παλουκωσου επι τελους (*)

(*) αναλαφρη καλοκαιρινη αναρτηση σε τρια μερη.

Εισαγωγη:

A!  χρειαζεται καμια φορα να κοιτας τι εχει μαζευτει στα drafts της Press.  Καπου τον Φλεβαρη, ειχα κανει μια αναρτηση για το τι κουβαλαει μαζι του ο κοσμος στα ταξιδια.  Καποιο σχολιο μου γραφει τοτε η Πηνελοπη, και σκεφτομαι να γραψω μια αναρτηση για τους τυπους που συναντα κανεις στην καμπινα ενος αεροσκαφους.  Και την γραφω.  Κατι αλλο ομως θα προεκυψε τοτε, και εμεινε στα αζητητα.  Μεχρι σημερα, που περνωντας απο της Βαλισιας και βρισκοντας την παλι στο αεροδρομιο, μουρχεται φλασια το μπαγιατικο!  Το διαβαζω και δεν το βρισκω καθολου μπαγιατικο.  Α προ πο ειναι,  τωρα που εχω αρχισει να σκεφτομαι ποια παλιοβαλιτσα να παρω μαζι μου,  αφου αν παρω καλη,  θα την παραλαβω σε τευχη.  Τελικα εχω αποφασισει οτι οι καλες βαλιτσες ειναι μονο για να ικανοποιησουν τη ματαιοδοξια μας, καλο ειναι να τις αφηνουμε σπιτι. Ποτε δε ξερεις αν ο υπαλληλος του αεροδρομιου τσακωθηκε με τη γκομενα του, και βγαλει ολο του το μενος στη μανταρινα ντακ σου!

Μποντι οφ δε ποστ: (οτι γραφτηκε τοτεΣ)

Η σημερινη αναρτηση ειναι συνεχεια της προσφατης οπου με τις δυο μικρες μου χειραποσκευες περναω τον ελεγχο, το τσεκαρισμα, παιρνω και τα τυχον ποτα που λιμπηστικα στο ντιουτι φρη και προχωρω ακαθεκτη προς την εισοδο του αεροπλανου.  Εκει με περιμενουν λιγο βαριεστημενοι, οι συνοδοι που δεν τους αδικω γιατι βλεπουν πολλα τα ματια τους και ακουνε πολλα τα αυτια τους ωστε να μου κανουν εμενα χαρουλες και μαλιστα αγριες ωρες. Παρ’ ολα αυτα μερικοι χαμογελανε και  μου υποδεικνυουν το διαδρομο μου.  Βολευω την τσαντουλα μου, καθομαι, δενομαι και αρχιζω να παρατηρω τους επιβατες.

1. Ο υπερφορτωμενος. Αυτον τον συναντησαμε στην προηγουμενη αναρτηση.  Ερχεται με ενα σωρο σαϊζαμπλ μπογαλακια και αρχιζει να επιδιδεται στην τακτοποιηση των 2 κομπαρτμεντς που χρειαζεται, αδιαφορωντας για την ουρα που μαζευεται απο πισω του. Μολις τελειωσει τα κλεινει (δειγμα οτι εδω δεν εχει αλλο χωρο). Εαν καποιος τολμησει να τα ανοιξει ελπιζοντας να βολευτει, τον προλαμβανει. Can’t you see ? these are full.

2. Αυτος που δε μπορει να διαβασει γραμματα και νουμερα.  Με το αποκομμα στο χερι προσπαθει (μαλλον οπτικα) να βρει το ομοιο του κοιταζοντας σε εντελως ασχετα μερη. Οταν τελικα τα καταφερει αρχιζει αλλος καϋμος. Ποιο ειναι το Α ποιο το Β και ποιο το Γ.

3.  Αυτος που τον εβαλαν σε ασχετη θεση ως προς την συμβια του.  Χαιρεται ο ανθρωπος (και κυριως γιατι τουπεσε λαχνος να κατσει διπλα σε μανουλομανουλο)  αλλα η συμβια, που αναλαμβανει να διευθετησει την υποθεση, εχει αλλα σχεδια.  Εκτος του οτι αναφερει το γεγονος σε ολες τις συνοδους, σε ρωταει κιολας αν θειλεις να αλλαξεις  τον ωραιο σου διαδρομο στο μπροστινο μερος του αεροπλανου με μια καταπληκτικη σε παραθυρο ακριβως απανω στο φτερο.

4. Ο κοινωνικος. Οπου και να τον βαλουν δημουργει αμεσως φιλιες, ανοιγει την καρδια του και διηγειται ιστοριες που δεν ενδιαφερουν κανενα. Αυτο το ειδος το τρεμω οταν ταξιδευω μονη μου. Θελει να ξερει απο που ερχεσαι, που πας και τι χρωμα βρακι φορας.

5.  Ο περιαυτολογος.  Εχει συνηθως φωνη αρκετων ντεσιμπελ ωστε να ακουγεται δεκα θεσεις μπρος και πισω.  Η (εκπληκτικη και ενδιαφερουσα) ιστορια της (επιτυχημενης) ζωης του μονο νανουρισμα κατα τη διαρκεια του ταξιδιου δεν ειναι.

6. Η κυρια που εχει παρεξηγησει την εκφραση “ο πελατης εχει παντα δικιο” με την εκφραση “οι συνοδοι ειναι δουλοι και οι συνεπιβατες δεν υπαρχουν”  Λυπαμαι που το λεω αλλα πολλες γυναικες ανηκουν σ’ αυτην την κατηγορια.  Εκεινοι μπορουν να ριξουν πισω την θεση, αλλα ο μπροστινος τους δεν μπορει!  Θελουν μαξιλαρι, κουβερτα, περιοδικα,  και συνηθως εχουν υποτιμητικο βλεμμα. Λες και ψαχνουν ευκαιρια να σου κανουν μυνηση.

7.  Ο επιβατης “Μελισσανιδης” .  Διαβασε οτι στις μεγαλες πτησεις, πρεπει να κινουμαστε για να κυκλοφορει το αιμα, αλλα δεν καταλαβε οτι δεν μπορει να κανει τζαμπινγκ τζακς  μεσα στην καμπινα. Ενταξει πηραμε μια γευση απο τα μουσκουλα και τις ραβδωσεις.  Παλουκωσου τωρα!  Η  “ωραιοτατη” κουμπαρα μου ισχυριζεται οτι ολοι αυτοι ειναι επιδειξιες.  Και συμφωνω απολυτα.

8. Ο υπναρας.  Δε τολμαει το αεροσκαφος να ανεβει δυο ποντους απο το εδαφος. Εχει τυλιχτει με την κουβερτα και τον εχει παρει ενας γλυκος υπνος.  Δεν πτοειται με τιποτα, ουτε φασαρια, ουτε καροτσακια με ποτα και φαγητα, και αν ειναι στο διαδρομο, καλα θα κανει αυτος που ειναι στο παραθυρο να μη πινει πολλα νερα και θελει συνεχεια πιπι.  Στην πραγματικοτητα αυτον τον ζηλευω γιατι δεν μπορω να κλεισω ματι στο αεροπλανο, με αποτελεσμα να φτανω στον προορισμο μου σαν μπαγιατικο μυδι.  Αντιθετα ο Ερρικος,  γερνει απαλα στον ωμο μου και νανακια. Και αναρωτιεμαι,  τοσα ταξιδια που κανει μονος του σε τι ωμο γερνει;  Διοτι οτι κοιμαται δεν αμφιβαλλω!

