εσυ κορη μου ποιανου εισαι;

Α δε το συζητω, ειμαι η κορη του Θοδωρη, η γυναικα του Ερρικου. Η κτητικη αναφορας της γυναικας στον αφεντη της εκαστοτε οικογενειας, ποσως με ενοχλει,  ακριβως γιατι τη θεωρω απλα αναφορα και οχι ουσια. Κατι σαν ενα γεννεαλογικο δενδρο βρε παιδι μου.

Μολις αρχιζε δειλα το καλοκαιρι του 2008 και με ειχε πιασει εκεινη η λαχταρα να φυγω στο νησι.  Και σας ελεγα τοτε για μια ανατολη στη Λαγκαδα και πως ηταν αξημερωτα ο καμπος και τα περιβολια της Λαγκαδας.

Βγαινοντας απο τα μποστανια του καμπου, στις παρυφες του χωριου οι γιαγιαδες με τα μαυρα τσεμπερια και τη σκουπα στο χερι, καθαριζαν τα στενα δρομακια και ξαφνιαζονταν στο περασμα της ξενης.

-Εσυ κορη  μου  ποιανου εισαι;

-Ειμαι του Κοραη η νυφη.

-Α!  του Κοραη!  Καλημερα!

Ο Κωστας γεννηθηκε στη Λαγκαδα πρωτη Οκτωβρη του χιλια εννιακισια δεκα εφτα.  Το μικροτερο παιδι του παπα Μαρκου και της παπαδιας της Ευγενιας.  Κοραη τον φωναζαν στο χωριο γιατι απο μικρο παιδι διαβαζε καθε μερα τις εφημεριδες.  Μεγαλωσε, εφυγε απο το χωριο και γυρισε τον κοσμο.  Πηρε την Αννα απο την χωρα, μικρο και ομορφο κοριτσι που καταγοταν απο την οικογενεια Λω.

Στο σαλονι του σπιτιου στο Μαρουσι,  καθισμενος στην μπερζερα, τα γυαλια λιγο πεσμενα στη μυτη και τα χερια ακουμπισμενα στο μπαστουνι, υποδεχεται με ματια που λαμπουν τον  γιο του τον Ερρικο που του φερνει τις Κυριακατικες εφημεριδες.  Τις ρουφα παλι ο Κοραης τις εφημεριδες.

Τριτη εικοσιτεσερεις Φλεβαρη δυο χιλιαδες δεκα.  Ο Κοραης της Λαγκαδας σαλπαρει για το τελευταιο ταξιδι.  Τον φωναξε ο καπετανιος.

Ωρα καλη στην πρυμνη σου κι αγερα στα πανια σου αγαπημενε μας.  Ψυχες σαν τη δικη σου ποτε δε σταματησαν τα ταξιδια.

Εκει ακριβως που τελειωνει το κυπαρισσι, στις παρυφες του καμπου, εχτισε ενα σπιτακι στις αρχες του ’90 γιατι του ειπαμε οτι η Λαγκαδα ειναι το πιο ομορφο χωριο στη Χιο.

Faboloso! ναι ναι ναι!

Εχω ενα πολυ γλυκο φιλαρακι στην Ελλαδα που τον λενε Βασιλη και τον αγαπω παρα πολυ.  Ειναι ενα απιστευτα ταλαντουχο παιδι σε παρα πολλους τομεις.  Εξαιρετος επιστημονας αλλα και μουσικος. Ο Βασιλης ερχεται ποτε ποτε εδω για κατι σεμιναρια. Το Σαββατοκυριακο που μας περασε ηταν παλι εδω και ειχαμε την ευκαιρια να τα πουμε.  Καθε φορα που ερχεται φερνει μαζι του και μια καινουργια εκφραση που την λεει τοσες φορες, ωστε να μου την περασει στο υποσυνειδητο και να αρχισω να την κολλαω κι εγω οπου βρω!  Αυτη τη φορα εφερε την εκφραση Φαμπολόζο!  Βλεπει το καινουργιο αυτοκινητο του Ερρικου και αναφωνει:  “ΦΑΜΠΟΛΟΖΟ”.  Καταβροχθιζει το φαγακι του στην enoteca Cinghiale που πηγαμε μαζι και ξανα.. Φαμπολοζο!  Πινει το κρασακι του του μπαταρουν τα ματια απο ευχαριστηση.. φαμπολοζοοο!!  Ωρες ειναι  τωρα να εγκαταλειψω το “φιν φον” και να πιασω το “φαμπολοζο” .

