La Boca – εκει που ο πονος εγινε τανγκὀ

Κανοντας ενα ξεκαθαρισμα στις φωτογραφιες που μαζεψα τον Σεπτεμβρη,  με πιανει ενας  μικρος πανικος!  Ποτε θα προλαβω να τα φερω ολα αυτα μεχρι το τελος του χρονου;  Ξαναγυριζω στην Αρτζεντινα και πριν γινει μακρυνη αναμνηση, φερνω σημερα λιγες χρωματιστες φωτογραφιες απο τη γειτονια “La Boca” . Στην πραγματικοτητα η γειτονια αυτη ειναι ισως το πιο τουριστικο μερος του Buenos Aires.

Ενα μικρο δρομακι με το ονομα “El Caminito”  (που κυριολεκτικα σημαινει το δρομακι) ειναι το κεντρο του ενδιαφεροντος.  Τουριστικο, γεματο καφἐ και εστιατορια, με πληθος καλλιτεχνων να πουλανε τα εργα τους.  Η σημερινη αναρτηση ειναι αφιερωμενη στην αγαπημενη μου φιλη που υπογραφει Αλλη Αγγελικη στην πραγματικοτητα ομως ειναι μια και μοναδικη. Σε αναμνηση του κρυου που φαγαμε και οι δυο στο τουριστικο λεωφορειο.  Randezvous στην Concepciόn Αγγελικουλα!

Ξεφευγω απο τα τεραστια cutouts με τους χορευτες του τανγκο και τους ποδοσφαιριστες, ξεφευγω απο την πανεμορφη Αργεντινεζα με το σκισμενο διχτυωτο καλσον, και στεκομαι στα χρωματα.  Στα τσιγκινα και ξυλινα σπιτακια που χτιστικαν εδω απο τους πρωτους Ιταλους μεταναστες. Στα παιδια που παιζουν μπαλλα.  Στη φτωχογειτονια.

Απο τα τελη του δεκατου εννατου αιωνα μεχρι και τα μεσα του εικοστου,  εκατομυρια μεταναστες εφτασαν απο τν Ευρωπη στην Αργεντινη για μια καλυτερη τυχη. Οι μισοι απο αυτους, κυριως Γενοβεζοι Ιταλιανοι,  βγαινουν σε ενα καινουριο λιμανι στο Νεο Κοσμο κι εκει αγκυροβολουν.   La Boca σημαινει το στομα. Το στομα του ποταμου Riachuelo γινεται το σπιτι τους, η καινουργια τους πατριδα. Tα πρωτα σπιτια των μεταναστων χτιζονται με ξυλα και τσιγκο και βαφονται με μπογιες που περισσευουν απο τα ναυπηγεια εκει κοντα.  Μερικα απο αυτα (conventillos) στεγαζουν περισσοτερες απο μια οικογενειες γιατι υπαρχει μεγαλη φτωχεια στη στροφη του αιωνα.

Εκει λοιπον στα conventillos εικαζεται οτι γεννηθηκε ο χορος που εγινε η απολυτη εκφραση του παθους, Το Τανγκό.  Εκει τα βραδια μετα τη δουλεια,  ο καματος της ημερας, η νοσταλγια για την πατριδα και ο ερωτας που ποτε δεν παυει να βασιλευει στο μυαλο και στα κορμια των ανθρωπων, γινονται τεμπο, ρυθμος, χορος και εκφραση.  Το τανγκο χορευτηκε στα βορεια προαστεια του Μπουενος Αϊρες δεκαετιες αργοτερα, αφου πρωτα το αποθεωσε η Ευρωπη.

Σας φιλω γλυκα!

INXS Argentina

Περασαν οι μερες και δε σας εστειλα ουτε μια καρτ ποσταλ για να με θυμαστε!  Επανορθωνω σημερα.  Με αγαπη λοιπον απο το Σαν Τελμο στο Μπουενος Αϊρες δεσποιναριον μετα αγελαδος!