9. Ο τυπος με το λαπτοπ, που ειναι συνηθως ησυχος αλλα εχει το ανοιξε, κλεισε, ανεβασε, κατεβασε, καθε φορα που θα προκυψει ενα σνακ, ενα ποτο, η το φαγητο.

10. Ο εχων παλουκια στον ποπο. Αυτος , θα ερθει , θα βαλει τις χειραποσκευες απανω και μετα θα καθισει αφηνοντας σε να υποθεσεις οτι ειναι ενας ησυχος επιβατης.  Αλλα τα επομενα δεκαπεντε λεπτα θα κανει τα εξης:  Θα θυμηθει οτι ξεχασε τη ζακετα του, θα ανοιξει το κομπαρτμεντ θα κατεβασει την τσαντα, θα βγαλει τη ζακετα, θα τη φορεσει, θα βαλει την τσαντα απανω και θα καθησει, θα σηκωθει, θα ξανακατεβασει την τσαντα, θα βγαλει το βιβλιο και ξανα μανα τα ιδια, θα ξεχασει οτι αφησε μεσα το στυλο για το SULMUDUKU (η καπως ετσι) και αντε παλι τα ιδια.

Αλλες μικροτερες κατηγοριες ειναι, οι ταλαιπωρες μαμαδες που προσπαθουν να κρατησουν τα μωρακια τους ησυχα και βλεπεις στα ματια τους ενα συγνωμη,  τα δυο αγορακια που καθονται μπροστα σου και αποφασιζουν να παλαιψουν και να σου ρημαξουν τα γονατα,  και ο κυριος που βγαζει τα παπουτσια του μολις καθησει (και καλα να φοραει καλτσες). Το γκρουπ της αμερικανικης εκκκλησιας που παει για πρωτη φορα στην Ευρωπη και φορανε ολοι τα ιδια καπελλακια, το ιδιο σουετσερτ με ιδιες κονκαρδες και συννενοουνται φωναχτα εκ του μακροθεν,  τα δε ονοματα τους ειναι ως επι το πλειστον Ναν(συ), Τομ, Μπομπ και Σου(ζαν).

Α! θυμηθηκα τωρα καποτε ταξιδευα σε μια κοπελα που πηγαινε στην Πολωνια για να παντρευτει. Κουβαλαγε μαζι της το νυφικο και ΔΕΝ το εδινε στην αεροσυνοδο να της το φυλαξει μπροστα.  Νυφικο μου ειναι δε το δινω!   Το ειχε μπροστα της στη θεση συνεχεια και το ” εφιαχνε”  . Μονο στην τουαλεττα δεν το πηρε μαζι της.

Τελος ειμαστε εμεις του τυπου “δεσποιναριον” που ειμεθα αξιολατρευτες επιβατιδες, ησυχες και χαμογελαστες και παρατηρουμε τι κανει ο πλαϊνος μας.  😛  😉

Επιλογος αναρτησης: Ερωτησεις κρισεως

Εσυ σε ποια κατηγορια ανηκεις;

Εχεις υπ’ οψιν σου αλλες μεητζορ κατεγκοριζ;

Σου την εχει πεσει ποτε ο πλαϊνος (πλαϊνη);

Θαθελες να ταξιδεψεις διπλα μου;  Στομα εχω και μιλια δεν εχω!

αλλαζουμε πρωτευουσες;

Λοιπον ενα σας λεω, μπαφιασα σ’ αυτη την πρωτευουσα!  Δεν μπορω αλλο, με πηρε η μπαλλα και ταπαιξα!  Αυτη δεν ειναι πολη,  ειναι κεντρο διερχομενων. Πανε κι ερχονται αρτηριοσκληρωτικοι γερουσιαστες,  πρεσβεις και φιν φον πρεσβειρες, παει κι ερχεται και ο Ομπαμα συν γυναξι και τεκνοις και μαυρουλες μπαρμπι ντολς.  Ειναι καζανι οπου συνυπαρχουν ολες οι φυλες με τις περιεργες συνηθειες με το μακρυ τους  και το κοντο τους.  Και εννοειται οτι δια νομου πρεπει να σεβεσαι την ιδιεταιροτητα του καθενος. Δεν μπορω εγω για παραδειγμα να πω στον κινεζο στο γκρουπ σε ελευθερη μεταφραση στα αγγλικα .. “κοιτα ρε π.. μου,  τοση δουλεια και παλι αρχ.. πηραμε” .  Θα με παρει και θα με σηκωσει!  Ετσι δεν μπαινω καν στη διαδικασια της μεταφρασης και το ξεστομιζω στην οριτζιναλ ελληνικη μορφη του και εισπραττω κινεζικα χαμογελα!

Εαν σηκωθουν να φυγουν ολοι οι ξενοι  και οι διοκητικοι απο την “πρωτευουσα”,  θα μεινει ενα γκεττο προς το νοτο και μια συνταξιοδοτημενη ελιτ στο βορρα.  Και οι δρομοι θα συνεχισουν να ειναι γεματοι τρυπες και μπαλωματα,  τα φαναρια θα συνεχισουν να σε σταματανε καθε 3 μετρα,  και παντα θα χανεσαι στους δρομους γιατι δεν υπαρχει λογικη κι ας ειναι σκετα γραμματα η σκετα νουμερα.

Τωρα δε ξερω αν ολα αυτα τα σκεφτομαι εν οψει της προοπτικης της Ρωμης που θα βρεθω σε λιγες μερες, η της Αθηνας σε μερικες εβδομαδες, αλλα επι τελους θα βρεθω σε πολη!  Στο χαος, στο καυσαεριο,  με το κελαηδισμα της κορνας, με κοσμο να με σκουνταει.  Ολοι αποζηταμε αυτο που μας λειπει!  Τον σαματα,  το βλεμμα κατ ευθειαν στα ματια,  τη θαλασσα, μια σοκολατα ΙΟΝ…, ενα εσπρεσσο στα ορθια, ενα παγωτο καϊμακι οχι απαραιτητα εκμεκ,  τις τηγανητες πατατες φεγγαρια της μαμας μου με φετα εξτρα μαλακια,  ενα πεπονι που να μυριζει πεπονι,  ενα κουλουρι με σουσαμι, τα ταξι να περνανε και να μη σταματανε,  τον Ελευθερουδακη, τον Μπουρναζο, τη Βουκουρεστιου, την Ελενη, την Ντανυ, την Ντενια, τον Γιωργο, τον Βασιλη, τα περιοδικα, τις εφημεριδες..και ..και ..και ..

Εν τω μεταξυ εχει πεσει ενα πηξημο σαμθινγκ ελς!  Χαλαει ενας δισκος σε καποιο κομπιουτερ στο γραφειο, και ανακαλυπτω οτι ο αντμιν ειχε να κανει μπακαπ απο τις 19 Μαϊου παρακαλω.  Χανω αρκετο υλικο που μπορω βεβαια να το ξαναφιαξω αλλα θα μου παρει μερικες μερες.  Η Δαφνη ερχεται  την Πεμπτη και θα μεινει ως την Δευτερα.  Σκεφτομαι να κανω μια καλοκαιρινη μαζωξη ετσι για να ανταλλαξουμε φιλακια πριν τις διακοπες.  Το κανονιζω για το Σαββατο.  Ο Ερρικος ειναι χωμενος στο γραφειο του και ετοιμαζεται για καποιο συνεδριο στο Σηατλ.  Αποφασιζω οτι δε θα παρω δωρα απο εδω για την Ελλαδα. Θα τα παρω απο τη Ρωμη.

