Thanksblogging

Σημερα ειναι ημερα των Ευχαριστιων στην Αμερικη. Ξερετε το γνωστο Thanksgiving με την γαλοπουλα του και τα μπιρμπιλικια που την περιβαλλουν. Με τις οικογενειες να μαζευονται απο νωρις το απογευμα στα σπιτια τους, και να αρχιζουν ενα αργοσυρτο φαγοποτι που θα τους αφησει ολους με πονοκεφαλο και ενοχες.  Ειναι η μερα που στα αεροδρομια γινεται το ελα να δεις, αφου  με την  σκορποδιαλα των οικογενειων για να πας στο σπιτι της μαμας και του μπαμπα πρεπει να εχεις κλεισει θεση εδω και δυο μηνες.  Και καλα να μην εχει ακομα μπει ο χειμωνας φορτσατος.  Ειναι τοσο συνηθισμενη η περιπτωση να προκυψουν χιονοθυελλες στις μεσοπολιτειες,  και να περασουν οι χαρουμενοι εκδρομεις μια αξεχαστη νυχτα στο Ο’Χαρα του Σικαγου.

Παιδικες χειροτεχνιες σε σχημα γαλοπουλας η  πρωτων αποικων (pilgrims) στολιζουν το ψυγειο της μαμας και της γιαγιας.  Στα καταστηματα τροφιμων, βουνα οι κονσερβες με τα φασολακια (το λαχανικο των Ευχαριστιων) και με τον πολτο κολοκυθας που θα γινει, ταρτα, σουπα η κατι αλλο πορτοκαλι που θα στολισει το τραπεζι του δειπνου.  Παραμονη του Thanksgiving, μη διανοηθει κανεις να παει να ψωνισει τροφιμα.  Αλλα και να τολμησει, θα καταλαβει μετα απο μια ωρα βολτας στο παρκινγκ οτι, η θα πρεπει να παραιτηθει απο καθε προσπαθεια, η  στην καλυτερη περιπτωση που υπαρχει συνοδηγος, να τον στειλει με την λιστα για τα ψωνια ενω εκεινος συνεχιζει τις ατελειωτες βολτες στο παρκινγκ.

Εμεις δεν εχουμε ιδιεταιρες προετοιμασιες για τις Ευχαριστιες.  Οπως καθε χρονο (τα τελευταια δεκαπεντε χρονια)  θα παμε στης ωραιοτατης κουμπαρας οπου παντα ετοιμαζεται υπερπαραγωγη.  Τα λινα, τα κρυσταλλα, οι πορσελλανες ειναι ολα ετοιμα για να δεχτουν το πτηνο,  τους πουρεδες και τις κολοκυθες.  Η ωραιοτατη κουμπαρα αλλαζει τις συνταγες καθε χρονο για να μη βαριομαστε, αλλαζει την γεμιση,  τις σαλατες, τα γλυκα και το ωραιοτατο φορεμα με το οποιο θα μας υποδεχτει.  Ο ωραιοτατος κουμπαρος απο την αλλη, που καταγεται απο το Κονεκτικατ που ειναι πολυ φιν φον πολιτεια, αναλαμβανει το ντεκορ και το στρωσιμο του τραπεζιου.  Επισης αναλαμβανει και το κοψιμο της γαλοπουλας που ειναι ανδρικη δουλεια!  Δε ξερω γιατι ομως,  οποιον ανδρα και να εχω δει με μαχαιρι πανω απο το ξεροψημενο πουλι, το κοιτα με δεος και παντα την ιδια απορια: Πως να το κοψω τωρα το θεριο;  Το ιδιο ακριβως βλεμμα ,και την ιδια απογνωση εχει ο Ερρικος με μαχαιρι πανω απο την βασιλοπιττα.

Το τραπεζι των ευχαριστιων περιλαμβανει παντα και ενα πιατο-αμερικανια που μπορει να σερβιριστει ακομα και σε κρυσταλλινο μπωλ, αλλα προς Θεου, απαγορευεται να χαλασει το σχημα του. Ειναι η γνωστη σαλτσα απο κρανμπερις που πρεπει να διατηρει τα δαχτυλιδια της κονσερβας.  Η ωραοτατη κουμπαρα βγαζει αναφυλαξια με αυτο το  κιτς πιατο, αλλα ο ωραιοτατος κουμπαρος το θελει στο τραπεζι και καλα κανει , γιορτη του ειναι δεν μπορουμε εμεις οι ξενοφερτοι να του χαλαμε τα εθιμα.  Ελπιζω να το εχουμε και φετος, ετσι για να κανουμε και λιγη πλακα.

Εν τω μεταξυ δε Μποζολαι Νουβω ετ αριβέ , παντα στην ωρα του με ωραιο χρωματακι σαν κοκκινελι και χτες το βραδυ το δοκιμασαμε συνοδεια τυριων και σταφυλιων.

Και στην παραζαλη του μποζολαι, σκεφτομαι οτι πρεπει κι εγω κατι να κανω εδω μεσα για να δικαιολογησω την αυριανη ημερα.

Ευχαριστω λοιπον, την WordPress που εφιαξε αυτο εδω το μαραφετι,  ολους εκεινους που κανουν κλικ και ερχονται εδω, εκεινους που αφηνουν σχολια και ιδιεταιρα εκεινους που με αγκαλιασαν με αγαπη κι ας βρισκομαι στην αλλη ακρη του κοσμου.

Ευχαριστω ολους εκεινους που προεβαλαν το μπλογκακι με τον δικο του τροπο ο καθενας, ειτε αυτο ηταν ενας απλος συνδεσμος ειτε μια εφημεριδα.

Τελος ευχαριστω τον Πιερ, τον Γκαστον και τον Ζακ, τα κατσαρολια και τις κοκοτες που πρωταγωνιστησαν στις αναρτησεις αλλα και  την μικρη μου Olympus Stylus.

Σας φιλω γλυκα.