Οταν οι ημερες των ταξιδιων πλησιαζουν προς το τελος, με πιανει μια πρεμουρα να τα προλαβω ολα οσα δεν προλαβα να επισκεφθω, να δω, να δοκιμασω. Αλλα δεν υπαρχει τελος σε μια πολη σαν το Μπουενος Αϊρες.  Πως να περπατησεις ολους τους δρομους, πως να φωτογραφισεις ολα τα αξιοθεατα, πως να δοκιμασεις ολες τις νοστιμιες, πως να πιεις ολα τα Μαλμπεκ;

Δεν ειναι υπερβολη να πω οτι σε μια εβδομαδα εφαγα οσα συνηθως καταναλωνω σε ενα μηνα, σιγουρα εχω παρει 3 με 4 κιλα τα οποια φυσικα δεν χανονται οσο γρηγορα θα ηθελα.  Το φαγητο στην Αργεντινη εκτος του οτι ειναι υπεροχο ειναι και παμφθηνο.  Οι δε μεριδες τεραστιες.  Οι τιμες ειναι τουλαχιστο τεσσερεις φορες πιο χαμηλα απο τις τιμες στην Αμερικη.  Στους καταλογους βλεπω τα ιδια νουμερα που βλεπω κι εκει μονο που το δολλαριο ισοδυναμει με 4 περιπου πεσος (σημερα 3.90)

Οσο περναν οι μερες τοσο πιο πολυ μου αρεσει η πολη.  Προχθες γυρισα με τα ποδια ολη σχεδον την περιοχη Ρεκολετα με τα τεραστια παρκα και τις πολυτελεις πολυκατοικιες.  Τα λομπυ των κτιριων αυτων ειναι πραγματικα σαλονια με θυρωρους και κλειστα κυκλωματα παρακολουθησης για ασφαλεια.  Τα σκυλακια ειναι τρισευτυχισμενα και κανουν βολτες σε γκρουπακια.  Πλουτος  in excess.

Τι τεραστια αντιθεση με κατι που για πρωτη φορα ειδα στη ζωη μου.  Αστεγες ολοκληρες οικογενειες. Ναι μητερα, πατερας, και παιδακια στις στοες των υπουργειων,  στην πλαζα ντε Μαγιο.  Και παραδιπλα σε ενα χαρτοκουτο κι ενας αστεγος σκυλος.  Φτωχεια  in excess.

Και δε τους αξιζει,  καθολου μα καθολου γιατι ειναι καλοι μα πολυ καλοι ανθρωποι.  Θα σας γραψω δυο περιστατικα που ειδα σημερα.  Παιδακι περιπου οχτω χρονων μπηκε στο βαγονι του τραινου και ζητιανευε.  Μια κυρια που δεν φαινοταν ιδιεταιρα ευπορη, του εδωσε κατι και το φιλησε.  Νεαρος με πραματεια μπαινει σε κεντρικο καφε.  Ο υπαλληλος, τον πλησιαζει διακριτικα, τον οδηγει μεσα, του δινει ενα σακουλι με κρουασαν και τον οδηγει ξανα στην εξοδο.  Και αλλα και αλλα που θα τα θυμαμαι ενα ενα. Ανθρωπια in excess.

Τι αλλο να πω μεσα σε λιγες γραμμες,  παθος in excess,  περηφανια in excess,  ευγενεια in excess.

Τις τελευταιες μερες ανακαλυψα κατι υπεροχες μαροκινερί  και θαυμασα τα χειροποιητα δερματινα αντικειμενα.  Ειλικρινα τοσο καλοκατασκευασμενα δερματινα ειδη θυμαμαι βα εχω να δω απο την εποχη του παπου μου.  Μερακι,  προσεγμενη λεπτομερεια και ποιοτητα.  Craftsmanship  in excess.

Θα φυγω μεθαυριο καταγοητευμενη.  Και φυσικα η Αργεντινη δεν τελειωνει εδω,  εχω ενα χειμωνα ολοκληρο να φερνω εικονες και εντυπωσεις.  Δεν θα ξανασυνδεθω οσο ειμαι εδω.  Θα προσπαθησω να προλαβω οσα δεν προλαβα. Τρεξιμο in excess!

Σας φιλω γλυκα.

passion argentina

Χωρις πολλα λογια, μερικες φωτογραφιες απο ενα σοου και μια ταινια που παρακολουθησα χτες το βραδυ.  Μερικες αποτυχημενες σε εστιαση φωτογραφιες που ομως φαινεται καθαρα το αργεντινικο παθος.

Σας φιλω γλυκα.

Buenos Aires – part II

Ο αγαπητωτατος μου φιλος Παναθηναιος προχτες εγραψε ενα πραγματικα ενθουσιωδες σχολιο για το Buenos Aires και με αυτο θελω σημερα να αρχισω την αναρτηση γιατι πιατευω παιζει ρολο στη συνεχεια της διαδρομης μου.  Και τον ευχαριστω ιδιεταιρα που το εγραψε ετσι σαν παραινεση.

