Βολτες στα καφενεια του κοσμου: Cafe’ de la Presse, San Fransisco

The artistic picture belongs to the San Francisco based photographer Joseph Szymanski

Αρκετα ασχοληθηκαμε με τα τσαγια την πρωτη εβδομαδα της χρονιας.  Και παρ’ ολο που θελησα να δωσω μια σκωπτικη εικονα με το τελευταιο ποστ, η πραγματικοτητα ειναι οτι περασαμε πολυ ομορφα και οτι η διαδικασια του τεϊου γευστικα και παρασκευαστικα ειναι εξαιρετικα ενδιαφερουσα. Οπως μαθαινουμε καινουργια πραγματα, ετσι μαθαινουμε καινουργιες γευσεις.  Ομως, ας αλλαξουμε ροφημα σημερα κι ας παμε απο το τσαϊ στον καφε. (Να ανοιξει και το ματι μας λιγο). Πριν αρκετες εβδομαδες οταν μπηκα στο αεροπλανο για το Σαν Φρανσισκο ειχα στα χερια μου ενα μικρο βιβλιαρακι, που καποτε ειχε τραβηξει την προσοχη μου σε μια βιτρινα και το ειχα αγορασει.  Δεν το διαβασα τοτε, αλλα στο τελευταιο ταξιδι το εχωσα στην χειραποσκευη.  Ετσι γινεται παντα, τελευταια στιγμη ψαχνω κατι για να απασχολησω το δεσποιναριον τις ωρες της αναμονης και της πτησης. Να ειναι μικρο, να ειναι ευχαριστο, να ειναι ενδιαφερον. Και το “the cafes of San Francisco”  του  S. Green, ενα μικρο paperback, πληρουσε ολες τις προδιαγραφες.

Πριν ακομα αρχισω να το ξεφυλλιζω, κανω μια αναδρομη στα καφενεια (να τα πω ετσι) του κοσμου.  Οι μεγαλες πολεις που ειναι φημισμενες για τα καφε τους ειναι αδιαμφησβητητα στην Ευρωπη, η Βιεννη, το Παρισι και η Ρωμη, στην νοτια Αμερικη το Buenos Aιres και στην βορεια Αμερικη το San Francisco.  Σε καθε μια απο αυτες τις πολεις το cafe δεν ειναι απλα μια καφετερια οπως οριζεται στην Ελλαδα μας αλλα ενας χωρος  που εχει ψυχη απο το πρωϊ ως αργα το βραδυ. Ειναι τροπος ζωης. Τις περισσοτερες φορες με τους μονιμους θαμωνες, δινουν σε μενα την περαστικη μια γευση απο τον πολιτισμο της πολης που επισκεπτομαι.

Χαμογελω στη σκεψη οτι το 2009 ειχα την τυχη και την χαρα να επισκεφτω τρεις απο αυτες,  και το 2008 την Βιεννη.  Στο Παρισι παρ’ ολο που το εχω παει αρκετες φορες καμια δεν ετυχε να εστιασω στα καφε εκτος απο μια φορα που αραξα (καλοκαιρακι  ηταν) στον κηπο του  Cafe de Flore  περιμενοντας η αφελης να μεταμορφωνεται ο κοσμος σε μποεμ της αρχης του προηγουμενου αιωνα, και την Simone de Beauvoir  να ερχεται να καθεται στο διπλανο τραπεζι.  Δινω υποσχεση στον εαυτο μου την επομενη φορα που θα παω στο Παρισι να εντρυφησω στα καφε που τα ονειρευομουνα απο μικρη οταν στο σχολικο μου βιβλιο “A Paris”  του εκδοικου οικου Hachette,  η Catherine  και ο Philippe δυο νεοι Γαλλοι μας παρουσιαζαν το Παρισι το εκλεκτο και το μποεμικο. Αυτα τα βιβλια, αναφερω παρενθετικα, ηταν τα καλυτερα textbooks.

