Προτελευταια Κυριακη του Μαη. Βρισκομαι υπ’ ατμον. Ετοιμαζομαι για αναχωρηση απο την “πρωτευουσα”. Γυρνω ποτε ποτε, και ριχνω μια ματια στο αγαπημενο μου μπλογκακι, και αισθανομαι περιεργα. Δεν μπορω να το περιγραψω. Ειναι σαν να μπαινω σε ενα χωρο που αγαπω αλλα εχω παραλληλα εγκαταλειψει. Σκεφτομαι τα βραδια να γραψω για διαφορα που συμβαινουν, να αραδιασω οπως παλια τις σκεψεις μου, και σε δυο λεπτα αλλαζω γνωμη. Φοβαμαι οτι αυτη η εγκαταλειψη αφου αρχισε μπορει να συνεχιστει. Η σκεψη με στεναχωρει και την παραμεριζω.
Στην “πρωτευουσα” βρεχει. Ειναι μια Κυριακη δροσερη. Μεχρι και ζακετακι σηκωνει. Αισθανομαι περιεργα που βαζω μαγιω στη βαλιτσα μου. Χτες ο ουρανος σκιζοταν απο αστραπες. Τα Μαγιατικα βραδυα αυτη η συμφωνια με τις βροντες, ειναι σχεδον καθημερινη υποθεση.
Μου εχει μεινει ακομα ενα Σαββατοκυριακο και μια εβδομαδα φουλ στη δουλεια. Παντα ετσι γινεται. Προσπαθω να καταμερισω τις εργασιες στο γκρουπ. Να μη χρειαστει να μου τηλεφωνανε καθε πεντε και δεκα.
Η βροχη με κρατα μεσα σημερα, αλλα τελειωνω με πολλες εκρεμμοτητες. Αυτες που παντα αναβαλλονται με σουρτουκιασματα ανοιξιατικα, και λιακαδες που με παρασυρουν σε ομορφα μερη.
Κανω δουλειες και σκεφτομαι. Ποσο ομορφα μπορει να τελειωσει μια βροχερη Κυριακη; Χαμογελω και με πιανει το παιχνιδιαρικο. Μα με bucatini φυσικα. Να χαλα ο κοσμος εξω κι εγω να φιαχνω την απολυτη παστα με την πιο απλη και νοστιμη σαλτσα του καλοκαιριου.
Ο Jacques συμφωνει μαζι μου. Bucatini και τα μυαλα στα καγκελα. Και υφος.. μμμμμ θα φαμε μακαρονια!!!
Γνωστο σαν “τρυπητo μακαρονι” η “Νο 5” στην Ελλαδα, το bucatini ειναι το τελειο μακαρονι! Δεν ειναι το μακαρονι του παστιτσιου. Μονο και μονο η ονομασια Ν0 5 το κανει φιν φον!
Bucatini amore mio! Ηταν το κατ εξοχην αγαπημενο μακαρονι του μπαμπα μου. Γιατι εμπαινε η σαλτσουλα μεσα, γιατι κολλαει στο δοντι πιο πολυ απο τα αλλα. Θελει δεξιοτεχνια να το σουλουπωσεις στο πηρουνι. Να μην σου γλυστραει απο δω κι απο κει! Το bucatini μου αρεσει ιδιεταιρα με την σαλτσα απο κρεας λεμονατο και τριμμενο κεφαλοτυρι, η ετσι καλοκαιρινο, με σαλτσα απο ωριμα πομοντορο λιγο σκορδο, ελαιολαδο και φρεσκα μυρωδικα. Αποψε εχω ενα ωραιο κομματακι Παρμεζανα.
Κοβω βασιλικο , μαϊντανο και φρεσκια ριγανη απο τα γλαστρακια εξω.
Ολα αυτα γινονται μια νοστιμη σαλτσα και μοσχοβολα ολο το σπιτι.
Μαγειρευω και διασκεδαζω τσιμπολογωντας μικρουλες ελιες Arbequina, που με το πικρουλο της γευσης τους αναζητανε δυο γουλιες κρασακι. Εν τω μεταξυ σταματα η βροχη, βγαινει βολτα κι ενας καρδιναλιος που τον αποθανατιζω με το κινητο. Ορκιζομαι οτι αυριο θα παω να δω για μηχανη.
Λιγο πριν ετοιμαστει η θεσπεσια μακαροναδα βγαινω σαν το σαλιγκαρι εξω. Ο κισσος ειναι γεματος σταγονες απο την βροχη.
Ο κηπος εχει γινει δασος. Δεν υπαρχει πια αλλο χρωμα απο το πρασινο.