“απωθησε τα ολα τα φοβικα, πηγαινε στην Μποκα να αναπνευσεις τον υγρο αερα της πολης με τα τενεκεδενια σπιτια, και μετα τρεχαλα στα καφενεια που κατακλυζουν οι υπεροχοι κατοικοι της πολης, και ακουσε τον καρλος γκαρντελ να μοιρολογει την αγαπη του!
η πραγματικη απολαυση της αρζεντινας ειναι βασισμενη πανω στην απωλεια, στον θρηνο και το αλμα που επιχειρει ο θνητος προς την χαρα της ζωης!
οσο για την ομορφια των ανθρωπων, δεν εχω ξαναδει τοσο πολλους ωραιους αντρες και γυναικες πουθενα! η βραζιλια μπροστα τους ειναι μια αποτυχημενη αποπειρα!”

Δεν ηταν φοβος ειναι απλα ενα σφιξιμο και μια μικρη απογοητευση, γιατι δεν αστραφτουν ολα οπως τα περιμενα, αλλα κυριως για τους λογους που συμβαινει αυτο. Σταματω ομως εδω για να συνεχισω με πραγματα πιο ενδιαφεροντα στον αναγνωστη απο την δικη μου ψυχολογια. Ας πουμε ενα κερασμα απο τα περιφημα κρουασανακια με ελαφρια επαλειψη dulce de leche η αλλοιως ” tres medias lunas”  ενα κλασσικο ακομπανιμεντο του καφε. Αυτα εδω ειναι απο το περιφημο καφε Biela της περιχης Recoleta.  Με κατι τετοια εχω παρει δυο-τρια κιλα.

Ενας απο τους λογους που δεν μπορω να ερθω σε πιο στενη επαφη με τον “ανθρωπο”  Porteno (κατοικο του Buenos Aires)  ειναι η ασχετοσυνη μου με την Ισπανικη γλωσσα.  Διαβαζω λεζαντες και καταλαβαινω συμπεραινοντας απο τα λατινικα και τα γαλλικα, ομως το  λεκτικο παρε δωσε δεν προχωρα περα απο ενα απλο Μπουενος Διας, Πορ Φαβορ και μουϊ Γκρασιας.

Χτες επισκεφτηκα (παρ’ ολο τον μουρτζουφλη καιρο)  πολλα ωραια μερη που θα μπορουσαν να χαρακτηριστουν μοναδικα στον πλανητη και δεν μπορω παρα να δεχτω οτι για να για να δημιουργησεις κατι τετοιο σε μια καινουργια γη, θα πρεπει να κουβαλας μαζι σου το μερακι και τον πονο του μεταναστη που ερχεται και δενει με την αγαπη του αυτοχθονα για τη γη του.

Λογω στενοτητας χωρου, θα αναφερθω μονο σε δυο απο αυτα, με την υποσχεση οτι καθεμια απο τις εμπειριες μου θα αποτελεσει ξεχωριστη αναρτηση με πολλες φωτογραφιες.
Το πρωτο ειναι μια επισκεψη στο κοιμητηριο της περιοχης Ρεκολετα (μια απο τις βορειες και ομορφες (και πιο ευπορες) περιοχες της πολης. Μια μικρη πολη που ενω στην πραγματικοτητα περπατας αναμεσα σε νεκρους, η αισθηση οτι η ζωη μπορει να συνεχιζεται επ’ απειρον σου δινει μια αισιοδοξια. Μικρα μαυσωλεια, διαφορων αρχιτεκτονικων και ρυθμων, αγγελοι αγαλματα,  στενα πλακοστρωτα δρομακια σου δινουν την εντυπωση οτι βρισκεσαι γιγαντας σε παραμυθι με λιλιπουτεια μνημεια, σαν μικρογραφιες κτιριων και οτι οι ανθρωποι που εφυγαν ειναι εδω διπλα σου πισω απο καθε πορτα, παρ’ ολο που τα μονα ζωντανα μονιμοι κατοικοι του κοιμητηριου ειναι κατι υπεροχες τροφαντες γατες.

Το δευτερο ειναι η νοτια περιοχη Boca οπου ξεκινησε  γνωστος σε ολους χορος Τανγκο,  απο τους φτωχους μεταναστες. Το τανγκο για να γινει αποδεκτο στην ελιτ της Αργεντινης, επρεπε πρωτα να γινει αποδεκτο απο την κοινωνια της Ευρωπης.  Το παθος λοιπον για εκφραση δεν εχει καμια σχεση με καμια οικονομικη ευμαρεια, αλλα με την διαθεση να ζησουμε και να ξεπερασουμε τις λυπες μας. Για την περιοχη που ειναι μοναδικη  σε ιστορια και χρωματα θα αναφερθω σε ιδιεταιρο ποστ.