Αγχωμενη;  Μπααα!  κε σερα σερα!!!!!

εκμεταλλευση και ελλειψη προστασιας

Να πως πλουτιζουν οι ελληνικες τραπεζες  εις βαρος του κοσμακη!  Αγαπημενος φιλος απο την Ελλαδα, ερχεται προχθες  στην πολη μας,  και τον πηγαινουμε απο το αεροδρομιο στο ξενοδοχειο που ειχε κανει κρατηση.  Το παιδι προπληρωνει το ξενοδοχειο με μετρητα.  Μεταφερει απανω του, του κοσμου τα χρηματα.  Γιατι;

Εχει πιστωτικη καρτα της Εθνικης.  Εαν χρησιμοποιησει την πιστωτικη του καρτα για να πληρωσει εδω, η τραπεζα του κρατα ΔΥΟ φορες το ποσον.  Το ποσον αυτο θα του επιστραφει μετα απο ενα μηνα στην καλυτερη περιπτωση.  Εν τω μεταξυ η τραπεζα επι ενα μηνα (η και παραπανω) εχει και εκμεταλλευεται τα χρηματα του φιλου και καθε φιλου.  Συγχρονως, η καρτα του πατωνει χωρις να το καταλαβει, και χωρις φυσικα να εχει ξοδεψει τοσα χρηματα.

Η Εθνικη τραπεζα στερει ετσι στον Ελληνα που ταξιδευει, την απαραιτητη ασφαλεια που εξασφαλιζει η πλαστικη καρτα σε περιπτωση κλοπης, αναγκαζοντας τον να ταξιδεψει με μετρητα. Επισης ο Ελληνας ταξιδιωτης φαινεται να ειναι χρονια πισω στις συναλλαγες του, γιατι οι συναλλαγες αυτες ειναι προτιμητεο να γινονται με πιστωτικες καρτες.  Ειναι θεματα ασφαλειας στη μεση.

Δυο φορες, με δυο διαφορετικους γνωστους,  ετυχε να το συζητησω αυτο  προσφατα. Ο πρωτος ομως, δεν γνωριζε για την διπλη κρατηση και ξαφνικα βρεθηκε σε ξενη χωρα να εχει πατωσει η καρτα του και να μη μπορει να κινηθει.  Επισης ξερω, οτι και οι δυο ειχαν πιστωτικη της Εθνικης.  Δεν γνωριζω αν ολες οι τραπεζες στην Ελλαδα εχουν το ιδιο συστημα, αλλα μου φτανει οτι το εχει η μεγαλυτερη.  Αυτο δεν γινεται σε καμια αλλη χωρα παρα μονο στην Ελλαδα.

Επειδη θελω να ειμαι ακριβοδικαιη, και δεν ξερω αν ολες οι Ελληνικες τραπεζες  κανουν το ιδιο (αν και υποπτευομαι πως δεν ειναι….. κοροϊδα οι αλλες) , τονιζω οτι η σημερινη αναφορα, ειναι για την Εθνικη  τραπεζα.

UPDATE:  Καθε τραπεζα οταν χρεωνεται με πιστωτικη καρτα σε “ανοιχτο λογαριασμο”, οπως ειναι τα ξενοδοχεια οπου μπορεις να φας, να κανεις τηλεφωνηματα, να πιεις κλπ.  χρεωνει  ενα ποσο παραπανω. Το οποιο ομως επιστρεφεται αμα τη εξοφλησει του λογαριασμου. Αυτο που λεω  ειναι οτι η Εθνικη σε δυο περιπτωσεις εδω χρεωσε 100% απανω  σε δυο διαφορετικα ξανοδοχεια, δυο διαφορετικους ανθρωπους. Εαν δε,  πληρωσεις ακομα και την επομενη μερα  το χρεος σου, το υπολοιπο δεν το παιρνεις πισω αμεσως αλλα σε ενα μηνα και συμφωνα παντα με τη μαρτυρια των φιλων.  Δεν εχω υπ οψιν μου αν αυτο ισχυει για Αμερικη, οπως επισης δεν ισχυει για αγορες. Ο λογαριασμος ενος ξενοδοχειου ομως ειναι πολλες φορες σημαντικος και το να σου κρατανε ας πουμε ενα ποσο 500 η 1000 δολλαριων για ενα μηνα δεν ειναι μικρο πραγμα.

Σας φιλω γλυκα.

UPDATE 2  Παραθετω το δευτερο σχολιο της Ορφιας που εξηγει αρκετα πραγματα.

” Καλημερα και παλι . Νεωτερα απο το μετωπο των Τραπεζων και δη της Εθνικης. Οπως εγραψα και πιο πανω επειδη με ενδιεφερε το θεμα , ρωτησα το υποκαταστημα της περιοχης μου οπου εχουμε δοσοληψιες ως εταιρεια. Ο υπαλληλος λοιπον μου εξηγησε οτι αυτη η χρεωση δεν εχει να κανει με την τραπεζα αλλα με την επιχειρηση που σε χρεωνει. Γινεται συχνα στο εξωτερικο και αυτο εχει να κανει τι “μηχανακι¨χρησιμοποιει η επιχειρηση π.χ το ξενοδοχειο. Αν ειναι π.χ. visa αλλα αλλης τραπεζας και σου κτυπησει την δικη σου της Εθνικής, λεει, τοτε για να ειναι ασφαλης η επιχειρηση οτι θα παρει τα λεφτα της, κανει τη διπλη χρεωση και στα επιστρεφει με αντιλογισμο στο λογ/σμο. Αυτο συμβαινει επισης και οταν οι κρατησεις η οι αγορες γινονται μεσω internet η απο το τηλεφωνο… Ταδε εφη… ο υπαλληλος ο υπευθυνος για τις καρτες…. Με λιγα λογια τα ματια μας δεκατεσσερα και ρωταμε εκ των προτερων τι “μελλει γενεσθαι”…   ”

UPDATE 3 Λοιπον αποψε ειχα την ευκαιρια σε μπαρακιον να συζητησω με τον φιλο απο την Ελλαδα για το φλεγον θεμα μας.  Εμαθα λοιπον οτι εδω στην Αμερικη πολλες φορες οταν χρησιμοποιει καρτα της Εθνικης η τραπεζα κανει αυτοματα δεσμευση σε πολλες συναλλαγες οχι απαραιτητα με ανοιχτο λογαριασμο.  Στο σουπερ μαρκετ για παραδειγμα. Ο λογος ειναι οτι  σαν καλη τραπεζα που θελει να κερδισει το κατιτις της περιμενει τουλαχιστο 18 ημερες (μινιμουμ) για να επιλεξει συμφερουσα συναλλαγη στο νομισμα.  Αστερια ειναι!  Φυσικα οι cash cards δεν ειναι δεκτες σε συναλλαγες στην Αμερικη.  Αυτα και κλεινω το ποστ και τα ματακια γι αποψε.

ποια συνειδηση;

Τα βραδυα, γυρω στις εντεκαμισυ με τα ματια μισοκλειστα ακουω τα πρωϊνα νεα στην ΕΡΤ.  Προχθες το βραδυ αντι να με νανουρισουν,  με ενκαναν να πεταχτω απανω.

Διαβαζω σημερα την προκυρηξη που εγραψαν οι    «Συμμορίες συνείδησης – εξτρεμιστές Περάματος», των οποιων μελη, πυρπολησαν εννεα βαγονια στο σταθμο του τραινου στην Κηφησσια προχθες το βραδυ.