Μεταξυ σαλτσας, βροχης, και τσιμπολογηματος με πιανει το τραγουδιστικο μου…
Ah, bravo Figaro!
Bravo, bravissimo;
fortunatissimo per verità!
Pronto a far tutto,
la notte e il giorno
sempre d’intorno,
in giro sta.
La la lala lala laaaaa!
Fiiiiiiiiiiiiigαροοοο!!!!
Ετοιμη η μακαροναδα μου!
Ιχνος δεν εμεινε..
Figaroooooo!!!!
Πη Ες: Δε θελει πολυ ο ανθρωπος για να γεμισει η ψυχη του χαρα. Μια βροχη, bucatini, ενα τραγουδι και μια αγαπη. Σας φιλω γλυκα.
ασπρο - 1 
αφού δεν μπορείς χωρίς το μπλογκ βρε δεσποινάριον. τι μάς ζαλίζεις έτσι ξεδιάντρωπα; να σού εκμυστηρευθώ, ότι κι εγώ περνάω μια παράλληλη φάση με σένα, αλλά σήμερα – όπως ίσως διαπίστωσες ήδη- έβγαλα το άχτι μου με μια ανάρτηση – σεντόνι ολόκληρο…απαπαπαααα
Ναι αλλα μπορω χωρις το μπλογκ σε καθημερινη βαση. Αντεεε ολοκληρη μακαροναδα εφιαξα, κι εσυ μουρμουρα! Διαβασα, σχολιασα. Ηθελα να σου πω κιολας να τα διπλωνεις τα ρουχα και να μη τα πετας κουβαρι στη βαλιτσα, αλλα λεω ασε ειναι κουρασμενο το παιδι. Ειπα! Καλως ξαναρθες.
καλώς μάς βρήκαμε ξανά.
ε, το χρειαζόμασταν λίγο το διαλειμματάκι, ε;
έχω μαζεμένα πολλά, τόσες μέρες.
το μόνο που με απασχολεί είναι ότι το λάπτοπ θέλει πέταμα (και πού λεφτά τώρα για τέτοια..)
Εγω παλι δεν εχω τιποτα μαζεμενο. Μια μακαροναδα εφιαξα και την εκανα θεμα! Θα μαζεψω ομως. Θα δεις!
Ποίημα! Τί άλλο να ζητήσει κανείς;!
Γοργονιτσααααααααααααααα!!!!!!!!!!! Μολις σε προλαβα, εκλεινα και πηγαινα για υπνο!
Το καθημερινό blogging είναι αφάνταστα κουραστικό ‘σπορ’, εξάλλου δεν είμαστε και επαγγελματίες της γραφής
στη φάση που βρίσκεσαι είμαι τα τελευταία 2 χρόνια οπότε βρήκα μια φόρμα επιβίωσης του μπλογκ με αναρτήσεις της μορφής ‘όποτε μου προκύψει και όπως μου προκύψει’.
Bucatini – το Chanel No 5 di pasta .. κλασική αξία
Καλημέρα φιν φον
Εδω εχω μια ενσταση, η γραφη δεν ειναι επαγγελμα, ειναι ικανοτητα εκφρασης και ξερω πολλους μπλογκερς που γραφουν πολυ πιο καλα απο επαγγελματιες. Τωρα καπως ετσι θα συνεχισω κι εγω γιατι πολλα πραγματα εχουν αρχισει να με στανεχωρουν. Και εχω ηδη αρχισει να τα αποφευγω. Οταν ο κλοιος σφιξει δε ξερω τι θα γινει. Μπουκατινι φορ εβερ! Φιλακια φιν φον.
..Ολα μπερδευονται γλυκα σε τουτη εδω την αναρτηση….!!! Δεσποινακι ωραια η μακαροναδα…ελληνικη….μονο που εγω την ειδα πρωινιατικα με τον καφε…!!!
Φιλια πολλα
…και οπου κι αν πας….στελνε φωτο…μην μας ξεχνας!!
Σορυ για το ταϊμινγκ Ορφια μου. Προσωπικα εμενα δε με επηρρεαζει να βλεπω οποιοδηποτε φαγητο οποιαδηποτε ωρα. Φιλια και δε ξεχνω παρα μονο οταν θελω να ξεχνω.
τζα!! για δες πως προκυπτει ολοκληρη αναρτηση απο μια μακαροναδα!! αυτην ονειρευοσουνα καλε?? καλημερα με μια ηλιακλα νααααα!! και αργια.. εγω ειμαι στην φαση ξεπακεταρω και βολευω ακομα…. θα κανω καιρο να φτειαξω βαλιτσα…. φιλακια περιμενοντας μια ακομα φορα την επιφοιτηση..
