grief over presidential win

Θυμαστε που πριν απο καιρο (προεκλογικα)  ειχα κανει μια αναρτηση με  στατιστικες για την προθεση ψηφου στην γειτονια μου; Σημερα, βγαινοντας εξω το πρωϊ κοιταω αριστερα κατω στο δρομο και λιγο ελειψε να παθω εγκεφαλικο με αυτο που αντικρυσα! Η τριτη οικογενεια της ιστοριας μου,  εκεινοι που σας ελεγα οτι ειναι γρουσουζηδες, οτι δε μιλανε σε κανενα, εκεινοι που εχουν την  Χαρλεϋ Νταβιντσον, ειχαν την αμερικανικη σημαια μεσιστια.  Αυτο, εξι χρονια που μενω εδω, δεν το εχω ξαναδει.   Παντα η σημαια τους ανεμιζει στην κορυφη.  Μαντευετε τι σημαινει; Ψαχνω να βρω πληροφοριες, και δυστυχως επιβεβαιωνομαι. Οι απογοητευμενοι  οπαδοι της white supremacy πενθουν σημερα για την εκλογη  του Μπαρακ Ομπαμα ως προεδρου των ΗΠΑ.  Ρατσισμος υπαρχει παντου.  Οταν τον αναπνεεις διπλα σου ομως,  εστω κι αν ξερεις οτι ειναι μειονοτητα, μπορει να σκασεις κιολας.

ξημερωσε η πεμπτη Νοεμβρη

.. και βρηκε τις Ηνωμενες Πολιτειες με ενα καινουργιο προεδρο.  O Barack Hussein Obama με το  καθολου αμερικανικο ονομα,  εκλεγεται τεσσερακοστος τεταρτος προεδρος της χωρας.  Ειναι ο πρωτος  αφρο-αμερικανος προεδρος της πρωην υπερδυναμης.   Συγχρονως επιτυγχανει πλειοψηφια στην συγκλητο και στο κονγκρεσσο, γεγονος που υποσχεται ισχυρη κυβερνηση.  Τι σημαινει λοιπον αυτη η αλλαγη για την Αμερικη και ποια ειναι τα θετικα σημεια αυτης της νικης;

Ο αμερικανικος λαος κατεκλυσε χτες ολα τα εκλογικα κεντρα. Οποιαδηποτε ωρα της ημερας υπηρχαν ουρες. Αυτη ειναι μια αλλαγη που διαφαινοταν εδω και καιρο. Επρεπε η αμερικανικη οικονομια να πιασει πατο για να ευαισθητοποιηθει ο κοσμος.  Η μηπως δεν ειναι πλεον μονο ιδιον των αμερικανων αυτο; Σημειολογικα η νικη ενος μαυρου προεδρου εχει τεραστια σημασια σ’ αυτη την ιστορικα δυσκολη καμπη της παγκοσμιας οικονομικης κρισης, και παιρνει τη μορφη αυτοεξιλεωσης και εσωτερικης εκδικησης αν το καλοεξετασει κανεις.

Ηδη απο εχθες, οι ερωτησεις εξω απο τα εκλογικα κεντρα, δεν ειχαν σαν θεμα το ποιος θα κερδισει (αυτο ειχε πλεον διαφανει απο τις 8 η ωρα εδω πριν ακομα καλα καλα κλεισουν οι καλπες της δυτικης ακτης). Ειχαν θεμα την αντιμετωπιση των καυτων θεματων απο την επερχομενη εξουσια. Αυτες οι στατιστικες θελουν πρωτιστα να λυθει το προβλημα της οικονομιας και να επανελθει καποια ασφαλεια σε κοινωνικες προνοιες που εξαρτωνται απο αυτην (ιατρικες περιθαλψεις και συνταξιοδοτησεις). Σε δευτερη μοιρα κατατασσονται τα θεματα πολεμων και εξωτερικης πολιτικης.  Αυτα που (μαζι με την οικονομια)  εκαναν τους πολιτες ολης της γης να καρδιοχτυπουν χτες το βραδυ περισσοτερο ισως απο οτι ο μεσος αμερικανος πολιτης.

Η παγκοσμια χρηματαγορα εδειξε να σταθεροποιειται για λιγο και ας ελπισουμε οτι αυτο δεν θα ειναι προσκαιρο.

Εκεινο που μου κανει παντα εντυπωση με τον αμερικανικο λαο ειναι οτι σε περιπτωσεις κρισης, συσπειρωνεται πολυ πιο ευκολα απο καθε ευρωπαϊκο λαο και επιτυγχανει αποτελεσματα. Αυτο δεν εχει καμια σχεση με το τι πιστευω εγω, ουτε με το ειδος της κρισης,  αλλα ειναι μια γενικη παρατηρηση που δεν αφορα μονο τα πολιτικα δρωμενα.   Χτες η Βιρτζινια, η Καλιφορνια, η Φλοριντα, πολιτειες οπου ο αριθμος εδρων παιζει καθοριστικο ρολο, εγιναν απο κοκκινες .. μπλε.