Βασιλης με tiramisu faboloso!

Σας φιλω γλυκα.

Υ.Γ  Την ωρα που τα γραφω αυτα ο Βασιλακης βρισκεται πανω απο τον ατλαντικο επιστρεφοντας στην Αθηνα.  Του ευχομαι φαμπολοζο ταξιδι και καλη ανταμωση.

salt

Η σημερινη αναρτηση ειναι αφιερωμενη στην αναγνωστρια Μαρθα (υπογραφει Marthaki)  απο το Σικαγο.  Και οι φωτογραφιες που βλεπετε ειναι κρυσταλλοι αλατιου.

Δευτερα βραδυ, φτανω στο σπιτι εξουθενωμενη απο το φορτο της δουλεας.  Ο συνεργατης μου λειπει για μια εβδομαδα και εχω αναλαβει και τις δικες του σκοτουρες.  Βρισκω στην πορτα να με περιμενει ενα κουτι.  Μεσα στο κουτι ηταν αυτος ο θησαυρος, μια ευγενικη χειρονομια της Μαρθας. Οι ανθρωποι που μοιραζονται εχουν τις  πιο αγνες  καρδιες.

Το αλατι στη φωτογραφια ειναι μαζεμενο απο μια φυσικη αλυκη σε ενα σπιτι στην Αλονησσο.  Δεν μπορω να σας περιγραψω τη γευση του.  Παιρνω ενα κρυσταλλακι και το ακουμπαω στην ακρη της γλωσσας.  Η γευση της θαλασσας χωρις υπερβολες.  Λιωνει αμεσως, και αφηνει ολη τη νοστιμια του κοσμου στο στομα.

Ονειρευομαι ωριμες ντοματες σε ροδελλες με λιγο απο αυτο το αλατι.  Ονειρευομαι ψαρακι στα καρβουνα με αυτο το αλατι.

Τα αλατια ειναι πλεον μοδα, τα βρισκεις παντου σε ολα τα χρωματα, σε διαφορες μορφες, και απο χωρες που δε φανταζοσουν ποτε.  Σε κατι προηγουμενα ταξιδια οταν επισκεφτηκα το Trapani  της Σικελιας και την Camargue στη νοτια Γαλλια ειχα φροντισει να προμηθευτω αλατι αγνο μεσογειακο.

Τουτο δω ομως ειναι απλα τελειο.  Και οταν ο κρυσταλλος λιωνει και απλωνεται στον ουρανισκο, αφηνοντας αρωμα θαλασσας,  και οταν ξερω οτι η θαλασσα αυτη ειναι το Αιγαιο,  τοτε δεν ξυπνα μονο η γευση.

Ευχαριστω Μαρθα που μοιραστηκες μαζι μου αυτο το θησαυρο. Ευχαριστω και για τα αλλα καλουδια που εβγαζα ενα ενα απο το κουτακι και που ισως θα τα δεις σε αλλες αναρτησεις.  Ευχαριστω που ηρθες καποια στιγμη στο μπλογκ και σε γνωρισα.

