οι κερασιες δεν θα ανθισουν φετος στην Sendai

Εχουμε δει τοσες πολλες απελπιστικα απογοητευτικες φωτογραφιες αυτες τις μερες απο την καποτε ομορφη Σενταϊ.  Γι αυτο εψαξα και βρηκα μια που δειχνει μια γωνια της καποια περασμενη ανοιξη.  Εχει κατακλυσθει το διαδυκτιο με φωτογραφιες τρομου.  Μεχρι και “καλλιτεχνικες φωτογραφιες καταστροφης”  κυκλοφορουν.  Παντα με την σχετικη λυπη του “καναπε” .  Τοσες μερες και δεν εχω δει στο φεησμπουκ καποια ανακοινωση για ανθρωπιστικη βοηθεια.  Βεβαια οποιος θελει να κανει κατι δε περιμενει απο τις επαφες του στο φεησμπουκ να του το πουν.  Βρισκει.  Απλα μου κανει εντυπωση, μετα τον σεισμο στην Αϊτη ειχε κατακλυσθει με προτασεις βοηθειας η ιστοσελιδα.

Μιλωντας για Αϊτη, ακουσα σε τοπικο ραδιοφωνικο σταθμο εδω στην ” πρωτευουσα “, το εξης σχολιο:  ” Μη στελνετε βοηθεια στην Ιαπωνια, γιατι ειναι μια ευπορη χωρα και θα αναγεννηθει απο τις σταχτες της, θα συνελθει.  Η Αϊτη αντιθετα ειναι μια φτωχη χωρα που ο κοσμος πειναει και υποφερει κατω απο ενα ολοκληρωτικο καθεστως.  Να στελνετε τη βοηθεια σας εκει.”

ΕΞΚΙΟΥΖ ΜΗ;  Δεν θα ειμαστε με τα σωστα μας.  Εφριξα.  Πανω στην καταστροφη,  οταν ο κοσμος εχει ελλειψεις, εκει ειναι που χρειαζεται καποια υποστηρηξη. Για να ζησει, για να σηκωθει ορθιος, για να νοιωσει οτι τον σκεφτονται και τον συνδραμουν.  Ο ανθρωπινος πονος (που εδω εχει και την βαρεια καταδικη της ραδιενεργειας) απο ποτε μετριεται με πολιτιστικες η διοικητικες  στατιστικες.  Και συμφωνω οτι η Αϊτη υποφερει ακομα και πολυ,  και ειναι επιλογη του καθενος να διαθεσει οτι μπορει εκει που επιθυμει, αλλα ζουμε μαζι με την Ιαπωνια μια τραγωδια σε εξελιξη.

Το Σαββατο που μας ερχεται εδω στην ” πρωτευουσα”  αρχιζουν οι εορτασμοι για το Cherry Blossom Festival .  Τα δεντρα που χαρισε η Ιαπωνια στην πολη μας,  σε λιγες μερες θα ειναι ντυμενα στα ροζ.   Φετος αποφασιστηκε να μην παρει την μορφη γιορτης οπως καθε χρονο.  Διαφωνω καθετα.  Να γινει, και να εχει μορφη φιλανθρωπικης γιορτης. Ολοι μπορουν να συμβαλλουν, και τα εστιατορια,  και οι επιχειρησεις και να διαθεσουν χρηματα απο τα εσοδα τους για την ανακουφιση των κατοικων  της Σενταϊ.

Εκει που οι κερασιες θα αργησουν να ανθισουν.

Σας φιλω γλυκα!

