Με την τσιμπλα στο ματι πλησιαζω το παραθυρο, ακομα ο ηλιος δεν εχει χαραξει. Το περιμενα, το ειχα ακουσει απο χτες οτι θα αρχιζε να χιονιζει τα ξημερωματα. Ο διαδρομος προς το γκαραζ ειναι κατασπρος. Τρεχω στο μαμουνι του καιρου (WeatherBug) Κοιταζω το ρανταρ και βλεπω μια μπλεδιλα.. μια πρασινιλα, ερχεται κι αλλο. Ορατοτης μηδεν. Η συνεχεια ειναι δεδομενη, κουτσουρα, τζακι, τελεκομιουτινγκ.
Σκαω μυτη και φωτογραφιζω τον κηπο και τους θαμνους που ειναι πασπαλισμενα με μια στρωση αφρατο χιονακι. Ειναι τοσο ομορφα που αποφασιζω να παω λιγο παραεξω. Φοραω τις “πηλοβατιδες” που τις βρισκω προχειρες να τεμπελιαζουν διπλα στον καλογερο με τα παλτα. Παω γυρω γυρω, και προσπαθω να βρω τις λεπτομερειες για να σας τις φερω. Τα ελατακια, τους μικρους θαμνους, το χιονι οπως εχει τρυπωσει στις βελονες.
Τα κλαδια του Ου (holly) εχουν βαρυνει λιγο αλλα αυτο το ασπρο, κοκκινο, πρασινο, ειναι τοσο ξεχωριστο στο μαυροασπρο φοντο. Οι γλαστρες γεμιζουν γρηγορα με χιονι, τα δεντρα ειναι πασπαλισμενα μονο απο πανω. Λυπαμαι που θα πατησω το απατητο ασπρο διπλα στο γκαραζ, αλλα θελω να φτασω στα στοιβαγμενα ξυλα.
Θυμαμαι οταν ηταν μικρα τα παιδια, που επεφταν ανασκελα στο χιονι και ανεβοκατεβαζαν τα χερια και τα ποδια και εφιαχναν αγγελακια . Τελικα, κακη ιδεα οι πηλοβατιδες. Παγωνουν οι πατουσες μου. Θα παω μεσα να τις ζεστανω στο τζακι.
Το εκχιονιστικο φορτηγο, σπρωχνει το χιονι και ριχνει αλατια στο δρομο. Αυριο λενε οτι το χιονι θα γυρισει σε βροχη.
Ετσι ειναι ματια μου τα πραγματα εδω στην Ουασινγκτον, τα ονειρα και τα θαυματα κρατανε μια μερα.
Σας φιλω.
ασπρο - 1 