χαράμισα,
μα δε βρήκα αγάπη αληθινή,
τώρα τους αλλάζω όλους σαν τα πουκάμισα
και γλεντάω την παλιοζωή,
τώρα τους αλλάζω όλους σαν τα πουκάμισα
και γλεντάω την παλιοζωή.

Ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω,
τώρα τους αλλάζω όλους σαν τα πουκάμισα
και γλεντάω την παλιοζωή.

Ολα μου τα νιάτα για τον άντρα χαράμισα,
μα δε βρήκα αγάπη αληθινή,
τώρα τους αλλάζω όλους σαν τα πουκάμισα
και γλεντάω την παλιοζωή,
τώρα τους αλλάζω όλους σαν τα πουκάμισα
και γλεντάω την παλιοζωή.

Ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω, ω.

Ευχαριστω το Γιωργο Ζερβουλακο για τα τραγουδια, για το ντοκυμαντερ και για το λαογραφικο του πονημα “Κεκραγαρια” .  Ειμαι πολυ συγκινημενη.  Το μπλογκινγκ με εχει παει σε μονοπατια που ποτε δεν φανταζομουνα.