Με πιο  συνειδητοποιημενη καφε-διαθεση στην Ρωμη το καλοκαιρι, δεν παρελειπω να επισκεφθω το Caffe Greco και το caffe Sant’ Eustachio που σας τα εφερα σε προηγουμενες αναρτησεις.  Αργοτερα τον Σεπτεμβρη σας πηγα στα καφε της Αρτζεντινας,  Biela, Torroni,  Las Violetas,  Atenao, και το περιφημο  cafe Dorrego με τα τρια κρουασσαν που μοιαζουν και λεγονται μισοφεγγαρα, “tres medias lunas” .

Εαν υπαρχει μια πολη στην Αμερικη  με καφε που να πλησιαζουν την ευρωπαϊκη παραδοση, αυτη ειναι αναμφησβητητα το Σαν Φρανσισκο. Κι ενω ξεφυλλιζω το μικρο μου βιβλιαρακι,  κανω σχεδια, πως θα μπορεσω να επισκεφτω οσο περισσοτερα μπορω τις λιγες μερες που θα εμενα εκει.  Φυσικα δεν ειναι δυνατον να επισκεφτεις περισσοτερα απο δυο την ημερα, γιατι το Δεκεμβρη το Σαν Φρανσισκο σε θελγει με το στολισμο του, τα καταστηματα, τα δωρα, τα ρεστωραν, τα κρασια και παει λεγοντας.

Φερνω σημερα ενα απο τα απολυτα αγαπημενα μου cafe’  του  San Fransisco, το  Cafe’ de la Presse.

Για χρονια προσπαθουσα να βρω καποιο τραπεζακι αδειανο γιατι λαχταρουσα να παω, αλλα ολες τις ωρες της ημερας ειναι γεματο.  Πριν δυο χρονια τα καταφερα να καθησω εξω και να απολαυσω ενα  εκπληκτικο croque monsieur, αλλα τοτε το επετρεψε ο καιρος, ηταν ενας πολυ ζεστος Δεκεμβρης.  Εξω ομως δεν αισθανεσαι την γαλλικη ατμοσφαιρα και την κουλτουρα που αποπνεει το εσωτερικο.

Γιατι το Cafe de la Presse δεν εχει να ζηλεψει τιποτα απολυτως απο ενα καφε/μπρασσερι στο κεντρο του Παρισιου.  Εκτος ομως απο το καφέ και το εστιατοριο που ειναι το ενα η φυσικη συνεχεια του αλλου στο χωρο, εχουμε εδω ενα απο τα καλυτερα πρακτορεια διεθνους τυπου.  Πανω απο τριακοσια περιοδικα και πανω απο πενηντα εφημεριδες απο ολο τον κοσμο διατιθενται στους Αμερικανους αλλα και τους ξενους επισκεπτες.


(this picture from the press corner was taken from the inernet)

Καποια στιγμη το Δεκεμβρη που μας περασε,  καποια προχωρημενη για φαγητο ωρα,  αργα το απομεσημερο,  βρισκουμε ενα τραπεζακι με την Δαφνη και καθομαστε για καφε.  Ειναι το αγαπημενο στεκι των τοπικων αρχοντων και των ανθρωπων του τυπου, μου εξηγει η Δαφνη και εξαφανιζεται για να χαζεψει τα περιοδικα.  Εγω βλεπω και πολλες κυριες με ψωνια να εχουν καθησει για ενα καφεδακι. Στο Cafe de la Presse η περιποιηση και η ευγενεια ειναι η ιδια ειτε παραγγειλεις ενα σκετο καφε ειτε ενα γευμα απο το γαλλικο ρεπερτοριο με κρασι.

Διαβαζω στον καταλογο, Boeuf bourguignonne,  cassoulet, κρεμυδοσουπα,  foie gras torchon, και housemade pates και terrines. Και ορκιζομαι στο δεσποιναριο οτι την επομενη φορα που θα ξαναπαω,  θα στηθω απ’ εξω απο τα χαραματα (αλα ΙΚΑ) για να μπορεσω να δοκιμασω  το (οπως λενε) τελειο αυγο ποσέ κι ενα περιποιημενο ” Panier du Boulanger” .