Και δεν καταλαβαινω.

Τι σχεση εχει η συνειδηση με το καψιμο του τραινου;

Τι σχεση εχει η κυρια Κουνεβα στο κειμενο τους με τις πραξεις χουλιγκανιισμου;

Το γεγονος οτι απομακρυναν τους επιβατες πριν πυρπολησουν τα βαγονια,  υποτιθεται οτι μειωνει την αποτροπαιη πραξη;

Δεχομαι οτι ο κρατικος μηχανισμος ειναι σαπιος.  Αδυνατω,  αρχιζοντας απο το καψιμο του τραινου, να συνθεσω ενα συνειρμο  που να με οδηγει στην επιλυση του προβληματος.

Πως ειναι δυνατον μια καταστροφη, οποιαδηποτε καταστροφη να εχει το παραμικρο θετικο αποτελεσμα;  Η Κηφισσια ηταν τυχαια η συμβολικη;

Γραφουν αναμεσα στα αλλα:

¨”Ξεπαστρέψαμε λοιπόν δυο συρμούς του ΗΣΑΠ, δημιουργώντας αναστάτωση. Δεν είχαμε κανέναν ενδοιασμό να σαμποτάρουμε την διαδρομή όσων συμφιλιώνονται με την αποστειρωμένη μετακίνηση από και προς τις δουλειές τους, από και προς τα σπίτια τους, από και προς την διασκέδασή τους. Ίσως έτσι χαθεί το ψαρίσιο βλέμμα της απάθειας και της αδιαφορίας από τα πρόσωπά τους και αντικατασταθεί με ενεργητικά και ανήσυχα βλέμματα.”

Μιλαμε για παιδια με  λογοτεχνικες ικανοτητες.

Λιγο πριν κλεισω το σημερινο ποστ, ακουω για την καταστροφη της τραπεζας Πειραιως στη Λεωφορο Κηφισσιας.  Καθε βραδυ και διαφορετικο νανουρισμα.

το gps τρελλαθηκε mon dieu!

Καλα, ειναι σοβαροι στα δελτια ειδησεων που το εκαναν θεμα, οτι τα gps (και ειδικα στην Ελλαδα) σε μπερδευουν;  Κυριως -λεει- στις αγροτικες περιοχες. Σε στελνουν να πας μεσα απο ρεμματιες, η απο εκει που δε υπαρχουν δρομοι.  Καναμε -ειπε ο μελαχροινος παρουσιαστης- ενα απλο τεστ. Πηραμε ενα gps και το προγραμματισαμε να μας παει καπου σε αγροτικη περιοχη και καπου φτασαμε σε γκρεμο.  Οπερ εδει δειξαι κι εχουμε και αποδειξεις.  Τα gps τρελλαθηκαν.

Δεν του εχει πει κανεις, η κανει οτι δε ξερει, οτι  αυτα τα προγραμματα τα φιαχνουν ανθρωποι, που βασιζουν τα δεδομενα τους σε χαρτογραφημενες περιοχες;  Οτι στοιχεια του φορτωσεις αυτα εχει. Αν δε του πεις για το ρεμμα, θα σε ριξει μεσα!  Ασε που ακομη και αυτα πρεπει να τα ανανεωνεις με τα updates που κυκλοφορουν κατα καιρους.

Παιρνει ο αλλος ενα gps,  το προγραμματιζει να παει απο ανω Κωλοπετεινιτσα στην κατω Μαγουλα, που ο στρατος τα χαρτογραφησε πριν γεννηθω, και πεφτει στο χαντακι! Και κανει καταγγελια στο καναλι.

Το τημ του καναλιου με επι κεφαλης το μελανουρι που λεγαμε,  βρισκει αμεσως θεμα για να συμπληρωσει τα κενα του.  Και μιλαει και σοβαρα,  δε μας φταναν ολα, τρελλαθηκανε και τα gps.

Τα νευρα μου , τα χαπια μου, κι ενα ταξι να φυγω!

2008

Παντα θαυμαζα την σημειολογικη ονομασια της πρωτης τριλογιας του Νικου Θεμελη.  Αναζητηση – Ανατροπη – Αναλαμπη.  Ειναι μια φυσικη ακολουθια της ζωης καθε ανθρωπου αλλα και καθε λαου.  Το 2008 καταφερα επι τελους να φτασω στο δευτερο σταδιο.  Τωρα πια, σαν αλλος Ητα Βητα περιμενω την αναλαμπη.  Αυτα μονο τα λιγα και μασημενα σε προσωπικες αναφορες για τον απολογισμο της χρονιας.

Δε ξερω αν σας πιανει μελαγχολια με τον παλιο χρονο που αποχωρει και μας αναγκαζει να προβαλλουμε το φιλμακι των δωδεκα μηνων κανοντας απολογισμους.  Μπορει παλι η προσμονη της νεας χρονιας να σας γεμιζει ηδη απο αισιοδοξια σαν μια καινουργια αρχη. Προσωπικα περναω και τα δυο σταδια. Αναμασαω μεχρι την παραμονη της Πρωτοχρονιας. Μετα κανω ενα μικρο διαλειμμα για οτι ρεβεγιον μου προκυψει, και ξαφνικα την πρωτη του Γεναρη προγραμματιζω τη ζωη μου φτου κι απ την αρχη.

Φετος (του χρονου δηλαδη) λεω να πρωτοτυπησω. Δε θα κανω ουτε ενα resolution δημοσια.  Ποτε δε καταφερα να μεινω σταθερη σε κατι τετοια γιατι ειμαι φτερο στον ανεμο και παντα λεω και ξελεω.  Ετσι θα αποφυγουμε να γινουμε ρεζιλι παλι.

Στην προσπαθεια να σκεφτω να γραψω κατι σαν γενικο απολογισμο της χρονιας, κολλαει το μυαλο μου  αναποφευκτα και πεισματικα στα γεγονοτα του Δεκεμβρη.  Στα γεγονοτα που αρχισαν στην Αθηνα και κλιμακωνονται ακομα χωρις να γινεται ουσιαστικη προσπαθεια επιλυσης τους.  Στις απαραδεκτες δολοφονιες των Παλαιστινιων στη λωριδα της Γαζας.  Ακομα και στη χτεσινη στρατιωτικη χουντα στη Γουϊνεα.  Κι ολα αυτα μεσα στο Δεκεμβρη χωρις να ανατρεξω σε προηγουμενους μηνες.  Θυμαμαι οταν ημουν παιδακι που εβλεπα τον μπαμπα μου και συζητουσε την παγκοσμια κατασταση και  παθιαζοταν και υπεφερε. Και σκεφτομουνα τοτε, γιατι κανει ετσι, ολα αυτα ειναι τοσο μακρυα.  Τωρα καταλαβαινω οτι οι μεγαλοι στεναχωριουνται περισσοτερο γιατι βλεπουν οτι ολοι τους οι κοποι για ενα καλυτερο αυριο πανε κατα διαολου, και δεν εχουν και πολυ μελλον μπροστα τους για να παλεψουν κι αλλο.  Τωρα ξερω οτι ο πλανητης ειναι πολυ μικρος και  οτι γινεται, γινεται διπλα μας.

Εχουμε δηλαδη φτασει σε ενα σημειο που δεν μπορουμε να διευθετησουμε  τιποτα με την ψηφο μας.  Τα παντα ειναι καλα στημενες και ενορχηστρωμενες   παραστασεις κι εμεις απλοι θεατες μεχρι να μας βρει ξωφαλτσα καποια ανεξηγητη βολιδα.  Η λαϊκη οργη ειναι πλεον .. θορυβος.