with the mermaid

Παραμενω στο danish concept!  H περιφημη γοργονα ερχεται να στολισει την σημερινη αναρτηση με εξαιρετικα επικαιρο τροπο.  Σημερα συναντησα στην “πρωτευουσα”  την an lu τη γλυκεια γοργονα , πρωτη στη λιστα των Ιντερνασιοναλ Νταρλινγκς.  Επισκεπτεται την πολη μας και βρισκουμε την ευκαιρια να πιουμε μαζι ενα καφε και να συζητησουμε.  Ενα απιστευτα ομορφο πρωϊνο με ενα απιστευτα γλυκο πλασμα.  Και οταν τελειωσαμε το καφεδακι, πηγαμε βολτα στα τριγυρω καταστηματα στα Friendship Heights, και βρηκαμε ενα ωραιο γαλαζιο λινο ταγιερακι  να .. ντυθει λιγο εκει πανω στο βραχακι της.  Vive le blogging!!

time out – the results

Λοιπον πολυ το ευχαριστηθηκα το ταϊμ αουτ. Οχι οχι δεν εχω στερεψει απο σκεψεις και θεματα. Δεν μπλοκαρω. Απλα καποια στιγμη κλωτσαω, παθαινω μπλογκοκοπωση και ξεφευγω. Αποψε γραφω ενα κατεβατο πανω στο θεμα του μπλογκινγκ και μετα φραπ τα σβηνω ολα και μενω μονο σε αυτη την εισαγωγη. Γιατι μια στιγμη αισθανομαι οτι επαναλαμβανομαι, οτι ανοιγομαι πανω που εχω υποσχεθει στον εαυτο μου να το περιορισω. Ταϊμ αουτ και δειτε τι σκαρωσα!

Ανοιξιατικα φαγακια στο φουρνο, με ωραια χρωματα, γευσεις και μυρωδιες. To αγαπητωτατον φιλαρακι Παναθηναιος, με εμπνεει οχι τοσο με τα φαγακια του που παντα ειναι πρωτοτυπα, αλλα περισσοτερο με τον ενθουσιασμο του οταν τα μαγειρευει και τα φερνει να τα παρουσιασει στην μπλογκοσφαιρα. Φιαχνω δυο απο αυτα την περασμενη εβδομαδα και φερνω το φωτογραφικο ρεπορταζ-μαρτυρια για να τον ευχαριστησω.  Το πρωτο εχει τιτλο stuffed peppers και ειναι ενα λαδερο αξιωσεων.

Το δευτερο ειναι αγγιναρες με σπιτικο μπεϊκον. Ενα λουκουμι! Το δεσποιναριον που δεν συμπαθει τις αγγιναρες, με αυτο το πιατο συνειδητοποιει οτι δεν ειναι οι αγγιναρες που της φταινε αλλα ο τροπος που τις μαγειρευουν οι αλλοι.

η Κατερινα κι εγω

Η Κατερινα ηρθε στο μπλογκ την μερα που εκανα αναρτηση για την γαριδομακαροναδα.  Καθε μερα εδω που τα λεμε πανω απο εκατον πενηντα ατομα διαβαζουν ακομα εκεινο το ποστ. Αυτο μου χαλαει τις στατιστικες λιγο αλλα δε πειραζει.  Η Κατερινα, αφου διαβασε μερικες αναρτησεις,  της αρεσε το μπλογκ αλλα δεν ειχε δικο της για να αρχισει τα μπλογκοπαρεδωσε!
Ετσι μου εγραψε ενα μεηλ (αφανταστα ευγενικο και γλυκο)  οπου μου συστηθηκε και εξεδηλωσε την επιθυμια να γνωριστουμε. Αρχισε να ερχεται στο μπλογκ και να γραφει σχολια και συνεχισε η ιδιωτικη αλληλογραφια αργα και που, οπου συζητουσαμε διαφορα πραγματα. Το Κατερινακι κι εγω γιναμε φιλες εξ αποστασεως. Μου μιλουσε για κεινην και για τη ζωη της.