Ειπα δυο αλλα θα αναφερθω και σε ενα τριτο που ηρθε σαν εκπληξη χτες το βραδυ. Εχοντας κανει το λαθος την πρωτη μερα να επισκεφτω ενα απο τα “καλα”  εστιατορια της πολης και εχοντας απογοητευτει πολυ απο το φιλετο στα καρβουνα (πρωτη φορα ειδα χοντραδια σε φιλετο και ψησιμο ασχετο με ευτο που ζητησα) η πρωτη μου εντυπωση ηταν οτι τα καλα κρεατα τα εξαγουν στην Βορεια Αμερικη.  Το εψαξα λοιπον και ανακαλυψα εδω στη γειτονια μου στο Ρετιρο (Πλαζα Σαν Μαρτιν) το εστιατοριο El Establo.  Το φαγητο απαραμιλλο, και φυσικα θα του αφιερωσω δικο του ποστ.  Μα η εκπληξη ηταν ο ιδιοκτητης, ο Λακων κυριος Ξυδιας. που με επαγγελματικη συνεπεια κερδιζει στις γνωμες των ειδικων τον χαρακτηρισμο “perhaps the best loma steak in tha city”

Εκανα κι αλλα χτες, ηταν γεματη η μερα,  σημερα  επισκεφτηκα το Palermo Soho. Στα προσεχως… Ευτυχως που εφερα και ενα κασκολ και μια καμπαρντινα παντος καιρου γιατι θα ειχα ηδη.. ψοφησει απο το κρυο και τον αερα.  Ευελπιστω αποψε να χορεψω κανενα τανγκο!  Σςςςςςς!!

εδω Buenos Aires

Μετα απο δυο μερες μονο απιστευτης καλοκαιριας, ξημερωνει Δευτερα με απειλητικα συννεφα και δροσια.  Αναβαλλεται η εξοδος μεχρι τις δεκα το πρωϊ οποτε θα πραγματοποιηθει οπωσδηποτε.  Δεν μενουμε μεσα στο Μπουενος Αϊρες,  δε θα ειμαστε και την αλλη βδομαδα εδω. Δυο μερες μονο λοιπον και γραφω μερικες εντυπωσεις συντομα για να μη χανει το blogging το νοημα του.

Το ειπανε μερικοι Παρισι της Νοτιας Αμερικης.  Το Μπουενος Αϊρες διαφερει απο την οποιαδηποτε αλλη νοτιοαμερικανικη πρωτευουσα.  Οι πρωτοι Ευρωπαιοι μεταναστες εφηρμοσαν και διατηρησαν τις πολιτιστικες τους επιρροες, και μαλιστα θα ελεγα οτι, στο τελος του δεκατου εννατου αιωνα και στην αρχη του εικοστου, οπου υπηρχε οικονομικη ευμαρεια, εκτισαν μια πολη που θα πρεπει να ηταν πραγματικα Παρισι σε αιγλη, και παραδειγμα σε χωροταξικη δομηση.  Αυτο μπορει ακομα και σημερα να το συμπερανει ο επισκεπτης.

Δυστυχως σημερα, τα οικονομικα προβληματα που εχουν αρχισει εδω πολυ πιο πριν απο αλλες χωρες του βορειου ημισφαιριου,  κανουν την εικονα της εγκαταλειψης να υπερισχυει της εικονας της αιγλης.

Το Μπουενος Αϊρες ειναι μια πολη με εξαιρετικη ρυμοτομια.  Οι δρομοι και οι μεγαλες λεωφοροι εχουν κατευθυνσεις ανατολικα-δυτικα και βορεια-νοτια,  ενα τελειο grid με δυο διαγωνιες λεωφορους να σπανε τη μονοτονια και να διευκολυνουν την κινηση.  Το μετρο, εχει κατασκευασθει κατα μηκος των μεγαλων λεωφορων.   Η περιφημη λεωφορος de Mayo εχει να επιδειξει κλασσικα αριστουργηματα αρχιτεκτονικης.  Διασχιζοντας την περιφημη λεωφορο 9ης Ιουλιου μετραω δωδεκα λωριδες κυκλοφοριας σε καθε κατευθυνση μαζι με τις λωριδες παραπλευρης κυκλοφοριας.  Πολλοι επισκεπτες των Ηνωμενων Πολιτειων απο την Ευρωπη,  αναφερονται στους δρομους εκει με την λεξη τεραστια. Εδω το τεραστιο αποκτα την πραγματικη του διασταση.