Οταν ξεκινησα να γραφω αυτο το ποστ, δεν ειχα σκοπο να παρασυρθω σε  πεσσιμισμους.  Πηρα φορα ομως και οτι γραφει δεν ξεγραφει.

Θελω να κλεισω το 2008 με το διηγημα του μεγαλου Αντωνη Σαμαρακη “Ζητειται Ελπις” . Ειναι απο τα πιο ομορφα κομματια της ελληνικης λογοτεχνιας και παντα επικαιρο.

Στο κατωφλι τωρα για να υποδεχτουμε το 2009.

φωτογραφια: αλητικο περιστερακι για μια σταλια ελπιδα ( financial district στο San Francisco)

---

Όταν μπήκε στο καφενείο, κείνο το απόγεμα, ήτανε νωρίς ακόμα. Κάθισε σ’ ένα τραπέζι, πίσω από το μεγάλο τζάμι που έβλεπε στη λεωφόρο. Παράγγειλε καφέ.

Σε άλλα τραπέζια, παίζανε χαρτιά ή συζητούσανε.

Ήρθε ο καφές. Άναψε τσιγάρο, ήπιε δυο γουλιές, κι άνοιξε την απογευματινή εφημερίδα.

Καινούριες μάχες είχαν αρχίσει στην Ινδοκίνα. «Αι απώλειαι εκατέρωθεν υπήρξαν βαρύταται,», έλεγε το τηλεγράφημα.

Ένα ακόμα ιαπωνικό αλιευτικό που γύρισε με ραδιενέργεια.

«Η σκιά του νέου παγκοσμίου πολέμου απλούται εις τον κόσμον μας», ήταν ο τίτλος μιας άλλης είδησης.

Ύστερα διάβασε άλλα πράγματα: το έλλειμμα του προϋπολογισμού, προαγωγές εκπαιδευτικών, μια απαγωγή, ένα βιασμό, τρεις αυτοκτονίες. Οι δυο, για οικονομικούς λόγους. Δυο νέοι, 30 και 32 χρονώ. Ο πρώτος άνοιξε το γκάζι, ο δεύτερος χτυπήθηκε με πιστόλι.

Αλλού είδε κριτική για ένα ρεσιτάλ πιάνου, έπειτα κάτι για τη μόδα, τέλος την «Κοσμική Κίνηση»: «Κοκταίηλ προχθές παρά τω κυρίω και τη κυρία Μ. Τ. Χάρμα ευμορφίας και κομψότητος η κυρία Β. Χ. με φόρεμα κομψότατο εμπριμέ και τοκ πολύ σικ. Ελεγκάντικη εμφάνισις η δεσποινίς Ο. Ν.»

Άναψε κι άλλο τσιγάρο. Έριξε μια ματιά στις «Μικρές Αγγελίες»:

ΠΩΛΕΙΤΑΙ νεόδμητος μονοκατοικία, κατασκευή αρίστη, εκ 4 δωματίων, χολ, κουζίνας, λουτρού πλήρους, W.C.

ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ εις σοβαρόν κύριον δωμάτιον εις β’ όροφον, ευάερον, ευήλιον . . .

ΖΗΤΕΙΤΑΙ πιάνο προς αγοράν …

Σκέψεις γυρίζανε στο νου του.

Από τότε που τέλειωσε δ δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, η σκια του τρίτου δεν είχε πάψει να βαραίνει πάνω στον κόσμο μας. Και στο μεταξύ, το αίμα χυνότανε, στην Κορέα χτες, στην Ινδοκίνα σήμερα, αύριο . . .

Πέρασε το χέρι του στα μαλλιά του. Σκούπισε τον ιδρώτα στο μέτωπο του · είχε ιδρώσει, κι όμως δεν έκανε ζέστη.

Ο πόλεμος, η βόμβα υδρογόνου, οι αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, η «Κοσμική Κίνησις» . . . Το πανόραμα της ζωής!

Δεν είχε αλλάξει διόλου προς το καλύτερο η ζωή μας ύστερ’ από τον πόλεμο. Όλα είναι, τα ίδια σαν και πριν. Κι όμως είχε ελπίσει κι αυτός, όπως είχαν ελπίσει εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλη τη γη, πως ύστερ’ από τον πόλεμο, ύστερ’ από τόσο αίμα που χύθηκε, κάτι θ’ άλλαζε. Πως θαρχόταν η ειρήνη, πως ο εφιάλτης του πολέμου δε θα ίσκιωνε πια τη γη μας, πως δε θα γίνονταν τώρα αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, πως . . .

Σουρούπωνε. Μερικά φώτα είχαν ανάψει κιόλας στα μαγαζιά αντίκρυ. Στο καφενείο δεν είχανε ανάψει ακόμα τα φώτα. Του άρεσε έτσι το ημίφως.

Σκέφτηκε τη σύγχυση που επικρατεί στον κόσμο μας σήμερα. Σύγχυση στον τομέα των ιδεών, σύγχυση στον κοινωνικό τομέα, σύγχυση . . .

Δεν έφταιγε η εφημερίδα που έκανε τώρα αυτές τις σκέψεις. Τα σκεφτότανε όλα αυτά τον τελευταίο καιρό, πότε με λιγότερη, πότε με περισσότερη ένταση. Σκεφτότανε το σκοτεινό πρόσωπο της ζωής. Την ειρήνη, τη βαθιά τούτη λαχτάρα, που κρέμεται από μια κλωστή. Σκεφτότανε τη φτώχεια, την αθλιότητα. Σκεφτότανε το φόβο που έχει μπει στις καρδιές.

Στον καθρέφτη, δίπλα του, είδε το πρόσωπο του. Ένα πολύ συνηθισμένο πρόσωπο. Τίποτα δε μαρτυρούσε την ταραχή που είχε μέσα του.

Είχε πολεμήσει κι αυτός στον τελευταίο πόλεμο. Και είχε ελπίσει. Μα τώρα ήτανε πια χωρίς ελπίδα. Ναι, δε φοβότανε να το ομολογήσει στον εαυτό του πως ήτανε χωρίς ελπίδα.

Μια σειρά από διαψεύσεις ελπίδων ήταν η ζωή του. Είχε ελπίσει τότε , . .

Είχε ελπίσει υστέρα . . .

Κάποτε, πριν από χρόνια, είχε ελπίσει στον κομμουνισμό. Μα είχε διαψευσθεί κι εκεί. Τώρα δεν είχε ελπίδα σε καμιά ιδεολογία!

Ζήτησε ένα ποτήρι νερό ακόμα. Αυτή η διάψευση από τις λογής λογής ιδεολογίες ήτανε βέβαια γενικό φαινόμενο. Και παραπάνω από τη διάψευση, η κούραση, η αδιαφορία, που οι πιο πολλοί, η μεγάλη πλειοψηφία νιώθει μπροστά στις διάφορες ιδεολογίες.

Κοίταζε τα τρόλεϋ που περνάγανε ολοένα στη λεωφόρο, το πλήθος . . . Μπροστά του, η εφημερίδα ανοιχτή. Όλα αυτά που είχε δει και πρωτύτερα: η σκιά του καινούριου πολέμου, η Ινδοκίνα, οι δυο αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, η «Κοσμική Κίνησις» . . .

Τσιγάρα! ένας πλανόδιος μπήκε.