Αθηνα, πρωτη Αυγουστου 2008. Μολις ειχα γυρισει απο το νησι. Εκεινη τη μερα γνωρισα απο κοντα δυο συν-μπλογκερς. Αργα το απογευμα στο Πατρον στο Ψυχικο. Την ιδια μερα πιο νωρις, κατα τις 3 γνωριστηκα με το Κατερινακι. Πηγα και την συναντησα εκει που εργαζεται. Η Κατερινα ειχε την ιδια γλυκα στην πραγματικοτητα οπως και στην αλληλογραφια. Ισως και περισσοτερη. Α! και ηταν πιο ψηλη απ’ οτι φανταζομουνα. Χμ.. φοραγε και εκεινα τα τακουνια ομως!!

Η Κατερνα κι εγω πηγαμε (οι κυριες) σε μια φιν φον μπυραρια στην Κηφησιας. Καθησαμε παρεα δυο ωριτσες μιλωντας συνεχεια για διαφορα και καταναλωνοντας βελγικες κουαντρουπλ περικαλω μπυριτσες. Μερικα πραγματα στη ζωη γινονται ετσι απλα ομορφα και αβιαστα.

Με το Κατερινακι μας δενει μια φρεσκια αλλα καλη φιλια πια. Την ακουω, με ακουει, την καταλαβαινω και με καταλαβαινει. Χαιρομαι με τη χαρα της κι εκεινη με τη δικη μου. Ετσι αλλωστε δεν ειναι οι φιλιες, εστω και οι φρεσκιες!
Απο παλια μου ελεγε οτι ηθελε να φιαξει δικο της μπλογκ. Και προχτες εκανε τα εγκαινια. Το Κατερινακι βρισκεται εδω .
Σημερα της ευχομαι καλοριζικο το μπλογκ και καθε ευτυχια στην προσωπικη της ζωη.

Πι Ες:  Η φωτογραφια ειναι τυχαια απο το ιντερνετ.  Η Κατριν κι εγω ειμασταν πολυ σοβαρες κιΟΥριες!!!!  Πφφφ!!

Πι Ες ναμπερ του. Οχι πως τελειωσα με τα ρεπορταζ απο το ταξιδακι στη Βιρτζινια. Εχω ακομα μπολικα να σας πω.  Αλλα το αναβαλλω για σημερα.

local school exhibitions

Ειναι γεγονος της ανοιξης εδω στην “πρωτευουσα” , αλλα και σε αλλα μερη εδω στο αμερικα, να γινονται καλλιτεχνικες εκθεσεις μαθητων απο διαφορα σχολεια της περιοχης σε μεγαλες “mall” .   Ετσι ενω ο κοσμος βγαινει για ψωνια, εχει και την ευκαιρια να θαυμασει τα καλλιτεχνηματα μικρων και μεγαλων μαθητων. Σε αυτες τις εκθεσεις παιρνουν μερος ολα τα σχολεια της περιοχης απο το δημοτικο μεχρι το γυμνασιο και το λυκειο (αντοιστιχες βαθμιδες εδω ειναι elementary, middle and high schools).  Ζωγραφικη, γλυπτικη, καλλιτεχνικη χειροτεχνια, σχεδιο μοδας, ολα τα μεσα και ολες οι μορφες εκφρασης αντιπροσωπευονται σε αυτες τις εκθεσεις. Παρουσιαζονται αναρτημενες σε τελλαρα στη μεση των μεγαλων διαδρομων της μωλ αναμεσα στα καταστηματα.  Πολυς κοσμος τα προσπερνα.  Μ’ αρεσει να χαζευω τις ζωγραφιες των παιδιων.  Μερικες ειναι τοσο ομορφες που σε κανει να σκεφτεσαι οτι αξιζει να τα βοηθησουν να εξελιχθουν.  Φυσικα τα μαθηματα τους και οι μικρες αυτες εκθεσεις ειναι μια αρχη.  Σας φερνω φωτογραφιες απο μια τετοια εκθεση που βρεθηκε στο δρομο μου  το Σαββατο που μας περασε.  Πενακι, καρβουνο, λαδια, νερομπογιες, κολλαζ, ολα παιζουν, ολα βγαζουν απο μεσα τους τη δημιουργηκοτητα.  Αφιερωμενο  στην συνονοματη μου Δεσποινα Κ. και στον αγαπητωτατο Παναθηναιο που το ταλεντο τους με μαγευει.