 

cherry blossom festival 2009 – part IΙI (με λιγο μπλα μπλα)

Μαζι με την τελευταια αναρτηση απο την Κυριακατικη βολτα στο φεστιβαλ με τις κερασιες,  εχω να αναφερω:

Επι τελους, τελειωσε ανωδυνα η μετακομιση του γραφειου απο τον τεταρτο οροφο στον τριτο.  Τα επιπλα μεταφερθηκαν την Παρασκευη μαζι με τα κιβωτια των βιβλιων.  Ποσο ευκολες ειναι τωρα οι μετακομισεις!  Τα κιβωτια αυτα ειναι πλαστικα και θελιαζουν το ενα απανω στο αλλο επανω  σε μια βαση με ροδες. Ουσιαστικα θα μπορουσα να τα ειχα κατεβασει μονη μου με το ασανσερ, αλλα οι νομοι για το τι μπορει να κανει ο καθενας ειναι αυστηροι, κι εχουν να κανουν με την ασφαλεια των εργαζομενων.  Σε δυο ωρες την Παρασκευη τα ειχα ξαναβαλει στη θεση τους. Τωρα μου μενει να κρεμασω μερικα καδρα, αλλα θα το κανω καποια στιγμη που θα λειπει ο πλαϊνος κυριος, για να μη τον ενοχλω.  Ο πρωϊνος ηλιος με ξετρελλαινει.

Στο απεναντι γραφειο ειναι ενας τυπος που τον γνωριζα απο παλια.  Καποτε ερχοταν στη δουλεια με μακρυα γενειαδα και αμπεχωνο και τον ειχα βγαλει “ο Κνιτης” . Τρομαξα να τον γνωρισω,  εχει κοψει τη γενειαδα, εχει  φαλακρυνει λιγουλακι και τα μαλλια του ειναι πια γκριζα.  Με τιποτε δεν τον λες Κνιτη,  πρεπει να του βρω αλλο παρατσουκλι, θα τον λεω “πρωην κνιτης” δε του ταιριαζει τιποτε αλλο.   Σκεφτομαι τι θα λεει και για μενα εκεινος υστερα απο τοσα χρονια που ειχε να με δει.   Και ουτε προκειται να ρωτησω!

Χτες το πρωϊ επι τελους κατεφθασε το πολυποθητο λαπτοπ που η μελισσουλα (και η Ντελ) ονομαζει μπαμπλγκαμ.  Με το tracking number της FEDEX ξερεις ακριβως ποτε θα στο φερουν και δε χρειαζεται να περιμενεις αδικα.  Ξετρελλαθηκα!  Επι τελους κραταω στα χερια μου ενα συγχρονο και φιν-φον-εστατο μηχανημα.  Καλα, και το αλλο οταν το πηρα συγχρονο ηταν, αλλα ξεσυγχρονιαστηκε με τον καιρο.  Συνδεθηκα μια χαρα και απορουσα γιατι οταν ειχαν πρωτοβγει τα VISTA ολοι πια τα εθαβαν.  Ισως γιατι προσπαθουσαν να τα βαλουν σε παλια Πι Σι χωρις αρκετη μνημη.  Αλλοιως εμενα μια χαρα μου φανηκαν.  Παρατηρησα οτι εχουν λιγο αντιγραψει το ΜΑΚ οπερεητινγκ συστεμ, μονο που η μπαρα ειναι απανω αντι κατω.  Εγκατεστησα secure shell και συνδεθηκα με τους υπολογιστες της δουλειας.  Εφερα αρκετες προσφατες φωτιγραφιες και τα μουσικα μου αλμπουμς.  Κανονισα να ερχεται το μεηλ στο λοκαλ μεηλερ,  εβαλα ελληνικο πληκτρολογιο,  ανακαλυψα τα κολπα που μπορεις να φιαξεις ευκολα αναρτηση στην Πρεςς, χωρις καν να ανεβεις στην ιστοσελιδα σου,  εφερα τα παλια μπουκμαρκς, και αισθανθηκα σαν ΜΑΪ ΟΟΥΝ ΣΥΣΤΕΜ ΑΝΤΜΙΝΙΣΤΡΕΗΤΟΡ!!!!!  Πφφ!  Ολα αυτα σε 3 ωρες. Και γουσταρω κατασταση, καλα πως μπορουσα τοσο καιρο με αυτη την παλιομπακατελα τον γαλαζιο ιπποτη;  Πφφ!