Την ωρα που παραγγελνω μερικα μακαρόν να δοκιμασω με τον καφε (c’ est le temps des macarons ce Decembre) δεν εχω υπ’ οψιν μου οτι το απολυτο γλυκο στο Cafe de la Presse ειναι το ταρτ φλαμπέ του σεφ Laurent Manrique.  Η διαδικασια του να γνωρισεις ενα μερος παιρνει πολλες φορες πανω απο δυο επισκεψεις κι εμενα ηταν η πρωτη μου.  Κριμα να μην μενω μονιμα στην Union Square, ειναι σκετο εμποδιο αυτες οι αποστασεις!

Στα τραπεζακια διπλα στα παραθυρα, βλεπω μικρες παρεες να πινουν καφε και να συζητανε ανεμελα, η μοναχικους θαμωνες βυθισμενους στις εφημεριδες τους.  Η πολυκοσμια και ο θορυβος δεν μειωνουν καθολου την ατμοσφαιρικοτητα.

Μεχρι να ξαναβρεθω λοιπον στο Cafe de la Presse,  και να γευτω ολα αυτα που ονειρευτηκα, χαιρομαι που απολαυσα εστω κι ενα μυρωδατο γαλλικο καφε, συνοδεια μακαρον.  Τα μακαρον κοσμουν σημερα τον τιτλο του μπλογκ.  Κι εγω σας φιλω γλυκα και θα επανελθω με περισσοτερα καφέ.

Cafe de la Presse

469 Bush Street
San Francisco, CA 94108-3704
(415) 249-0900

40 Comments

  1. Το διάβασα με τόση ζωντάνια σαν να ήμουν εκεί,μέχρι καφές μου μύρισε
    κι εάν δεν ήταν 11:10pm θα έφτιαχνα καφέ.

    • Α οοοχι, να σου πω κι εγω το απογευμα-βραδυ δεν πινω καφε. Οσο πιω το πρωϊ, οσο κι αν μυριζει ομορφα!

  2. Για σου Δεσποιναριο,
    Λοιπον ηχα πολυ διαβασμα να κανω στο μπλογκ σου αποψε. Επερπε να παω πισω στο Χριστουγεννιατικο τραπεζι, και μετα για το υπεροχο παρτι τσαι που εδωσες, ειχες πολυ μεγαλη ετοιμασια!!! Νομιζω πος δεν ηταν απλο τιιι παρτι, αλλα χαιιι τιιιι!!!
    Σε παρακαλω με στελνεις την διευθυνση σου, καπου την εχω γραμμενη αλλα θα ειναι πιο ευκολο να μου την στειλης παρα να ψαχνω.
    Αυτα, ετοιμαζομαι για το χιονι που μας ερχεται, και λενε πος θα ειναι ενα ποδι. Καλυνυχτα και φιλακια.

    • Γεια σου κουκλα μου απο το Σικαγο! Οντως κουραστηκα αλλα οταν βλεπω τους αλλους να ευχαριστιουνται μου περναει. Παω να στην στειλω τωρα! Φιλια πολλα!

  3. Μμμμμμμ… μέχρι την Αθήνα έφτασε η μυρωδιά του καφέ…. και η γλύκα των μακαρόν… αλλά κυρίως η ατμόσφαιρα του καφέ…
    Πίνω λοιπόν και εγώ την πρώτη γουλιά του πρωινού μου καφέ στο γραφείο, στη υγειά σου Δεσποινάριον…

    • Πεννυ πραγματικα πιο πολυ απ’ ολα αξιζει η ατμοσφαιρα. Αλλο να πινεις τον καφε στο γραφειο οπως εσυ κι εγω κι αλλο στο καφε ντε λα πρες οπου ολα γυρω φωναζουν Φιιιν φοοον! Στην υγεια μας!