Πήρε ένα πακέτο.

Στις έξι σελίδες της εφημερίδας: η ζωή. Κι αυτός, ήτανε τώρα ένας άνθρωπος που δεν έχει ελπίδα.

Θυμήθηκε, πριν από χρόνια, ήτανε παιδί ακόμα, είχε αρρωστήσει βαριά μια θεία του, ξαδέρφη της μητέρας του. Την είχανε σπίτι τους. Ήρθε ο γιατρός · βγαίνοντας από το δωμάτιο της άρρωστης, είπε με επίσημο ύφος:

Δεν υπάρχει πλέον ελπίς !

Έτσι κι αυτός, τώρα, είχε φτάσει στο σημείο να λέει:

— Δεν υπάρχει πλέον έλπίς !

Του φάνηκε φοβερό που ήτανε χωρίς ελπίδα. Είχε την αίσθηση πως οι άλλοι στο καφενείο τον κοιτάζανε κι άλλοι από το δρόμο σκέφτονταν και ψιθυρίζανε μεταξύ τους: «Αυτός εκεί δεν έχει ελπίδα!» Σα να ήταν έγκλημα αυτό. Σα να είχε ένα σημάδι πάνω του που το μαρτυρούσε. Σα να ήτανε γυμνός ανάμεσα σε ντυμένους.

Σκέφτηκε τα διηγήματα που είχε γράψει, δίνοντας έτσι μια διέξοδο στην αγωνία του. Άγγιζε θέματα του καιρού μας: τον πόλεμο, την κοινωνική δυστυχία. . . . Ωστόσο, δεν το αποφάσιζε να τα εκδώσει. Φοβότανε! Φοβότανε την ετικέτα που θα του δίνανε σίγουρα οι μεν και οι δε. Όχι, έπρεπε να τα βγάλει. Στο διάολο η ετικέτα! Αυτός ήταν ένας άνθρωπος, τίποτε άλλο. Ούτε αριστερός ούτε δεξιός. Ένας άνθρωπος που είχε ελπίσει άλλοτε, και τώρα δεν έχει ελπίδα, και που νιώθει χρέος του να το πει αυτό. Βέβαια, άλλοι θάχουν ελπίδα, σκέφτηκε. Δεν μπορεί παρά νάχουν.

Ξανάριξε μια ματιά στην εφημερίδα: η Ινδοκίνα, η «Κοσμική Κίνησις», το ρεσιτάλ πιάνου, οι δυο αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, οι «Μικρές Αγγελίες» . . .

ΖΗΤΕΙΤΑΙ γραφομηχανή . . .

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ραδιογραμμόφωνον . . .

ΖΗΤΕΙΤΑΙ τζιπ εν καλή καταστάσει . . .

ΖΗΤΕΙΤΑΙ τάπης γνήσεος περσικός . . .

Έβγαλε την ατζέντα του, έκοψε ένα φύλλο κι έγραψε με το μολύβι, του :

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ελπις

Ύστερα πρόσθεσε το όνομά του και τη διεύθυνση του. Φώναξε το γκαρσόνι. Ήθελε να πληρώσει, να πάει κατευθείαν στην εφημερίδα, να δώσει την αγγελία του, να παρακαλέσει, να επιμείνει να μπει οπωσδήποτε στο αυριανό φύλλο

statistics in my neighborhood (elections 2008)

Μενω σε καποια γειτονια που δε θα τη χαρακτηριζα φτωχικη οπως το γνωστο ασμα.  Τα σπιτια δεν ειναι ιδιεταιρα χαμηλα.  Οι ανθρωποι γιορτες κανουν αλλα δε μοιραζουν και φιλια αβερτα.  Τις τελευταιες μερες παρατηρησα οτι σε δυο τρια σπιτια εχουν αναρτησει στον κηπο τους πλακατ υποστηριζοντας τους ρεπουμπλικανους υποψηφιους.

Την μια οικογενεια (διαλυμενη μεν ..οικογενεια δε ..) την ξερω.   Ο πατηρ Ραλφ εγραφε τους λογους του Τσεηνυ και του Μπους.  Καταλαβαινετε οτι προκειται περι παπαρα με λογοτεχνικες αξιωσεις.  Ο Ραλφ αγορασε μια κοκκινη πορσε δωρο στη γυναικουλα του για τα γεννεθλια της και σε δυο βδομαδες μαζεψε τα πραγματα του και την εκανε για αλλη γειτονια. Η Λωρα (η πορσατη γυναικουλα) ακομα ανεβοκατεβαινει με την πορσε σκετα μπιζουδακια αμφοτερα. Ποτε δεν μαθαμε τι εγινε, απλα στα παρτυ της γειτονιας εκεινη παιρνει ενα υφος “Αχ τι τραβηξα η γυναικα” .  Ο γιος της ονοματι “Νταμπλγιου”  (παπαρια ρεπουμπλικανικη κι αυτη)  ειναι φοιτητης τωρα και μελος της προεκλογικης καμπανιας του ΜακΚεην.  Ναμπερ ουαν!

Ναμπερ του τωρα.  Η αλλη οικογενεια ειναι πιο δεμενη.  Ο πατηρ Στιουαρτ ειναι ιστορικος συγγραφεας και τη βγαζει ολη μερα σπιτι εκτος της ωρας που βγαζει βολτα τα δυο του αρκουδοσκυλα που πολλες τα αμολαει και κοντεψα να τα πατησω καθως κατεβαινω την κατηφορα προς το σπιτι.  Θα πρεπει να ειναι γεματα 65 και φερει με μεγαλη υπερηφανεια τουπε σε εντονο κομοδινι που θα ελεγε και η ειδικη Πασταφλωρα,  ενω ειμαι σιγουρη οτι θα ηταν πολυ πιο καλος ως φαλακρος.  Η γυναικα του Η Σελυ εξηνταρα κι αυτη αεικινητο πλασμα και πολυλογου μεχρι αηδιας ηταν ο φοβος και ο τρομος του Τεντυ  μου στα παρτυ, γιατι τον συμπαθουσε ιδιεταιρα και του τσιμπαγε τα μαγουλα.   Δηλωνει “party organization expert”. Μιλαμε για ψωνιο ολκης που αυτοονομαστηκε ετσι (με καρτ βιζιτ λεμε)  γιατι ταιριαζει τα κερια της με τα τραπεζομαντηλα της.  Συγγνωμη δηλαδη αλλα αν ειναι ετσι να δηλωσω κι εγω “σεφ μεσογειακης κουζινας” να κανω και το κομματι μου οσονουπω!  Εχει γεμισει εξπερ αυτος ο ερμος ο ντουνιας!

Η τριτη οικογενεια μου ειναι εντελως αγνωστη γιατι δεν ερχονται στα παρτυ και οι υπολοιποι τους θεωρουν γρουσουζηδες του κερατα.  Οταν ειμαι στον κηπο παραδειγματος χαριν και περνανε δε χαιρετανε οπως ολοι οι αλλοι.  Αυτοι πρεπει να ειναι οι πιο χαρντ κορ ρεπουμπλικανοι απ’ ολους. Οχι μονο πλακατ, σημαιες, βαλε και δυο τρεις Χαρλεϋ Νταβιντσον των κοκκινολαιμηδων του νοτου.