Ανημερα το Πασχα πρωϊ πρωϊ ο Ερρικος εξαφανιζεται για Ευρωπη.  Σκεφτηκα μια να τον υπνωτισω να μη φυγει Πασχαλιατικο (η ραδιουργα) αλλα δε με παιρνει, πρεπει να παει στην Αυστρια να κερδισει το ψωμι μας. Ετσι σκεφτηκα κατι αλλο (η ευελικτη ραδιουργα).  Στην Ελλαδα η Ανασταση γινεται το δικο μας Σαββατο στις 5 το απογευμα.  Καλεσα λιγους φιλους το Σαββατο μετα τις 5 για να γιορτασουμε.  Δεσποιναριον τεχνας κατεργαζεται.  Τα τσουρεκια εφτασαν απο Ελλαδα σε ειδικη συσκευασια αεροπορικως (εγω της το λεω της πεθερας μου.. εχουμε κι εδω ζαχαροπλαστειο, αλλα δεν ακουει,  της δινει χαρα λεει, και σ’ αυτο δεν μπορω να δευτερολογησω). Τωρα περιμενω και τα κουλουρακια.   Εκεινο που δε  πρεπει να ξεχασω με τιποτα ειναι να προμηθευτω μερικους σοκολατενιους κουνελους για τα παιδια, πριν τελειωσει το καθολικο Πασχα κι εξαφανιστουν.

Αυτα λοιπον τα νεα της Αλεξ… μπαρδον του Δεσποιναριου.  Ηντζοη δε σοου!  Ειναι το τελευταιο λουλουδέ,  τωρα που ξεμπερδεψαμε και καταστρωσαμε και σχεδια, ισως να μαγειρεψουμε κιολας!  Κις!

Γεματη η πολη με τα σηματα του φεστιβαλ που συγχρονως διαφημιζουν τους χορηγους.

.. βολτες κατω απο τις κερασιες

Πισω απο τις κερασιες διακρινεται το Washington Monument που εχει σχημα οβελισκου και χτιστικε στη μνημη του George Washington.

Στον λοφο γυρω απο το Washington Monument  ο κοσμος μαζευεται για να πεταξει αετο.

Το Thomas Jefferson Memorial στη μνημη του Τομας Τζεφερσον μπροστα απο το Tidal Basin.

Αλλη μια μαγευτικη λεπτομερεια απο τις κερασιες

στην οχθη μιας εσοχης του ποταμου Ποτομακ.

cherry blossom festival 2009 – part IΙ (who was there?)

Ηταν εκει λοιπον …

.. ενα σωρο τουριστες εσωτερικου, και κυριως απο το φιν φον (!)  mid-west.  Επιβιβαζονται στα διορωφα λατερνα σταϊλ πουλμαν και τους γυρνανε γυρω γυρω απο την λιμνη για να θαυμασουν τα μνημεια και τις κερασιες ξεκουραστα και ανωδυνα.  Οι κυριες  απο το μιντ γουεστ δε νομιζω να εχουν αλλα παπουτσια εκτος απο σνικερς. Τα οποια μαλιστα φορουν και στη σημερινη εκδρομη.  Καπελλακια με γεισο,  σε απιθανα χρωματα, και φυσικα φορμες γυμναστικης για να κυκλοφορουν με ανεση.  Στην καλυτερη περιπτωση τζην (αρκετα φαρδυ)  και καρω πουκαμισο να κρεμεται απ’ εξω (styl lehrit). Οι κυριοι απο το μιντ γουεστ συνηθως ακολουθουν τις κυριες, και δε μιλανε πολυ.  Πολλοι εχουν και μυστακα.  Σορτς καρω και Τ σερτ και φυσικα σοσονι και σνικερ.  Οι τουριστες απο τα νοτια στεητς ειναι συνηθως μεγαλοσωμοι,  εχουν κοντο μαλλι και ενιοτε ξυρισμενο κεφαλι, φορανε απαραιτητα σορτς   και περπατανε σα συγκαμενοι.  

Οι αδελφες του ελεους Τερεζα και Μαρλην.

Ο Μπομπ και η Νανσυ (λεμε τωρα, θα μπορουσε να ηταν ο Τζων και η Μαιρη)  με τον αγαπημενο τους σκυλο. 