Τζα κουκλα! Οχι δεν ονειρευομουν τιποτα, αλλα γεμισε την βροχερη Κυριακη με αρωματα και γευσεις. Της αξιζε μια αναρτηση. Σημερα καλοκαιριασε κι εδω επι τελους. Παρ’ολα αυτα εχω μια σκια νοητη απο πανω μου που δεν μπορω να την εξηγησω. Καλη προσαρμογη!
Εγώ να την πω την αλήθεια μου δεν είμαι καθόλου, μα καθόλου μακαρονού.. Αλλά διάβασα για βαλίτσες και μαγιό και άνοιξε η ψυχούλα μου.. Άντε!!!!!!! Φιλάκια πολλά φίλη μου…:-)
Φιλακια μωρο μου! Ξερω εσυ προτιμας τα μανιταρια!
Μα τι καλύτερο από το τελείωμα μιάς βροχερής Κυριακής;;;;
Τέλεια η μακαρονάδα σου με τα μυρωδικά φρεσκοκομμένα!
Μ’αρέσει κι εμένα το bucatini και το κάνω με κατσικάκι!!
Χμμμμμ κατσικακι με μπουκατινι! Με εμπνεει. Το προβλημα μου ειναι οτι εδω δεν σφαζουν κατσικακια.
Τέλειο το bucatini, αλλά πιο πολύ μου άρεσαν τα χρώματα του βαθύ πιάτου!
A! η συσχέτιση της ονομασίας για να ενταχθεί το bucatini στην κατηγορία φιν φον…έχει να κάνει με το γνωστό άρωμα;
Καλή εβδομάδα:)
Ειναι τα κεραμεικα της Derutta Βασιλη και τα ειχα παρουσιασει σε μια παλια αναρτηση. Και φυσικα το Νο 5 δεν το διμουν τυχαια!
ετοιμάσου, ετοιμάσου λίγες μέρες σου έμειναν!!
πάντως, πολύ καλό παιδί ο Ερρίκος το τρώει όλο το φαγάκι του 🙂
φιλάκια
ΦΦΦ αγχωνομαι. Τωρα αν σου πω οτι δε βιαζομαι θα με παρεις για ουφο. Αλλα δε βιαζομαι. Φιλακια πολλα.
Καλημερούδια Δεσποινάκι 🙂
Μια ανάρτηση σαν την ζωή. Δηλαδή … ζωντανή και γεμάτη από όλα. Και έτσι γεμίζει και η ψυχή χαρά, όταν μπορούμε μέσα σε μια μέρα να τα δούμε … όλα ;), και να τα εκτιμήσουμε όλα ανάλογα.
Φιλάκια
Καλημερουδια στο Λιλακο μου. Ευχαριστω για τα καλα σου λογια. Πραγματικα πολλες φορες μας εμπνεει το.. τιποτα. Φιλια!
Τον ίδιο καιρό έχουμε.Σήμερα εδέησε ο ήλιος να βγει και τώρα το απόγευμα ξανάρχισε να βρέχει.
Πού θα πάει,κάποια στιγμή θα σταθεροποιηθεί.Διαβάζω για μαγιουδάκια και αποδράσεις ,άραγε με τι καπελάκι θα μας αποχαιρετήσεις;Χαίρομαι με την χαρά σου και ναι είναι έτσι όπως τα λες,όταν δεν συμβαίνει κάτι το ιδιαίτερα δυσάρεστο ακόμη και ένα χαμόγελο μας γεμίζει χαρά!
φιλάκια στο γλυκούλη μακαρονά Ζακ
Το ειχα σκεφτει αυτο με το καπελο Ρουλακι. Να μην ξεφευγουμε απο τα συνηθισμενα ε;Θα δουμε. Φιλακια.
despinario gliko, den xero an ta monopatia mas sinantithoun mia mera, omos afti tin makaronada tha tin laxtarao mexri tote! you rule!
Ελα βρε Μαριζακι, αυτοσχεδιασε, μιλαμε για το πιο απλο πιατο του κοσμου. Και η απλοτητα ειναι η βαση για το φιν φον. Φιλακια!
κ εγω προχτες, μετα απο (nomizv) μηνες αποχης ζυμαρικων, τσακισα μια μακαροναδα με παρομοια σαλτσα. πολυ ανοιξιατικοκαλοκαιρινο ποστακι, με μπορες, πρασιναδες, και σαλτσες με μυριστικα. νασαι καλα Δεσποιναριο! 🙂
Ναι Ντοναμπελα μου ξεχασα να πω οτι δεν τρωμε συχνα ζυμερικα συχνα, παρ’ολο που μας αρεσουν. Ετσι τα απολαμβανουμε παρα πολυ.