Σχεδον απεναντι μενει ο Τερελ ο μαυρος που ειναι μανατζερ σε μια σειρα απο μεγαλα σουπερ μαρκετ αλλα υποθετω οτι ως μαυρος θα ψηφισει Ομπαμα.  Δηλαδη αν δω κανενα πλακατ με ΜακΚεην κι εκει θα προβω σε τραβηγμα κοτσιδων κατα καναδεζα.  Ετσι μας μενει ο Δημητρης με την Λετισια στο αλλο απεναντι και εμεις. Το πρωτο εΓΚζιτ πολ της γειτονιας ειναι φιφτυ-φιφτυ.  Αλλα μας σωζει το γεγονος οτι το Μερυλαντ ειναι απο τις γερες “δημοκρατικες” πολιτειες και φυσικα το Ντι Σι που ειναι μαυρο γενικως.

Εγω τωρα θελω (μα παρα πολυ θελω, εχω φαει τα λυσσακα μου) να παω να βγαλω κρυφα τη νυχτα τα πλακατ αυτα απο το δρομο μας, αλλα φοβαμαι τα γαμημενα τα αρκουδοσκυλα του Στιουαρτ.  Σας φιλω!

παραπληροφορηση

Το καναλι του ΑΝΤ1 υποτιθεται οτι ειναι ενα απο τα μεγαλυτερα ιδιωτικα καναλια στην Ελλαδα και ισως εχει την μεγαλυτερη ακροαματικοτητα. Χτες το βραδυ που εβλεπα τις ειδησεις λοιπον, ο εκφωνητης του κεντρικου δελτιου ειδησεων, ανακοινωνε στους Ελληνες τηλεθεατες οτι ο υποψηφιος για την προεδρια των Ηνωμενων Πολιτειων Barack Obama, εμιλησε στο Βερολινο στην Πυλη του Βραδεμβουργου. Δεν το ειπε μια η δυο φορες αλλα συνεχιζε να το επαναλαμβανει ενω οι καμερες φυσικα εδειχναν τον υποψηφιο να μιλα με φοντο.. κηπους.

Και αναρωτιεμαι εγω τωρα. Αυτος ο Χριστιανος που θελει να λεγεται ρεπορτερ του κεντρικου δελτιου ειδησεων ενος μεγαλου καναλιου, δεν πηρε πρεφα ολη την ιστορια με την διαφωνια της Angela Merkel για την εκφωνηση λογου στην Πυλη του Βραδεμβουργου; Ολοκληρο διπλωματικο επεισοδιο κοντεψε να γινει.   Δεν το καταλαβε ;  Δεν βλεπει την εικονα του απεσταλμενου του; Τιποτε απο ολα αυτα; Εχω δει πολλες φορες στο παρελθον, να μιλανε στα δελτια  για καποιο θεμα και να δειχνουνε αλλα αντι αλλων στις εικονες, αλλα τετοιο ρεζιλικι δεν το φανταζομουνα.

Επειδη εθιξα και το θεμα των μνημειων, πιστευω οτι σε κανενα ξενο υποψηφιο δε θα επρεπε να επιτρεπεται να βγαζει λογους με φοντο μεγαλα μνημεια αλλων χωρων, διοτι βγαιινει μια εικονα εθνικης υποστηρηξης. Ωρες ειναι να θελει να ερθει ο Ομπαμα να βγαλει λογο στον Παρθενωνα. Ελα πως σε λενε στον τοπο σου! Περα ομως απο αυτο που ειναι δευτερευον εδω, δεν επιτρεπεται τοση ασχετοσυνη στα ΜΜΕ. Αλλα θα μου πειτε, ποιος ακουει, ποιος καταλαβαινει, ποιος δινει μια; Διαφορετικα θα επρεπε να βγει να επανορθωσει.

μια παλια ιστορια

Η ιστορια ειναι παλια – παμε πισω τον Αυγουστο του 2005 – και μου φαινεται πως βρισκομαι σε φαση “ΜΕΜΟΥΑΡ” . Ακουω στις ειδησεις οτι το εμπορικο πλοιο Αγιος Ευστρατιος εχει καποιο ρηγμα κι εχει παρει κλιση στο Περαμα. Ευτυχως τωρα εκει δεν υπαρχουν ανθρωποι. Ομως ειναι γεματο νταλικες με εμπορευματα και οπως ειναι φυσικο προσπαθουν να σωσουν τις περιουσιες του κοσμακη.

Αυτο λοιπον το καραβι και το πληρωμα του, το “θαυμασα” απο κοντα μολις τρεις εβδομαδες πριν το γεγονος. Σας μεταφερω την σκηνη και τη φωτογραφια που τραβηξα εκεινο το απογευμα στο λιμανι της Χιου.

Καθομαστε με τον Ερρικο στο καφενειο των μαστιχοπαραγωγων και τσακιζουμε διαφορα γλυκα του κουταλιου. Μπαινει ο Αγιος Ευστρατιος στο λιμανι καμαρωτος καμαρωτος! Κανει τη μανουβριτσα του, ψιλοανοιγει την μπουκαπορτα και αρχιζει να πλησιαζει το μωλο. (ελα με τον κ… ενα πραγμα)

Μονο που η ταχυτητα με την οποια τον πλησιαζε ηταν ΠΟΛΥ μεγαλη. Γουρλωνει ο Ερρικος τα ματια και μου λεει. Ο μ@@@@@ θα πεσει απανω στην προβλητα και θα την σπασει! Ετσι και εγινε, δινει μια στο μωλο και να τα τσιμεντα να σπανε απο δω κι απο κει. Συγχρομως μεσα απο το βαπορι πετανε το σκοινι. Το βουταει ο αλλος ο μ@@@@@ ο λιμενικος και δενει το σκοινι γρηγορα – βουρ βουρ βουρ – γυρω απο το τσιμεντενιο παλαμαρι.

-αυτα τωρα γινονται πολυ πιο γρηγορα απο οτι τα διηγουμαι και τα διαβαζετε –

Κανει γκελ το βαπορι και αρχιζει να πηγαινει προς τα πισω. Το σκοινι αρχιζει να τεντωνεται επικινδυνα. Πετιεται ο Ερρικος ορθιος και μου λεει: Αν δε προλαβει να λυσει το σκοινι θα σπασει το παλαμαρι και θα χτυπησει ανθρωπους. Οι ανθρωποι ξερετε πως μαζευονται στους μωλους οταν φτανουν τα παπορια! Σαν να ειναι το τελευταιο παπορι εβερ! Σπαει το παλαμαρι κι ευτυχως δε χτυπησε κανενα. Κωμικοτραγικη κατασταση. (Τσιτσοοοοο το λιμανι φευγει!!)

Το δικο μας συμπερασμα οτι το πλοιο ειχε για καπετανιο μαλλον καποια αρκουδα. Αν σε καθε λιμανι που παει σπαει κι ενα μωλο, πως να μην εχει ρηγμα.

Το καφενειο των μαστιχοπαραγωγων στην προκυμαια τηε Χιου.

“Εσκυψες και μουπες πως τον Μαρτη, σ’ αλλους παραλληλους θαχεις μπει”. Στους παραλληλους της αμφισβητησης και στα μηκη της απογνωσης. Συντεταγμενες της καρδιας!

Θεοφιλος

Διακοπτουμε το προγραμμα μας για να αναφερουμε οτι το επηβατηγο Θεοφιλος προσαραξε αποψε Σαββατο σε ξερα αναμεσα στη Χιο και στις Οινουσες. Χτες μιλαγα για τις ανατολες στη Λαγκαδα. Εκει λοιπον στη θαλασσα λιγο πιο ανοιχτα εγινε η προσαραξη. Βρηκα και τους χαρτες για να δειτε ποσο κοντα ειναι.

