Jacques et Pierre

P: Jacques,  τι κανει αυτη εκει κατω;
J: Ποια;  το δεσποιναριον Pierre;
P: Mais oui, νομιζει οτι μαγειρευει;
J: Probablement, μια ζωη βουρλιζεται!
P: Pardon?  Qu’es qu’ elle fait?
J: Elle se vourlize! Καλα δεν την ξερεις, εισαι καινουργιος εσυ!
P: Ναι, dis moi, ποιες ειναι αυτες εκει στα καδρακια απεναντι;

J: Α! η μαμα της και η πεθερα της, η μια πλαθει κεφτεδακια, και η αλλη παλευει με ενα ψαρι. Τις βλεπει λεει, και χαιρεται και εμπνεεται!

P: Εμεις δεν της φτανουμε; Α κοιτα εκει στο ραφι!  Λόξα εχει με τα γουδια;

J: Mais oui,  αλλα μη της αντιμιλας οταν τα χρησιμοποιει.
P: Oh non, jamais! Και αυτο εκει τι κουμαρο ειναι;

J: Α αυτο το μαδαει, ενα φυλλαρακι καθε μερα και αφου διαβασει το τραγουδακι απο πισω κανει χαρουλες.  Les greques mon ami!  Regarde, ces moutons a la fenêtre.

P: Ξερεις Jacques τι μπορουμε να φιαξουμε με τρια αρνακια!
Εμενα μου αρεσει το μαγνητακι που εχει στο ψυγειο!

J: Α! ναι αυτο της το χαρισε η κορη της και το προσεχει πολυ. Ουτε εμας δεν προσεχει τοσο Pierre!
P: Oh mon Dieu, Qu’est-ce que c’est que ça.  Εχει παει στου Ερικ?

J: Α ναι,  και κρατησε το λογαριασμο σαν αυτογραφο. Κι αυτος ο Ερικ, ολα μονος του, κουζινα .. σερβιρισμα.. ταμειο.
P: Κι εχει πιο καλο βιογραφικο απο μας ε;
J: Δε νομιζω,  ελα παμε τωρα μια creme anglaise να την γλυκανουμε.
P: D’ accord!