Παρεπιπτοντως αναφερομενη σε σχολιο της αγαπημενης μου Ιουστινης, το Μερυλαντ ηταν παντα ιστορικα δημοκρατικη πολιτεια, οπως αλλωστε καθε πολιτεια βορρεια του Ντι Σι και ανατολικα.

Ετσι λοιπον μενουν οι αμετανοητοι μη σκεπτικιστες του ερημου βορρα και του φονταμεταλιστικου νοτου να προσευχονται στο θεο γι αυτη την αλλαγη και να επιζητουν την επιφοιτηση του αγιου πνευματος (αλλο κακο να μη μας ευρει) αλλα και να καταληγουν στο συμπερασμα οτι η αιτια της πανωλεθριας ηταν η κακη εκλογη αντιπροεδρου.

Οπως καθε σκεπτομενος (εστω και με 3 εγκεφαλικα κυτταρα) ανθρωπος βλεπω θετικα αυτη την αλλαγη. Ευχομαι να ευδoκιμησουν οι λογοι που την επεφεραν.  Ομως τωρα αρχιζουν τα δυσκολα. Εδω ειμαστε! Σας φιλω γλυκα!

εκτακτο

Ο αγαπημενος μου φιλος Νικιτα μολις μου το βιντεο της ντροπης. Δειτε μονοι σας!
video ntropis

UPDATE

Πηγα το πρωϊ κατα τις 8 και ξεμπερδεψα κατα τις 10.   Το εκλογικο κεντρο ειναι περιπου δεκαπεντε λεπτα με τα ποδια απο το σπιτι και ευχαριστηθηκα πρωινη βολτα.  Βρηκα μια ουρα απεριγραπτη εκει. Οι φωτογραφιες δεν επιτρεπονται μεσα στο εκλογικο κεντρο και γι αυτο στολιζω αυτη την συντομη αναρτηση με 2-3 φωτογραφιες απο αυτο τον περιπατο.

elections 2008 – the night before

Συνεχιζω σημερα με μερικες ακομα σκεψεις, λιγο πριν παω να πατησω τα κουμπακια στο ηλεκτρονικο ψηφοδελτιο του εκλογικου κεντρου της γειτονιας μου. Ενα περιεργο πραγμα λοιπον με αυτες τις εκλογες.  Συνηθως τα αυτοκολλητα (bumper stickers) στα αυτοκινητα παιρνουν και δινουν λιγο πριν την μεγαλη αναμετρηση.  Αυτη τη φορα παρατηρω εδω και εβδομαδες οτι κανεις δεν εχει διαφημησει στον ποπο του αυτοκινητου του τι προκειται να ψηφισει.  Ειδα μονο δυο αυτοκινητα με στικερς του Μακ Κεην και της Πεηλιν. Μονο αυτα.  Ξερετε τι εντυπωση μου δινει αυτο; Οτι ο κοσμος ξερει τι θα ψηφισει αλλα φοβαται  να το φωναξει.   Εγω βεβαια δε διαφημιζω ποτε και τιποτα στον ποπο του αυτοκινητου μου (εκτος απο ενα τεραστιο GR)  αλλα οι αμερικανοι γενικα εκφραζονται πολυ με τα bumper stickers και η απουσια τους κανει αισθηση.

Επισης δεν βλεπω γκρουπακια στα φαναρια με πλακατ να μοιραζουν αυτοκολλητα η να χαιρετανε με χαμογελα κολγκεητ.  Το μονο που ειδα χτες στην περιοχη Κολουμπια του Μερυλαντ ειναι ενα χαρουμενο γκρουπ ρεπουμπλικανων με μπαμπαδες, μαμαδες αλλα και παιδακια να επιδιδονται σε προεκλογικο παρτυ στο διαζωμα μιας μεγαλης λεωφορου.  Επρεπε να τους δειτε. Λες και ειχαν βγει ολοι τους απο πινακα του Νορμαν Ροκγουελ.  Με λιγο παλαιομοδιτικα κλασσικα ρουχα που θυμιζουν εντονα Νιου Ηνγκλαντ,  με ξανθα μαλλια και αστραφτερα δοντια η εικονα της χαρουμενης αμερικανικης οικογενειας. Δεν προσεξα αν ειχαν και σκυλο μαζι.  Επισης δεν κοιταξα αν επιναν και κοκα κολα εκει μες τη ζεστη.  Τωρα τα παιδακια τι τα θελανε μαζι, δε ξερω.  Με στεναχωρει αφανταστα οταν οι μεγαλοι θελοντας να προβαλλουν τις ποικιλες ιδεες τους, χρησιμοποιουν και παιδακια, που ακομα δεν εχουν διαμορφωσει ιδια γνωμη και δε καταλαβαινουν τις πονηριες τους.