sunday color splash

Για να χρωματισω λιγο το απογευμα της Κυριακης σας (εδω ειναι πρωϊ ακομα) φερνω μερικες φωτογραφιες που σκορπια εβγαλα τις τελευταιες τρεις μερες. Καθεμια απο αυτες θα μπορουσε να ειναι αναρτηση απο μονη της, αλλα η ανοιξη ειναι τοσο γεματη απο χρωματα και χαρα που τις στριμωξα ολες εδω. Και γιατι σημερα ολο και κατι καινουργιο θα δω και θα το φωτογραφισω. Ακομα θα επιχειρησω να αφιερωσω καθε φωτογραφια σε οποιον απο σας μου ερχεται στο νου βλεποντας τις. Καμια ιδιεταιρη προτιμηση η αδυναμια, απλα ενα παιχνιδι ταυτισης. Τα πιο γλυκα μου φιλια, ειναι πολυ χαρουμενη σημερα.

Επι τελους η πασχαλια μου ειναι ολανθιστη,  μια εβδομαδα μετα το Πασχα.  Στην μελισσουλα που μοιραστηκε τις πασχαλιες του κηπου της μαμας της με ολους την προηγουμενη εβδομαδα.

Νεραγκουλες στο βαζο μου. Στον Ραδιο Θ. Μαρκονη που φωτογραφιζε νεραγκουλες στην εξοχη.

Πανσεδες σε ομορφα χρωματα στη ζαρντινιερα στο κτιριο του γραφειου μου.  Στην Μαριζα που παλευει με τα χρωματα.

Το λενε δενδρο του Ιουδα εδω και ανθιζει τελος του Απριλη οταν οι μανολιες βγαζουν φυλλαρακια.

Λεπτομερεια απο τα ντελικατα ροζ λουλουδακια. Στην Ευη που λατρευει το ροζ.

Χρωματιστα κανω φορ σεηλ εξω απο το σπορ καταστημα LL Bean.  Στην So Far γιατι της χρειαζεται λιγο χρωμα εκει στα σκοτεινα.

Καινουργια φυλλαρακια σε σφενδαμνοειδες δενδρο εξω απο το γραφειο μου.  Στην Αριστεα της Βρεταννης γιατι μου θυμιζουν μεταξι.

Αλογακι σε καρουσελ. Στην Κοκκινη Ταλισκερ γιατι ειναι παραμυθενιο

Μουστοκουλουρα στο πιατακι μου, πασπαλισμενα με καρυδι.  Στη luna γιατι ειναι στρογγυλα σα φεγγαρια

Θα συνεχισω την αναζητηση εικονων που να μου θυμιζει κατι απο σας.

το φακορυζο της γιαγιας Μαρικας – ενημερωμενο με φωτογραφιες –

Η γιαγια η Μαρικα, ηταν γιαγια του Ερρικου απο την οικογενεια της μητερας του.  Μια αρχοντογυναικα γεννημενη και μεγαλωμενη στην πολη της Χιου, που στα νιατα της ακουγε στο ονομα Μαρικα Λωδη (το ονομα προερχεται απο την παλια χιακη οικογενεια Λω αλλα καπου ελληνοποιηθηκε).  Ηταν  δασκαλα και δεινη καλλιγραφος αλλα  ζωγραφιζε κιολας πολυ ομορφα.   Διδαξε για αρκετα χρονια στα δημοτικα σχολεια της Χιου , της Βολισσου και της Βεσσας, πριν απο την Κατοχη. Αργοτερα, οταν παντρευτηκε εφιαχνε τα πιο νοστιμα γλυκα του κουταλιου για την οικογενειακη επιχειρηση.