  4. Μια και θα παω αργοτερα στο γραφειο μου σημερα, πινω τον καφε μου στο σπιτι και απολαμβανω τις βολτες σου κοσμογυρισμενο Δεσποιναριο στα καφε του κοσμου….!!!
    Ολες οι περιηγησεις σου ειναι πραγματικα…τοσο ζωντανες που στο τελος νοιωθω οτι …πηγαμε παρεα….:)…Μια απορια…πως θυμασαι τοσες λεπτομερειες καρδια μου…εσυ κανεις για ξεναγος…τι να πω…!!
    Φιλακια πρωϊνα με λιακαδα οπως φαινεται….σημερα στην Αθηνα μας..

    • Πως θυμαμαι λεπτομερειες; ΩΩΩ Βρε χρυσο μου προχτες ημουν εκει, αλλοιμονο μου να μη θυμαμαι, εξ αλλου οταν κατι το αναζητας καιρο μετα το απολαμβανεις με ολο σου το ειναι. Για ξεναγος δεν κανω γιατι στα προφορικα δεν ειμαι καλη! Θα μπουρδουκλωνομουνα!

  5. Παναγιά μου παρθένα τι διαβάζω πρωί – πρωι η γυναίκα!!! Αυγά ποσέ και Panier du Boulanger… Έλεος δεν έχεις φιλενάδα μου και ευτυχώς που σε έχω μάθει τι τύπος είσαι τόσα χρόνια πια και πάντα σε διαβάζω με βοηθήματα.. Να τώρα ας πούμε, τρώω ένα κομμάτι βασιλόπιτα μαζί με τον πρωινό μου καφέ και έτσι – και μόνο έτσι- την γλύτωσα την πρωινή λιποθυμία λόγω λιγούρας…:-))) Φιλιά πολλά και καλημέρες…

    • Χα χα τι κανεις βρε, εχεις διπλα το ελληνογαλλικο λεξικο? Η βασιλοπιτα ειναι πολυ ανωτερη απο καθε μακαρον η αλλο μπουλανζοειδες κατασκευασμα! Φιλακια!

  6. Καλημέρα Δεσποινάκι 🙂

    Τώρα ήρθες πιο κοντά στα … ενδιαφέροντα μου (με τον καφέ εννοώ)
    Όχι ότι δεν πίνω και δεν μου αρέσει το τσάι, κάθε άλλο, όμως άλλη είναι η μυρωδιά του καφέ βρε παιδί μου! Να ξυπνάς πρωί – πρωί και να εισβάλει στα ρουθούνια σου, μέχρι τον εγκέφαλο, και τσουπ, να συνέρχεσαι 🙂
    Να μπαίνεις στα cafe και πάλι, η μυρωδιά να είναι εκεί, να ποτίζει τα τραπέζια, τις καρέκλες, το πετσί σου το ίδιο…Να πιάνεις την ζεστή κούπα καφέ στα χέρια σου, και να νιώθεις την θαλπωρή μέχρι την ψυχή σου! (Με το τσάι είναι πιο επικίνδυνο κάτι τέτοιο ;)…Βράζει)
    Και εγώ καφέ πίνω τώρα, στο γραφείο. Όμως με την ανάρτηση σου ήδη μεταφέρθηκα αλλού.

    Φιλάκια

    • Χε χε το ηξερα! Και συμφωνω οτι ο καφες ειναι αναντικαταστατο ροφημα. Και οπως λες η πρωτη γουλια και η μυρωδια το πρωϊ. Γινεται εξις. Αυτο κι εγω δε το αλλαζω με τιποτα. Φιλακια και σε σενα.