Στις προεκλογικες καμπανιες ο νυν προεδρος Μπους δεν εμφανιζεται πουθενα για να υποστηριξει τον ρεπουμπλικανο υποψηφιο. Ακομα και οι ρεπουμπλικανοι καταλαβαν οτι κακο θα του κανει αλλα καλο οχι.  Συζητιεται (και κυριως μετα την ανειπωτη φαρσα των Καναδων πρανκστερς στην υποψηφια του ρεπουμπλικανικου κομματος) αν η Σαρα Πεηλιν εκανε καλο η κακο στον ΜακΚεην.  Ξερετε, το να ανηκεις σε ενα κομμα εδω στην Αμερικη ειναι θεμα οικογενειακης παραδοσης και πεποιθησεων (κυριως στην ηπειρωτικη Αμερικη)  Επομενως και εμενα να προτεινε για αντιπροεδρο (που δε με ξερει κανεις και δεν ειμαι κουκλαρα),  παλι ρεπουμπικανους θα ψηφιζαν. Η Σαρα Πεηλιν μπορει να ειναι κακιστη πολιτικη επιλογη αλλα εχει σεξαπηλ στους ανδρες, οχι μονο τους αμερικανους αλλα σε παγκοσμια κλιμακα.  Πολιτικη και αισθησιασμος, συνδιασμος που εχει περαση σε πολλα μερη του πλανητη μας εσχατως. Ποιος ξερει τον Μπαϊντεν σας ρωτω!

Καποιες απεγνωσμενες προσπαθεες γινονται τελευταια να προσηλυτισουν ψηφους οι ρεπουμπλικανοι σε δημοκρατικες πολιτειες. Στο Οχαϊο για παραδειγμα η Σαρα ξεθαβοντας ενα παλιο λογο του Μπαρακ που εκρουε τον κωδωνα του κινδυνου για το επαγγελμα των ανθρακορυχων προσπαθησε να τραβηξει ψηφοφορους απο την πιο ταλαιπωρημενη μεριδα της επαρχιας. Κοιταξτε πως χωριζεται σε δημοκρατικους (μπλε) και ρεπουμπλικανους (κοκκινους) ο πολιτειακος χαρτης της αμερικης. Το Ντι Σι δεξια ψηλα λιγο κατω απο την Νεα Υορκη και το Μερυλαντ ειμαστε μπλε.  Η Βιρτζινια κατω απο μας ειναι κοκκινη. (αλλα αυριο θα γινει μπλε)  Τωρα βλεπω την Καλιφορνια (που ποτε δε καταλαβα με τοσους μεξικανους μετοικους πως στα κουμαρα ειναι τοσο κοκκινη) και θελω να θυμηθω να τηλεφωνησω στη Δαφνη να βεβαιωθω οτι θα παει να ψηφισει.  Χτες βγηκε και το χαμογελο νεαντερταλ (βλεπε Αρνολντ Σβαρτσενεγκερ) και μας παροτρυνε να παμε με τους κοκκινους.

Το κακο με τους αμερικανους ειναι οτι βλεπουν αυτο το χαρτη που δεν αλλαζει και πολυ απο τετραετια σε τετραετια, και σου λενε. Τι να παω να ψηφισω, αφου η πολιτεια μας θα βγαλει αυτο που θελω ουτως η αλλως. Χτες ειχα εντονη συζητηση με τον Κωνσταντινο προσπαθωντας να του δωσω να καταλαβει οτι και μια ακομα ψηφος, αλλαζει δυναμικα τις στατιστικες οι οποιες καθοριζουν τις αναπτυσσομενες πολιτικες συνειδησεις και φερνουν σιγα σιγα τις αλλαγες. Ελπιζω να το καταλαβε.

Παω τωρα να μελετησω το ψηφοδελτιο και να αποφασισω τι θα ψηφισω στις προτεινομενες  συνταγματικες μεταβολες.  Σας φιλω και θα τα πουμε παλι μεθαυριο.  Βασιστειτε απανω μου, θα καθαρισω εγω! Πφφφφ!

statistics in my neighborhood (elections 2008)

Μενω σε καποια γειτονια που δε θα τη χαρακτηριζα φτωχικη οπως το γνωστο ασμα.  Τα σπιτια δεν ειναι ιδιεταιρα χαμηλα.  Οι ανθρωποι γιορτες κανουν αλλα δε μοιραζουν και φιλια αβερτα.  Τις τελευταιες μερες παρατηρησα οτι σε δυο τρια σπιτια εχουν αναρτησει στον κηπο τους πλακατ υποστηριζοντας τους ρεπουμπλικανους υποψηφιους.