Ειναι μια διαδρομη που την κανει καθε μερα εδω και πολλα χρονια. Ακομα δεν ακουσα η δεν διαβασα πουθενα πως ειναι δυνατον να γινει αυτο σε μια τοσο καλα χαρτογραφημενη περιοχη. Θα περιμενω να ακουσω αυριο. Με το Θεοφιλος της Λεσβιακης εταιρειας ΝΕΛ, εχω ταξιδεψει αρκατες φορες τις πιο πολλες φορες νυχτα στις κουκεττες του να με νανουριζει το κυμα.

Για μια ωρα παρακολουθουσα τα ελληνικα νεα μηπως και αναφερουν κατι καινουργιο. Φαινεται ομως οτι το πιο σημαντικο – να μεταφερθουν οι επιβατες μακρυα απο το επικινδυνο πλεον καραβι – επετευχθη.

Το παρακατω χρονικο το βρηκα στην ιστοσελιδα της chiosnews

00.50, Κυριακή, 29 Ιουνίου

Το πρώτο σκάφος με επιβάτες του ΕΓ/ΟΓ πλοίου ΘΕΟΦΙΛΟΣ της ΝΕΛ έφτασε στη Χίο.

Οι περισσότεροι από τους επιβάτες δήλωσαν ότι υπήρξε ηρεμία καθόλη τη διάρκεια του επεισοδίου, ενώ καταρχήν φοβήθηκαν για τα χειρότερα.

Οσοι επιβάτες ήθελαν ταξίδεψαν με το πλοίο ΝΗΣΟΣ ΧΙΟΣ της HSW που λίγο πριν τη μία μετά τα μεσάνυχτα έφτασε στο λιμάνι της Χίου και έχοντας προορισμό τον Πειραιά.

Με μέριμνα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης κλείστηκαν δωμάτια σε ξενοδοχέια, ενώ τους ταλαιπωρημένους ταξιδιώτες περίμεναν λεωφορεία που τους μετέφεραν στα ξενοδοχεία.

Σε ετοιμότητα ήταν επίσης Πυροσβεστική και ΕΚΑΒ.

23.07

Αποβιβάστηκαν όλοι οι επιβάτες από το Θεόφιλος χωρίς να δημιουργηθούν προβλήματα. Ακόμη δεν υπάρχουν ασφαλείς πληροφορίες για το μέγεθος του ρήγματος.

22.43

Έξω από το λιμάνι των Οινουσσών βρίσκεται το Θεόφιλος. Οι επιβάτες αποβιβάζονται με τις βάρκες καθώς οι υποδομές του Λιμανιού των Οινουσσών δεν επιτρέπουν να δέσει τόσο μεγάλο πλοίο. Στις Οινούσσες βρίσκονται πλοία της γραμμής Χίος -Τσεσμές ώστε να μεταφέρουν τους επιβάτες στη Χίο αν χρειαστεί. Στην περιοχή παραμένει το Super Puma που απογειώθηκε νωρίτερα από τη Χίο καθώς και τα πλοία του Λιμενικού και του Πολεμικού Ναυτικού.

22.00

Με εντολή του Αρχηγού του Λιμενικού και του Λιμενάρχη Χίου το ΘΕΟΦΙΛΟΣ θα καταπλεύσει τελικά στις Οινούσσες. Στην περιοχή παραμένουν τα 2 ελικόπτερα, τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού καθώς και αλιευτικά. Δεν αντιμετωπίζουν κίνδυνο οι 475 επιβάτες και το πλήρωμα του πλοίου. Στις Οινούσσες σπεύδουν και οι επιθεωρητές του ΥΕΝ για να ελέγξουν το ρήγμα στην αριστερή πίσω πλευρά του πλοίου.

21.45

Συνοδεία των ελικοπτέρων και των πλοίων που έσπευσαν στην περιοχή, το Θεόφιλος πλέει με μικρή ταχύτητα προς Χίο. Στη Χίο σπεύδουν και εμπειρογνώμονες από Αθήνα για να αξιολογήσουν το μέγεθος της ζημιάς. Παρόλη την ταλαιπωρία των επιβατών φαίνεται να είναι μικρή η ζημιά και το συμβάν να οδηγείται σε αίσιο τέλος.

21.35

Αποκολλήθηκε με δικές του προσπάθειες το ΘΕΟΦΙΛΟΣ. Μικρή η ζημιά στο πλοίο. Το πλοίο πλέει αργά με ίδιες δυνάμεις προς Χίο. Δόθηκε εντολή να αποβιβαστούν απο τις βάρκες οι επιβάτες.

21.33

Σπεύδει στο σημείο πλοίο του Λιμενικού. Οι επιβάτες επιβιβάζονται σε βάρκες για λόγους ασφαλείας αλλά δεν έχει δωθεί εντολή να κατέβουν οι βάρκες στη θάλασσα.

21.27

Έφτασε το Super Puma από τη Χίο πάνω από το πλοίο. Πλησιάζει και δεύτερο ελικόπτερο από τη Μυτιλήνη. Το πλοίο χάνει καύσιμα στη θάλασσα. Συνεχίζεται η επιβίβαση των επιβατών στις βάρκες. Η κανονιοφόρος ΚΡΑΤΑΙΟΣ και το ΠΠΚ ΣΤΑΜΟΥ σπεύδουν στο σημείο του ατυχήματος από τη Χίο.

21.23

Μικρό το ρήγμα στο ΘΕΟΦΙΛΟΣ με μικρή εισροή υδάτων. Αντιμετωπίσιμη η κατάσταση λέει ο Θάλαμος Επιχειρήσεων του ΥΕΝ. Περίπου 470 είναι οι επιβάτες. Το πλοίο έφυγε από Μυτιλήνη στις 6 το απόγευμα και προσέκρουσε σε ύφαλο στο στενό Χίου – Οινουσσών και πλησίων των Οινουσσών.

21.15

Στις 21.15 ανακοίνωσαν τα μεγάφωνα του ΘΕΟΦΙΛΟΣ να επιβιβαστούν οι επιβάτες στις βάρκες. Την ίδια ακριβώς στιγμή απογειώθηκε ελικόπτερο απο το αεροδρόμιο της Χίου και κατευθύνεται προς το πλοίο.

Δελτίο τύπου ΝΕΛ για το ρήγμα στο ΕΓ/ΟΓ ΘΕΟΦΙΛΟ

Κυ 29/6/2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ  Σήμερα, Σάββατο, στις 20:35 το πλοίο της εταιρείας μας Ε/Γ-Ο/Γ ΘΕΟΦΙΛΟΣ προσέκρουσε σε αβαθή πλησίον των Οινουσσών κατά την διάρκεια του προγραμματισμένου δρομολογίου από Μυτιλήνη προς Χίο με τελικό προορισμό τον Πειραιά. Το πλήρωμα του πλοίου σε συνεργασία με το προσωπικό ξηράς της εταιρείας καθοδήγησε άμεσα όλους τους επιβάτες σύμφωνα με το σχέδιο που προβλέπεται από τον Κώδικα Ασφαλούς Διαχείρισης (ISM) για έκτακτες περιπτώσεις και μερίμνησε άμεσα για την ασφάλεια των επιβατών του πλοίου. Αυτή την στιγμή όλοι οι επιβάτες έχουν μεταφερθεί με ασφάλεια στο λιμάνι των Οινουσσών και οργανώνεται η μετάβασή τους στον προορισμό τους.