  7. Εδώ είμαστε! Το στοιχείο μου! Υπέροχο ποστ. Έρχομαι μαζί σου,μόνο που έχω ένα ελλάτωμα.Θέλω και τσιγαράκι με τον καφε.
    Αυτο το tabac που διαβάζω στην επιγραφή του cafe de la presse τι ακριβώς σημαίνει;

    • Α! ωραια θα καθησουμε εξω μαζι. Διαβασα οτι το καφε ντε λα πρεςς οταν καθησεις εξω σου φερνει και τασακι, πραγμα που δεν το κανουν αλλου γενικα πλεον για να μποϋκοταρουν το καπνισμα. Εμενα δε με πειραζει να καπνισεις γιατι ημουν καπνιστρια καποτε (πριν τα 30 μου) και θυμαμαι ποσο απολαυστικο ηταν μια τζουριτσα με μια γουλιτσα! tabac σημαινει οτι πουλανε και καπνο, τσιγαρα, πουρα κλπ. Ασχετα αν δεν επιτρεπεται το καπνισμα μεσα. Αυτο τωρα (αν δηλαδη πουλανε ακομα) δεν το κοιταξα. Αλλα για υπαρχει ακομα στην ταμπελα..

  8. Ωραία, μετά τα φιλολογικά και μπελιμπατονικά τέια, ώρα να περάσουμε στους καφέδες :ΡΡ
    Μού αρέσει κι εμένα ο καφές, αλλά εξίσου με τη γεύση του μού αρέσει η μυρωδιά του (τώρα που το καλοσκεφτομαι, μάλλον η μυρωδιά του μού αρέσει περισσότερο). Γι’ αυτό και -εν αντιθέσει με την αποπάνω μου συμπλογκίστρια- δεν αντέχω να μού την αλλοιώνει η “τσιγαρίλα”. Για να αποφεύγω λοιπόν τις προστριβές με τους συμπαθείς κατά τα άλλα καπνιστές, στην Ελλάδα πάω μόνον στα Starbucks.

    Βέβαια, το αγαπημένο μου καφέ είναι το Bewleys στην Grafton Street, αλλά πέφτει κάπως μακριά για να είναι το στέκι μου. Όμως κάθε καλοκαίρι, πάω και “προσκυνάω” εκεί.

    Δες εδώ:

    http://images.search.yahoo.com/images/view?back=http%3A%2F%2Fimages.search.yahoo.com%2Fsearch%2Fimages%3Fp%3Dbewleys%2Bdublin%26ei%3DUTF8%26rd%3Dr2%26fr%3Dyfp-t-701-s&w=500&h=338&imgurl=static.flickr.com%2F44%2F128828958_492750f303.jpg&rurl=http%3A%2F%2Fwww.flickr.com%2Fphotos%2Ftimbrighton%2F128828958%2F&size=154k&name=Dublin+Bewleys&p=bewleys+dublin&oid=9985392d47b2a47a&fr2=&fusr=TimBrighton&no=7&tt=693&sigr=11jp4gnmc&sigi=11dn3rceq&sigb=12qsbehhd#FCar=f76432617561745a

    • Α! Ιρλανδε μου! αυτα τα ιρλανδικα καφενεια μου φαινονται υπεροχα. Θα διαφωνησω με το Starbucks που δε μπορω να το πιω καθολου. Μου βγαζει μια πικριλα παρ’ ολο που μ’ αρεσουν οι δυνατοι καφεδες. Ειλικρινα δεν μπορεσα ποτε να καταλαβω πως απεκτησε τοσους φιλους. Η δε αεροπορικη εταιρεια που ταξιδευω εχει ΜΟΝΟ σταρμπακς.

      • Διευκρινιστικά, τα Starbucks τα προτιμώ μόνον επειδή σε αυτά απαγορεύεται το κάπνισμα, χωρίς εξαιρέσεις. Και στην Ελλάδα αυτό είναι σημαντικό, αν (όπως εμένα) σε ενοχλεί η τσιγαρίλα όταν πίνεις τον καφέ σου.