Ετσι… έτσι… να έρχεσαι να μας λες τα νέα σου γιατί το θες, γιατί σου λείψαμε και όχι γιατί πρέπει… χαλαρά και χωρίς άγχος, για να το απολαμβάνεις κιόλας… όπως απόλαυσες και την εξαιρετική μακαρανάδα σου…
Και για να έχουμε και το καλό ρώτημα… για πού ετοιμάζεις πάλι βαλιτσούλες???
Διακοπες Πεννυ μου, μπανακια και ντολτσε βιτα. Η σχεση μου με το μπλογκ ειναι περιεργη τελευταια και δεν εχει βρει ακομα απανεμι που λενε. Αλλα τωρα δε με απασχολει πολυ. Ισως μετα τις διακοπες μου. Θα φερω φωτογραφιες φυσικα.
Καταλαβαίνω απόλυτα την πολυπλοκότητα της σχέσης σου με το μπλογκ… είναι ανάλογη με την τρέχουσα δική μου σχέση με το διαδίκτυο γενικότερα… μια γρήγορη βολτούλα και έξω από την πόρτα… (όπως θα έχεις και εσύ αντιληφθεί)
Τέλος πάντως… καλά να περάσεις στις διακοπούλες, ξεκούραση, χαλάρωση, ήλιο, θάλασσα και το αγόρι σου και φυσικά περιμένουμε ρεπορτάζ….
Φιλάκια!!!
Τέλεια Δέσποινα!
Λατρεμένη μακαρονάδα και πανεμορφες εικόνες!
Αν το δικο σου το ματι τα βλεπει τελεια Δεσποινακι, τοτε εγω σωπαινω! Φιλια γλυκεια μου.
Ακόμη κι αυτή η μικρή ελίτσα με τη πικρή γεύση και το κρασάκι κάνει τη διαφορά! Τόσο όμορφα μας έβαλες στο κλίμα της Κυριακής που ξέχασα τη Μυκονιάτικη.Τελείως λέμε!
Θα θελα να ήμουν δίπλα στο Ζακ ή στο Γκαστόν έστω να βλέπω να μεγαλουργείς μέσα απ αυτή τη θεσπέσια μακαρονάδα και να τραγουδάς, μέχρι και θα χόρευα, να ξέρεις. Σε φιλώ γλυκά περιμένοντας καλό μου Δεσποινάκι:)))))
Χαραμοφαηδες Κατερινακι, αν δε φιαξω εγω μια μακαροναδα θα πεινασουμε σ’αυτο το σπιτι! Παει κι αυτο το Σαββατοκυριακο, το αλλο ειναι ηδη προ των πυλων κι εγω σε κατασταση αλλαλουμ. Φιλια!
Παλιότερα πόσταρα συνεχώς. Ύστερα, όταν άρχισα να γράφω συστηματικά, το μετρίασα και έπαψα να μπαίνω και σε πολλά μπλογκς, μάλλον έπαψα να ψάχνω και να ανακαλύπτω καινούργια. Τώρα γράφω σπάνια γιατί μου λείπει ο χρόνος (και ο ύπνος), διαβάζω μερικά και σχολιάζω σπάνια, αλλά λέω ότι είμαι ακόμη παρούσα στο νετ. Ειδικά όταν βλέπω τέτοια χορταστικά ποστ! Μου άρεσε αφάνταστα η φωτογραφία με τον καρδινάλιο 🙂 Το κόκκινο πάνω στο κόκκινο
υγ. μέσα στον ιούνιο θα έχω και την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου μου, το οποίο δεν πολυκυνηγάω. Μάλλον περιμένω να με ανακαλύψει το κοινό 😀
Θυμαμαι Δωρα μου, σε διαβαζα απο παλια ασχετα αν αφηνα σχολια. Τωρα βεβαια εχεις την πιο γλυκεια δικαιολογια, τι να πω. Καλη επιτυχια στο βιβλιο ευχομαι και σε φιλω!
Σαν να είχα εγώ στο πιάτο μου τις μακαρονάδες. Τόσο ρεαλιστικές οι φωτογραφίες! My mouth is (continuously) watering!
Το πιο ωραιο φαγακι! Χουατ ιζ δις γουϊθ Κουασιμοδος βρε ηλιοτυπον; Ταραζομαι η Εσμεραλδα!
Δε γκάϋ κλόζεστ του γουότ αϊ λουκ λάϊκ, Εσμεράλδα… 🙂
γιου ντον’τ σκεαρ με, δε σπιριτ καουντς!
Το αναζητώ το σπίριτ (εν μέσω κρίσης). Για να δούμε θα το βρω; Αϊ γουίλ κιιπ γιου ποστεντ!