Μετα τον πολεμο, η οικογενεια εγκατασταθηκε στην Αθηνα στην περιοχη της Μαγκουφανας, και η γιαγια η Μαρικα εμενε με την κορη της.  Δεν την συναντησα ποτε παρ’ ολο που ζουσε οταν πρωτογνωρισα τον Ερρικο.  Την πρωτη φορα που πηγα στο σπιτι του πενθουσαν ακομα τη γιαγια που εφυγε νωρις.  Η πεθερα μου η κυρια Αννα που με αγκαλιασε με απεριοριστη αγαπη απο την πρωτη στιγμη μου ειπε.  “Κριμα, κριμα κοριτσακι μου που δε σε γνωρισε.   Ηταν υπεροχος ανθρωπος η μαμα. ”    Ηταν αρρωστη και τη χασανε σε σχετικα μικρη ηλικια.  Μεχρι τοτε ομως, η γιαγια η Μαρικα ηταν εκεινη που εβαζε το τσουκαλι με το φαγητο στο σπιτι.

Ο Ερρικος μικρο παιδακι -πρωτο εγγονι- ειχε την απολυτη αφοσιωση και λατρεια απο τη γιαγια.  Το δευτερο εγγονι αργησε εφτα χρονια κανοντας τον να ειναι στο επικεντρο της προσοχης.  Εκει λοιπον αναμεσα στα νταχτιρντισματα και στις κατσαρολες, στον κηπο με τις κληματαριες,  στα δεσιματα των σπιτικων γλυκων, και στις ρεστες που κρεμονταν εξω απο το παραθυρο της κουζινας, ο Ερρικος εβλεπε,  μικρο και περιεργο αγορι,  τις διαδικασιες,  και εχει αποψη για καθε φαγητο που φιαχνουμε στο σπιτι.  “Η γιαγια μου το εκανε ετσι” (Προσεξτε ποτε δε λεει η μαμα μου)

Υιοθετησαμε πολλα απο τα μαγειρεματα της γιαγιας Μαρικας στο σπιτι μας, γιατι ειναι νοστιμα, νησιωτικα και μερακληδικα. Οι ζωγραφιες (λαδια) της γιαγιας της Μαρικας, σε σκουρα χρωματα  στολιζουν ενα εξοχικο σπιτι κοντα στη θαλασσα.  Οι συνταγες της ειναι καταγραμμενες στη μνημη του Ερρικου. Πριν λιγες μερες ειχα αναφερει το σπανακορυζο.  Εγινε με μικρα φρεσκα τοματακια κομμενα στα δυο.  Γιατι ετσι τα εφιαχνε η γιαγια η Μαρικα. Και ηταν υπεροχo.

Το φακορυζο

Ειναι το φαγητο της επομενης μερας.  Οταν περισσευουν λιγες φακες απο την προηγουμενη, περιπου ενα φλυτζανι, τοτε φιαχνουμε μια κατσαρολα ρυζι ασπρο και τις ανακατευουμε μεσα σε αναλογια τεσσερα προς ενα.

Οι φακες ομως, ειναι οι νησιωτικες (οχι η αθηναϊκη μαυρη σουπα).  Αφου τσιγαριστει το κρεμμυδακι σε ελαιολαδο, σβηνουμε με ζωμο κοτας και προσθετουμε τις ψιλες φακες, το σκορδακι, φρεσκιες καθαρισμενες  και τριμμενες ντοματες και λιγο ντοματοπελτε.  Αλατοπιπερο, δαφνη και λοιπα.  Λιγο πριν γινουν οι φακες ριχνουμε  ακομα λιγο ελαιολαδο και κοκκινο ξυδι κατα βουληση.  Οι φακες πρεπει να στεκονται στη σαλτσα που εχει δεσει, και τρωγονται με το πηρουνι.

