μια βολτα στο Μολυβο

Η δευτερη φωτογραφικη  αναφορα στον Μολυβο,   ξεφευγει απο την θαλασσα και αρχισει να περιπλανιεται στα στενα δρομακια ανεβοκατεβαινοντας ανηφοριες.  Ειχα αναφερει και παλιοτερα οτι οι Μυτιληνιοι δεν φειδονται χρωματων.  Οι συνδιασμοι ειναι εντονοι αλλα ταυτοχρονα καλαισθητοι.  Μια μπλε πορτα, ενα κοκκινο παραθυρο, ενας κιτρινος τοιχος.  Τα καλντεριμια ειναι πολυ ησυχα,  μεσημερι τα περιδιαβαινω.  Σκαει ο τζιτζικας,  αλλα οι περγολες με προστατευουν.  Καθε τοσο και λιγακι ενα ανοιγμα αφηνει τη θαλασσα να φτασει στα ματια μου.  Καθε τοσο και λιγακι μια γατουλα τεντωνεται νωχελικα.

Παρατηρω τα σπιτια με τα χαγιατια.  Εντονη Μικρασιατικη επιρροη, αλλα τοσο διαφορετικα απο την Χιο οπου οι Γενοβεζοι ηρθαν κι εβαλαν κι αυτοι  το χερακι τους στην αρχιτεκτονικη ταυτοτητα του νησιου.  Τοσο διαφορετικα εδω απο την πολη της Μυτιληνης με τα νεοκλασσικα αρχοντικα.  Πετρα και ξυλο ειναι τα βασικα υλικα.  Ενα χωριο που οριζεται απο δυο σημεια αναφορας.  Την γαλαζια θαλασσα και το Καστρο.  Εκει αναμεσα στην καρδια του χωριου αν σας φερει ο δρομος ποτε καντε αυτο που εκανα κι εγω.  Παρτε τις εφημεριδες η το βιβλιο σας και καθηστε για καφε σε ενα απο τα καφενεια που εχουν μπαλκονι στη θαλασσα.  Ειναι τοσο ομορφα που δε θα θελετε να φυγετε.

Οι αναρτησεις με αναφορα την Λεσβο δεν τελειωσαν ακομα.  Οπως δεν τελειωνουν οι ομορφιες της.   Ειχα υπολογισει οτι θα τελειωνα μεσα στον Ιουλιο.  Να ομως που ηρθε κιολας ο Αυγουστος κι εγω ειμαι εδω ακομα.  Ευκαιρια να συνεχισω το οδοιπορικο μου ησυχα ησυχα.  Εξ αλλου οι περισσοτεροι απο σας θα φυγετε τον Αυγουστο.   Θα ειμαι εδω και θα παρηγοριεμαι με τις αναμηνησεις-φωτογραφιες.   Καλες διακοπες λοιπον σε οσους λειπουν, καλο μηνα σε ολους.

Σας φιλω γλυκα.

Η θαλασσα στο Μολυβο

Στο Μολυβο πηγα δυο φορες. Μια με συννεφια και ψιλη βροχουλα και μια με ζεστη και λιακαδα.  Ειναι τοσο ομορφα εκει,  που ο καιρος δεν μπορει σου χαλασει το κεφι. Κυριως οταν πηγαινεις για πρωτη φορα.    Στις φωτογραφιες φαινεται  η συννεφιασμενη ημερα.  Μπορω να πω οτι η πρωτη μου επισκεψη με τη βροχουλα ηταν εξαιρετικα ευχαριστη.  Ουσιαστικα δεν ηταν βροχη αλλα κατι σαν δροσουλα στην ατμοσφαιρα, αυτο που λεμε mist.  Περπατουσα χωρις ομπρελλα,  και θαυμαζα τα σπιτια τα σκαρφαλωμενα στο υψωμα ετσι οπως καλετηγαν ψηλα στο καστρο.  Η θαλασσα ομως στο Μολυβο μου εκλεψε την καρδια.  Τοσο γαλαζια, τοσο απεραντη! Σημερα φερνω φωτογραφιες απο τη θαλασσα.  Ο Μολυβος δεν τελειωνει εδω.  Θα αφιερωσω ξεχωριστη αναρτηση στην βολτα μου μεσα στο χωριο.  Τωρα ομως παμε να δουμε την θαλασσα.  Ετσι απεραντη, γαλαζια, ρυτιδιασμενη και προκλητικη.

Σας φιλω γλυκα.

octopoda eXposed

Ενα δειλινο,  ενας ψαρας,  μερικα χταποδια απλωμενα, και η εκκλησουλα της Παναγιτσας στη Σκαλα Συκαμινιας.  Δυο φιλοι φωτογραφιζουν.  Ο Μιχαλης Σ. και το δεσποιναριον.   Οι τρεις φωτογραφιες στην αρχη της αναρτησης ειναι του Μιχαλη.  Οι τεσσερεις   τελευταιες ειναι δικες μου.  Φιλοξενω τις φωτογραφιες του Μιχαλη γιατι μ’ αρεσουν πολυ.  Μια μερα τελειωνει, ισως το πιο ομορφα χρωματισμενο δειλινο στη Λεσβο.  Ο οριζοντας παιρνει φωτια.  Τα καραφακια καταφθανουν.  Η μερα τελειωνει, η χαρα αρχιζει.

Σας φιλω γλυκα.

μανταμαδο blues

Μανταμαδο.  Δεν ειναι προορισμος, ειναι περασμα.  Στα βορειοδυτικα της Λεσβου, ενα περασμα προς το Μολυβο, μια σταση για καφε,  ενα περασμα απο το χρονο.  Αρχιζω την φωτογραφικη μου ξεναγηση στη Λεσβο απο το Μανταμαδο οχι τυχαια.  Εκει περπατωντας στα σοκακια, ενοιωσα το βαρος του χρονου και της εγκαταλειψης.  Ενοιωσα οτι καθε κλειστη πορτα, καθε σκουριασμενο καγκελο ειχε να μου πει μια ιστορια. Ενοιωσα οτι οι σιωπηλοι και ευγενικοι ανθρωποι εχουν γραμμενες τις ιστοριες στις ψυχες τους.  Μεσα απο τα ερειπεια και τα χαλασματα διαγραφεται η ζωη, η αναμνηση, η νοσταλγια, η θλιψη, η στατικη δυναμη του χρονου , και διαγραφεται εντονα η στιγμη στο παρελθον.

Η αναρτηση ειναι αφιερωμενη  στην Λεϊντυ μπλου και στην Ναταλια, σε αναμνηση  ενος  παλιου μπλογκ.

Σας φιλω γλυκα!