Photo by Despinarion: Chianti Counrty Umbria, “sunflowers without borders” , July 2007
Οταν καποτε ο πατερας του μπαρμπα Χρηστου, στα τελη του δεκατου εννατου αιωνα, ερριχνε μια πετρα στις πισω πλαγιες της Παρνηθας και εκει που σταματουσε η πετρα το ονομαζε χωραφι του, ουσιαστικα οριοθετουσε την προσωπικη του περιουσια, που εμελλε να υποστηριξει οικονομικα αρκετες γεννιες μετα απο αυτον.
Αν καποιος παρει τους πολιτικους χαρτες του κοσμου των τελευταιων 50 ετων και τους κανει φιλμακι, θα τρελλαθει με τις μεταβολες στην προβολη του. Οι οριοθετησεις αλλαζουν με πολεμους, ανεξαρτητοποιησεις, συρραξεις απο μεσα κι απ’ εξω. Αλλου παλι, καποιοι ερριξαν μια πετρα οπως ο σχωρεμενος ο πατερας του μπαρμπα Χρηστου (που μπηκε λιγο και στην αυλη του γειτονα) κει ειπαν.. εδω ειμαστε κι εμεις. Στον δε γειτονα ειπαν, κατσε κι εσυ σε μια γωνια αλλα μη ζητας πολλα πολλα.
Και ενω τα συνορα σβηνονται και ξαναγραφονται στους χαρτες, στα πλαισια οικονομικης αναπτυξης και συνεργασιας ξανακαταργουνται σιγα σιγα. Ακουω στις ειδησεις οτι ανοιγουν τα συνορα Ελλαδας – Βουλγαριας και Ελλαδας – Ρουμανιας για ελευθερη μετακινηση και απασχοληση των κατοικων των εν λογω χωρων στην Ελληνικη επικρατεια. Δεν εχω τα απαραιτητα στοιχεια να κρινω εαν αυτη η κινηση θα επηρρεασει θετικα η αρνητικα την ελληνικη αγορα, δεν ξερω αν πρεπει να ξεφυγω απο τον ορο “ελληνικη αγορα” και να χρησιμοποιησω τον ορο “ευρωπαϊκη αγορα”,αλλα τα δημογραφικα στοιχεια εντος των διοικητικων οριων θα αλλαξουν παλι, κι αυτο ειναι σιγουρο. Τα συνορα σιγα σιγα χαλαρωνουν σε πολλα μερη της Ευρωπης, διατηρωντας μονο την διοικητικη τους υποσταση. Tο χαλαρωμα των συνορων θεωρειται δημοκρατικη διαδικασια. Αναρωτιεμαι αν οι νεες διαταξεις εχουν κατοχυρωθει νομικα η ειναι “μπατε σκυλοι αλεστε και αλεστικα μη δινετε”. Αναρωτιεμαι κατα ποσο ειναι προετοιμασμενοι οι τελωνες και φαρισαιοι αρχοντες των συνορων (βλεπε παραμεθοριες περιοχες, αεροδρομια και λιμανια) να εφαρμοσουν τις νεες διαταξεις και να αντιμετωπισουν τα περασματα σωστα. Διοτι το να φυλας τα συνορα, σου προσδιδει και καποιο ..οφιτσιο μη γελιομαστε. Υπαρχει βαση δεδομενων ανεπιθυμητων επισκεπτων; Κατα ποσο προστατευεται ο ελληνας πολιτης απο αυτη την κινηση. Διατηρουμε το δικαιωμα να αρνηθουμε την εισοδο σε υποπτα στοιχεια; Η μηπως ετσι με ελαφρια καρδια βγαλαμε ενα νομο που ενω φαινομενικα ειναι δημοκρατικος (καποιες ψαλιδες πρεπει να κλεισουν) στην πραγματικοτητα ειναι αρπα κολλα;
Την ιδια ωρα που αναρωτιεμαι κατα ποσο μας περιοριζουν τα συνορα και οι οριοθετησεις στη ζωη μας, τσεκαρω τους αγκωνες μου να δω αν βρισκονται στο χωρο μου η αν εχουν μπει σε ξενο χωρο. Δεν βλεπω να σκουνταω καποιον και ησυχαζω. Υπαρχει η κοινη αποδοχη οτι ο χωρος μας περιοριζεται μεχρι εκει που δεν μπαινει στον χωρο του διπλανου. Σε κρατη με πυκνους πληθυσμους επειδη ο φυσικος ατομικος χωρος μειωνεται (βλεπε Κινα) οι συμπεριφορες των ανθρωπων γινονται ενοχλητικα διεισδυτικες. Στο τελος αυτο επηρρεαζει την γενικη καλλιεργεια ενος λαου που μεταφερει την διεισδυτικοτητα οπου κι αν βρεθει. Οι εγωϊστες ως επι το πλειστον ξεπερνουν τα ορια τους ακουστικα . Θυμαστε τον τυπο στο διπλανο τραπεζι στο ρεστωραν που σας αναγκασε να ακουσετε ολες τις αποψεις του περι διαπροσωπικων σχεσεων (αυτος και οι γκομενες) λες και δεν ειχατε δικες σας;
Τα συνορα, ορια δεν εχουν. Τα “ορια κοινης λογικης” ειναι διαφορετικα για τον καθενα, τα “ορια της ευπρεπειας” στην κορυφη της λιστας της μαμας μου, τα “ορια της υπομονης” στενευουν για ολους οσο πιο δυσκολη γινεται η ζωη.
Υπαρχουν ομως και ανθρωποι που καταφεραν να ξεπερασουν τα ορια καθε εγωϊσμου, συμφεροντολογιας, να ξεφυγουν απο τα στενα ορια του “κρατους” και να δουν τον κοσμο απο ψηλα. Ειδαν ποσο ασχημος ειναι και αποφασισαν τα κανουν κατι να τον “φιαξουν” Και εφιαξαν τους οργανισμους “διχως συνορα” . Διαθετουν τον ελευθερο χρονο τους, ταξιδευουν, κινδυνευουν για ενα καλυτερο κοσμο. Αγγιζουν καθε κοινωνικο η πρακτικο τομεα και προσφερουν υπηρεσιες, γνωσεις, χειρωνακτικη εργασια, υποστηριξη. Η προσφορα δεν εχει συνορα. Η ικανοποιηση δεν εχει συνορα. Ακομα και την μαμα μου δεν την πειραζει που τα Σαββατοκυριακα δεν βρισκει τον γιατρο της. “Τρεχει παιδι μου με τους γιατρους χωρις συνορα” μου λεει με καμαρι.
Photo by Despinarion: The sky is the limit
ασπρο - 1 