Την μια οικογενεια (διαλυμενη μεν ..οικογενεια δε ..) την ξερω.   Ο πατηρ Ραλφ εγραφε τους λογους του Τσεηνυ και του Μπους.  Καταλαβαινετε οτι προκειται περι παπαρα με λογοτεχνικες αξιωσεις.  Ο Ραλφ αγορασε μια κοκκινη πορσε δωρο στη γυναικουλα του για τα γεννεθλια της και σε δυο βδομαδες μαζεψε τα πραγματα του και την εκανε για αλλη γειτονια. Η Λωρα (η πορσατη γυναικουλα) ακομα ανεβοκατεβαινει με την πορσε σκετα μπιζουδακια αμφοτερα. Ποτε δεν μαθαμε τι εγινε, απλα στα παρτυ της γειτονιας εκεινη παιρνει ενα υφος “Αχ τι τραβηξα η γυναικα” .  Ο γιος της ονοματι “Νταμπλγιου”  (παπαρια ρεπουμπλικανικη κι αυτη)  ειναι φοιτητης τωρα και μελος της προεκλογικης καμπανιας του ΜακΚεην.  Ναμπερ ουαν!

Ναμπερ του τωρα.  Η αλλη οικογενεια ειναι πιο δεμενη.  Ο πατηρ Στιουαρτ ειναι ιστορικος συγγραφεας και τη βγαζει ολη μερα σπιτι εκτος της ωρας που βγαζει βολτα τα δυο του αρκουδοσκυλα που πολλες τα αμολαει και κοντεψα να τα πατησω καθως κατεβαινω την κατηφορα προς το σπιτι.  Θα πρεπει να ειναι γεματα 65 και φερει με μεγαλη υπερηφανεια τουπε σε εντονο κομοδινι που θα ελεγε και η ειδικη Πασταφλωρα,  ενω ειμαι σιγουρη οτι θα ηταν πολυ πιο καλος ως φαλακρος.  Η γυναικα του Η Σελυ εξηνταρα κι αυτη αεικινητο πλασμα και πολυλογου μεχρι αηδιας ηταν ο φοβος και ο τρομος του Τεντυ  μου στα παρτυ, γιατι τον συμπαθουσε ιδιεταιρα και του τσιμπαγε τα μαγουλα.   Δηλωνει “party organization expert”. Μιλαμε για ψωνιο ολκης που αυτοονομαστηκε ετσι (με καρτ βιζιτ λεμε)  γιατι ταιριαζει τα κερια της με τα τραπεζομαντηλα της.  Συγγνωμη δηλαδη αλλα αν ειναι ετσι να δηλωσω κι εγω “σεφ μεσογειακης κουζινας” να κανω και το κομματι μου οσονουπω!  Εχει γεμισει εξπερ αυτος ο ερμος ο ντουνιας!

Η τριτη οικογενεια μου ειναι εντελως αγνωστη γιατι δεν ερχονται στα παρτυ και οι υπολοιποι τους θεωρουν γρουσουζηδες του κερατα.  Οταν ειμαι στον κηπο παραδειγματος χαριν και περνανε δε χαιρετανε οπως ολοι οι αλλοι.  Αυτοι πρεπει να ειναι οι πιο χαρντ κορ ρεπουμπλικανοι απ’ ολους. Οχι μονο πλακατ, σημαιες, βαλε και δυο τρεις Χαρλεϋ Νταβιντσον των κοκκινολαιμηδων του νοτου.

Σχεδον απεναντι μενει ο Τερελ ο μαυρος που ειναι μανατζερ σε μια σειρα απο μεγαλα σουπερ μαρκετ αλλα υποθετω οτι ως μαυρος θα ψηφισει Ομπαμα.  Δηλαδη αν δω κανενα πλακατ με ΜακΚεην κι εκει θα προβω σε τραβηγμα κοτσιδων κατα καναδεζα.  Ετσι μας μενει ο Δημητρης με την Λετισια στο αλλο απεναντι και εμεις. Το πρωτο εΓΚζιτ πολ της γειτονιας ειναι φιφτυ-φιφτυ.  Αλλα μας σωζει το γεγονος οτι το Μερυλαντ ειναι απο τις γερες “δημοκρατικες” πολιτειες και φυσικα το Ντι Σι που ειναι μαυρο γενικως.

Εγω τωρα θελω (μα παρα πολυ θελω, εχω φαει τα λυσσακα μου) να παω να βγαλω κρυφα τη νυχτα τα πλακατ αυτα απο το δρομο μας, αλλα φοβαμαι τα γαμημενα τα αρκουδοσκυλα του Στιουαρτ.  Σας φιλω!