Πηρα ιταλικες φακες (γιατι δε βρηκα ελληνικες) και φανταστηκα οτι θα βραζανε ευκολα.  Περασε μιση ωρα και ακομα κραταγανε.  Την κατσαμε τη βαρκα ..σκεφτομαι! Ευτυχως στα 40 λεπτα ηρθαν και μελωσαν.

Επιτηδες αφηνουμε ενα πιατο στην ακρη για να φιαξουμε την επομενη ενα φακορυζο.

η λεπτομερεια 😉

Λοιπον, σας χρωσταω μια φωτογραφια με το φακορυζο.  Γιατι σημερα εφιαξα τις φακες και αυριο μεθαυριο θα κανουμε το μπλεντ!! Α και δε σας ειπα. Ο Ερρικος θελει να φυλαξουμε αλλο ενα πιατακι για να φιαξει, φακες με κριθαρακι.  Του το μαγειρεψε  η μαμα του Ινιατσιο στη Ρωμη και ειναι νοστιμωτατο μου λεει.  Απ’ οτι καταλαβατε αυτη τη βδομαδα θα τρωμε φακες. Και μην ακουσω μπλιαχ πρωί πρωϊ.  Καλη εβδομαδα.

Υ.Γ. Με αυτο το ποστ κερδιζω ελευθερας σε καλη κουζινα.

Αποψε συμπληρωνω την αναρτηση με τις τελευταιες φασεις της προετοιμασιας του φακορυζου. Φερνω κοντα τις δυο κατσαρολες. Ηρθε η ωρα να σμιξουν.

Βλεπετε περιπου τη συνθεση του μιγματος. Περισσοτερο ρυζι και λιγωτερες φακες.

Σερβιρισμενο

Και εστιαζω λιγο περισσοτερο

Ηταν εξαιρετικο. Την επομενη φορα θα προσθεσω λιγα καβουρδισμενα κουκουναρια (πινιολι) Πιστευω οτι θα πηγαινουν υπεροχα με τις υπολοιπες γευσεις. Σας φιλω.

το δεσποιναριον κατω απο το κιοσκι

Θελω να ευχαριστησω απο την καρδια μου την Νανουλα που χτες στην βραδυνη της εκπομπη “Κάτω από το κιόσκι” ,φιλοξενησε το δεσποιναριον. Η Νανα με την γλυκεια της εκφραστικη φωνη, μιλησε για το μπλογκ και για μενα και στη συνεχεια διαβασε την απιστευτη ιστορια μου απο το facebook, που ειχα αναρτησει πριν μια βδομαδα περιπου.

Ομολογω Νανουλα πως μεχρι τωρα δεν ειχα καταφερει ποτε να συντονιστω στην εκπομπη σου λογω ακαταλληλοτητας της ωρας. Στις 4 μμ ωρα ΗΠΑ που εσυ εκπεμπεις , εγω βρισκομαι ακομα στο γραφειο μου και ειμαι απο τους ανθρωπους που δεν ακουν μουσικη οταν εργαζονται, διαφορετικα θα το ειχα ηδη κανει.

Σημερα ομως εκλεισα την πορτα μου, ανεβασα τον ηχο, και σε απολαυσα ειλικρινα. Και συγκινηθηκα παρα πολυ. Ακομα λοιπον ενα μεγαλο ευχαριστω για την τιμη που εκανες στο μπλογκακι και σε μενα να μας φιλοξενησεις αποψε κατω απο το κιοσκι. Ευχομαι σε σενα οτι επιθυμεις και στην εκπομπη σου τρελλες ακροαματικοτητες. Και για να μη ξεφευγω και πολυ απο τις μπλογκοσυνηθειες.. μμμμμμμμμμμμμμμμακια αμερικεν τα πιο γλυκα που μου βρισκονται με ενα μικρο δακρυ για να σπασει η πολυ γλυκα.

Η Νανα Τσουμα εκπεμπει κάθε βράδυ Δευτέρα με Παρασκευή 11-12 το βράδυ στη ΝΕΤ 105.8.