Ολη η Κινεζικη παροικια της Γουασινγκτων με γιαγιαδες, θειες και μωρα.  Ολοι βγαζουν αναμνηστικες φωτογραφες.  Οπου και να γυρισεις να δεις ενα χερι προτεταμενο με μια ψηφιακη.  Θα μου πητε ..εσυ τι εκανες; Α! εγω δε πιανομαι το κανω με στυλ!!   

Ολη η Ινδικη παροικια της Γουασινγτων επισης με γιαγιαδες με σαρια να σερνονται στα πεζοδρομια και στα χωματα.   Κουβαλουν μαζι τους κολατσιο (κατι σε ινδικα κεφτεδακια με καρυ και κατι ρυζια)  και στρωνονται καταχαμα στα χορταρια για να κολατσισουν.

Αμερικανοι πρεπυ με στολες Τζεη Κρου απο το Κονεκτικατ και βορρεια που μιλανε δυνατα στα παιδια και την κυρια εξηγωντας (σε αυτους αλλα και σε οποιονδηποτε βρισκεται σε ακτινα μισου χιλιομετρου) τι εστι τσερρυ φεστιβαλ και τι ειναι καθε μνημειο.

 

Το ζευγαρακι της φωτογραφιας που βρηκε το κολπο να μη κουραζεται.  Επισης ειδα αμερικανες ντυμενες με κιμονο,  ιαπωνες  ντυμενους με κουστουμια,  νεανιδες με δωδεκαποντα (αντε να κανεις πεζοπορια με δαυτα), αφρικανους με χαλκαδες και αλλα γεωπληθυσμιακα δειγματα δειγματα κι επισης ειδα …

τον  Ερρικο..

.. με μια τυπισσα.

cherry blossom festival 2009 – part I

Mια πολυ συντομη αναρτηση αποψε, με τεσσερεις φωτογραφιες απο τη γιορτη των ανθισμενων κερασιων. Περνώ μια υπεροχη μερα κοντα στις λουλουδισμενες κερασιες και οχι μονο. Θελω να σας φερω φωτογραφιες απο ολη τη βολτα. Δεν θα μπορεσω  ομως αποψε.   Φερνω μονο τεσσερεις φωτογραφιες αφιερωμενες στο αγαπημενο ΝΟΗΜΑ απο τη μακρυνη Ιαπωνια. 

Το 1912 ο δημαρχος του Τοκιο χαρισε στην πολη της Washington 3000 κερασιες σε ενδειξη φιλιας των δυο πολεων.

SAKURA “the flowering cherry tree”

Cherry trees over the Mirror Lake

Το 1954 ο Ιαπων Πρεσβυς στις ΗΠΑ χαρισε στην πολη, ενα πετρινο φαναρι 300 χρονων, στην εκατοστη επαιτειο της πρωτης συμφωνιας ειρηνης και φιλιας μεταξυ Ιαπωνιας και Ηνωμενων Πολιτειων. Το φαναρι που ζυγιζει επτα τοννους αναβει καθε χρονο τετοια εποχη σημειωνοντας την εναρξη του φεστιβαλ των ανθισμενων κερασιων. Σας φερνω μια σημερινη φωτογραφια του φαναριου που εχει δεχθει την επιθεση.. πιτσιρικαριας.

Στον επιλογο για αποψε, δινω υποσχεση να φερω περισσοτερες φωτογραφιες απο τη σημερινη βολτα. Περπατησα πολλες ωρες, η λιακαδα ηταν απιστευτη. Ανακαλυψα ενα υπεροχο μπαρ και μπιστρο και νομιζω οτι η αποτομη εκθεση τοσες ωρες στον ηλιο, μου προκαλεσε χωρις να το καταλαβω μια μικρη αφυδατωση. Το δανεικο..λαπτοπ με ταλαιπωρει με τις φωτογραφιες κυριως με την επεξεργασια. Ευχομαι καλη εβδομαδα, παω να πιω μερικα μπουγελα νερο ακομα και να πεσω ξερη!