  9. εχω σπασει το κεφαλι μου να θυμηθω που ζητησα εσπρεσο μακιατο και μου εφεραν ενα ποτηρι γαλα με λιγο καφε…
    ομως θυμαμαι παρα πολυ καλα, στη Νεα Υορκη τον τελευταιο πρωινο καφε που ηπια με την Καναδεζουλα στο bottega del vino που δεν χρειαστηκε καν να εξηγησω λεπτομερως τι ηθελα. μου εφεραν τον τελειο διπλο εσπρεσο μακιατο 🙂
    και μετα, το boathouse οπου ηπια αμερικανικο γιατι ηθελα το απολυτο αμερικανικο brunch, ειναι λατρεια αυτο το μερος στην καρδια του central park!

    • Στην Αμερικη ειναι δικοπο μαχαιρι. Μπορεις να πιεις τον καλυτερο καφε η την απολυτη αηδια. Οποτε αυτο που λες δε μου κανει εντυπωση.

  10. Εγώ πέρασα να πιω ένα γεια απολαμβάνοντας home made espresso , και παρασύρθηκα γιατί τα ατμοσφαιρικά καφέ αποτελούν μεγίστη αδυναμία που δυστυχώς δεν μπορώ να ικανοποιήσω πάντα λόγω χρόνου
    Καλή χρονιά , και εύχομαι το year-ι να είναι πανηgύRι ( ξέρεις φιν φον, χαρούμενο ανέμελο ) ….
    Πολλά φιλιά μερακλίδικο δεσποινάριον !!!

    • Καλως το Σο Φαρακι μου. Τα ατμοσφαιρικα ειναι τελεια, ουτε κι εγω τα χαιρομαι οσο θελω. Καλη Χρονια ηρεμα και αγαπημενα.

  11. Σ΄ ένα τέτοιο καφέ με φαντάζομαι να γράφω το ωραιότερο βιβλίο μου 🙂

    Υπέροχη ατμόσφαιρα σήμερα στο μπλογκ σου, Δέσποινά μου

    Καλή χρονιά, δημιουργική και ταξιδιάρικη

    • Ντορακι! Σε ευχαριστω για τα γλυκα σου λογια! Βρε παιδι μου δεν εχετε εκει καποιο ατμοσφαιρικο καφε; Χμμ οταν ειχα ερθει Θεσσαλονικη μια φιλη μου με πηγε σε πολυ ωραια ατμοσφαιρικα καφενεια! Καλη Χρονια και σε σενα!

  12. πέρασα για να πω την καλησπέρα μου μετά από μια εξοντωτική μέρα,θα απολαύσω αύριο το ποστ με τον καφέ μου εννοείται.
    στην υγειά σου δεσποινάκι μου και στην ομορφιά σου!
    υγ.το α παρί με την κατρίν και τον φιλιπ πού το θυμήθηκες…
    ζε τ’αμπρας

    • Χα χααα ειχες κι εσυ το ιδιο βιβλιο; Εγω μεγαλωσα με αυτα Βερ λα Φρανς, Α Παρι, Γκιντ Φρανς ετσετερα! Η Κατριν και ο Φιλιπ ηταν φιλοι μου!

      • να σου πω ένα μυστικό.Μέχρι και πέμπτη γυμνασίου ήθελα να πάω γαλλική φιλολογία,μετά αλλαξοπίστησα.Η αδερφή μου είναι καθηγήτρια γαλλικών και έκανε στο παρίσι διδακτορικό στην ιστορία τέχνης πριν 30 χρόνια και οι γαλλικούρες ήταν η μεταξύ μας επικοινωνία για μεγάλο χρονικό διάστημα,κάτι σαν κώδικας επικοινωνίας.τώρα… πάπαλα,τα άφησα και με άφησαν!άσε που η βιβλιογραφία είναι στα αγγλικά και δεν χρειάστηκε να τα φρεσκάρω.όσο για τα αγγλικά μόνο να διαβάσω άρθρα ξέρω,από ομιλία… μούγγα στη στρούγγα.
        φιλάκια

        • ελα εδω να σου μιλαω αγγλικα να μαθεις,
          θα μιλαμε και γαλλικα για να τα θυμηθουμε!