Λεωφορος 9ης Ιουλιου (φωτο απο το ιντερνετ)

Τι γινεται λοιπον σημερα με ολα αυτα.  Τιποτα, πληρης εγκαταλειψη!  Τα παλια κτιρια δεν καθαριζονται και δεν ανακαινιζονται.  Τα πεζοδρομια ειναι ως επι το πλειστον ρημαγμενα.  Οι μεγαλες λεωφοροι με στοιχειωδη συντηρηση.  Το μετρο με παναρχαια βαγονια (και φυσικα δεν εννοω τα ξυλινα που εχουν διατηρηθει για τουριστικους λογους)  υποθετω οτι θα εχει επισης στοιχειωδη συντηρηση. Σε σταθμο μετρο ειδα κυλιομενες σκαλες που δεν τις εχω ξαναδει πουθενα, ισως τεχνολογιας 50 ετων με ξυλινες σχεδον σαπιες επιφανειες.

Buenos Aires με μεγαλες αντιθεσεις

Ειναι ασχημο να βλεπεις μια πολη τοσο ομορφη καποτε να παρακμαζει ετσι.  Δυστυχως ομως μαζι με την πολη,  τα οικονομικα προβληματα  εχουν σιγουρα αλλαξει και τις συμπεριφορες των ανθρωπων.  Το σερβις ακομα και στα καλυτερα ξενοδοχεια,  την προσπαθεια των εμπορων να   τραβηξουν την προσοχη πελατων,  και τελος να πεσεις θυμα ληστειας, δεν ειναι καθολου μα καθολου απιθανο, και το αναφερω γιατι εγινε μπροστα μου.  Ακολουθω την σωστη συμβουλη που λεει να μη κυκλοφορεις σαν τουριστας και να λαβεις ωρισμενα μετρα, και την εχω εφαρμοσει απο την πρωτη μερα γιατι δεν θελω να ειμαι συνεχεια στην τσιτα.   Οι φιλοι που διαβαζουν αυτο το μπλογκ ξερουν οτι βλεπω τα παντα με καλο ματι και καλη διαθεση.  Προσπαθω να μη το χασω αυτο εδω στο Μπουενος Αϊρες.

Βλεπω χτες στο Σαν Τελμο οπου καθε Κυριακη υπαρχει υπαιθρια αγορα παλαιων ειδων (και τουριστικων βεβαια)  αντικειμενα πραγματικα υπεροχα (κρυσταλλα, ασημικα, μπρουτζινα) σε εξευτελιστικες τιμες.  Φυσικα δεν υπαρχει περιπτωση να αγορασω τετοια πραγματα, αλλα περνα απο το μυαλο μου η σκεψη οτι αυτοι οι ανθρωποι ξεπουλανε οτι εχουν και δεν εχουν.  Κι εκει με πιανει το σφιξιμο.

Στην Florida Calle ενα απο τους πιο εμπορικους πεζοδρομους της πολης, καποτε υπηρχε ενα εκπληκτικο κτιριο που στεγαζε καταστηματα Harrods.  Το τεραστιο κτιριο ειναι σχεδον ρημαγμενο και μεσα στη μουτζουρα και μονο το ισογειο εχει μετατραπει σε τουριστικη πιστα οπου μπορεις να μαθεις να χορευεις τανγκο.  Αλλα τελειως προχειρα κι ας ειναι χορηγοι οι τοπικες αρχες.

Αποψη του Puerto Madero

Ενα κομματι της παραλιας το Puerto Madero εχει (υποτιθεται) αναβαθμιστει και προσφερει διασκεδαση με παντος ειδους εστιατορια.  Δεν κοιταξα ποτε εγινε η αναβαθνιση, αλλα ηδη βλεπω τα σημαδια της ελλειψης συντηρησης.  Περα απο τον χωρο αυτο,  προς τα βορεια στο κυριως λιμανι η εγκαταλειψη ειναι εμφανεστατη, οχι μονο στα κτιρια αλλα και στους παλιους σιδηροδρομους.

Δυο μερες μονο, και ελπιζω και ευχομαι οταν ξαναγραψω εδω να φερω οτι ομορφο εχει απομεινει σ’ αυτη την τεραστια πολη που ψυχορραγει.  Κατι λιγο πιο αισιοδοξο απο τις μεγαλες αβενιδες.

Σας φιλω γλυκα.