  13. παλι ασχετη εγω.. η αμοιρη πινω καφε μονο το πρωι… αλλα εχω περασει απειρε ωρες σε διαφορα καφε με τα παρελκομενα συνοδεια νερου.. ολα αυτα τα περιεργα μακιατα και … τσινα.. δεν τα γευομαι .. αλλα καφες μπρικιου σε αραβικη χωρα ( την γνωστη βεβαιως ..) με μπισκοτακια γεμιστα με χουρμαδες… ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ .. προσπαθω να σε δελεασω ..

    • Με δελεαζεις ασυστολα! Καφε μπρικιου σε αραβικη χωρα! Και με χουρμαδες! Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ!!

  14. An kai eimai (tou) galaktos kai oxi (tou) kafe…mporo na po oti otan mou rxetai na pio ton deutero ton apolambano poli…maresoun autes oi kafeteries pou pragmatika sou kanoun tin aisthisi poli na katseis na cozareis (italiki adeia) me to bibliaraki sou kai na xitheis stin karekla sou!

    teleio apla

  15. Ε τοτε αυτο το καφε ηταν για σενα! Οταν ολος ο κοσμος χαλαρωνει διπλα σου, χαλαρωνεις κι εσυ. Κανενα απο τα παιδια μου δεν πινει καφε. Δυο πινουν γαλα.

  16. Έχεις δίκιο ότι η Θεσσαλονίκη διαθέτει μερικά καφέ με ιδιαίτερο χαρακτήρα, αλλά είναι πάντα πολύβουα και ελάχιστα φιλικά στον αναγνώστη ή στον γράφοντα. Αλλά τώρα που θα μετοικήσω στην Αθήνα, να δω πού θα βρω έστω κι αυτά τα πολύβουα, στην πόλη του δήθεν και του στημένου.

    • Ντορα μου αν θελεις τετοιο πρεπει να πας στη Βιεννη στο Καφε Σπερλ

      Cafe Sperl


      Κατι θα βρεις και στην Αθηνα.. δεν ειναι δυνατον.. να ρωτησουμε ..

  17. Καλημερούδια,
    Με την τσίμπλα στο μάτι εισέρχομαι για να σου πώ ότι μου έφτιαξες της διάθεση. Τώρα το έχουμε υπόψη μας το καφενείο μάστ του Σαν Φραν. Εγώ θα σε πάρω απο το χέρι να σε πάω δίπλα απο το Cafe de Flore στο Deux Magots για να δείς ατμόσφαιρα μεσοπολέμου. Αν το πρώτο φιλοξενεί μέχρι και σήμερα συγγραφείς και εκδότες , το δεύτερο είναι ο έρωτας του Πάγκαλου!!!
    Και θα πώ ότι το Μελισσάκι τα μαθαίνει εύκολα τα κόλπα!!!
    Φιλάκια

    • Ποιου του Θοδωρου Παγκαλου; χα χα βρε Καναδεζα, οποιον θυμασαι χαιρεσαι κι εσυ! Φιλακια!

  18. εκτος του καφε προσφερουμε και τα ουρι του παραδεισου!! θα ρθεις??

    • χε χε μαρη τι να τα κανω τα ουρι;
      Κανενα μελαμψο κουκλο δεν εχει;

  19. Ρε Δεσποινάκι του Θόδωρου Πάγκαλου εννοούσα, όσο δεν ήταν υπαρχηγός. Ελεος. Κι εγώ για μελαχροινό τεκνό μιλάω, ποιά ουριά του Παραδείσου; Εδώ δεν είναι το μπλόγκ του Ερρίκου και του Τέντ, Μαργαρίτα, ξέχασες;

  20. Αχ τί ωραία…Και κάθομαι και σκέφτομαι, εγώ τί καφέ να δείξω από δω πέρα…Τίποτα, τίποτα, τριτοκλασάτη μπαναλιτέ, τα μαγαζιά εδώ…
    Πφφφφφφφφφφφφ….

Leave a reply to despinarion Cancel reply