Tο εξωφυλλο του Ιανουαριου του περιοδικου Μπαζαρ εχει μια ωραιοτατη φωτογραφια της Βικτωρια Μπεκαμ που νομιζεις οτι ειναι ντυμενη με ενα συννεφο. Το τευχος του Φεβρουαριου εχει μια παρομοια μεταξωτη κατακοκκινη τουαλεττα του Roberto Cavalli, που την αναδεικνυει τελεια η Σκαρλετ Γιοχανσον . Και τα δυο εξωφυλλα φαινεται σα να εχουν βγει απο εικονογραφημενα παραμυθια με νεραϊδες. OUT οι λεπτες ντραπε τουαλεττες που βλεπαμε περσυ και IN το πριγκιπικο στυλ. Δε ξερω αν θα χωρεσει το τεραστιο φουρω σε ενα κοινο αυτοκινητο, η αν θα πρεπει να ξαναφερουμε στους δρομους τις αμαξες. Ετσι που τη βλεπω την φρεσκοκουρεμενη Βικτωρια ειναι σα την Σταχτοπουτα, που περιμενει δωδεκα η ωρα να την σωσει η νεραϊδα νονα της. Φανταζομαι μαλιστα οτι κατω απο τα μεταξωτα λουλουδιασμενα layers της δημιουργιας του οικου Dolce & Gabbana, φορα γυαλινα γοβακια.
Οταν χαζευα την Vogue παλιοτερα μου ελεγε η μαμα. Αυτα ειναι πολυ εξεζητημενα, δεν υπαρχει τιποτα που να μπορουμε να το φορεσουμε εμεις. Διαφωνουσα τοτε μαζι της με το σκεπτικο οτι μπορει να μη φορεσουμε το ιδιο μοντελακι (ποιος θα δωσει εφτα χιλιαδες ευρω για ενα φορεμα;) αλλα βλεπουμε τα trends, ξεσηκωνουμε στυλ και χρωματα, χτενισματα και μακιγιαζ. Εν μερει η αισθητικη πλεον κατασκευαζεται απο την βιομηχανια της μοδας. Και ολες οι γυναικες εχουμε προγραματιστει στο να μας αρεσει οτι μας δειχνουν. Οι πιο λογικες συνεχιζουν να ισχυριζονται “φοραμε οτι μας πηγαινει”, αλλα παντα το προσαρμοζουν στις γενικες γραμμες των προτασεων των σχεδιαστων. Βλεπω αυτες τις φουστιτσες – μπαλλονια που ταιριαζουν μονο στο 1/1000 των γυναικων που ακολουθουν τις μοδες. Και εκει παλι το να φουσκωνεις τους γοφους επιτηδευμενα, δε συμβαδιζει με τη λογικη του να κανεις διαιτα μονιμως για να εισαι λεπτη. Αισθητικα δεν μου αρεσουν, οπως ποτε δεν μου αρεσαν οι τετραγωνες πλατες, τα μπεϊμπυ ντολ κοψιματα, τα φουσκωτα μανικακια και τα εμπριμε λουλουδατα φορεματα. Στην ιστορια της γυναικειας μοδας οταν αφαιρεθηκαν απο τους ωμους οι ογκωδεις βατες αισθανθηκα οτι η μοδα αρχισε να ερχεται στα συγκαλα της κι ας επεμενε η θεια μου η Σοφια οτι “το ρουχο στεκεται πιο καλα με τις βατες” . Τι πιο ομορφο απο το να διαγραφεται ενας στρογγυλος ωμος μεσα απο ενα μεταξωτο πουκαμισο;
Συνεχιζοντας την πρωτοχρονιατικη μου βολτα στα γκλαμουρε περιοδικα, επεσα πανω σε ενα αρθρο που εξηγει πως γινονται οι τσαντες μαϊμουδες. Πως τοσοι ανθρωποι χανουν τη δουλεια τους γιατι η παραβιοτεχνια σε χωρες της ανατολης κατασκευαζει με μηδεν κοστος αυτα τα προϊοντα. Τα χρηματα που βγαινουν απο αυτα, τροφοδοτουν ομαδες εκμεταλλευσης ανθρωπων και φυσικα οχι τα αθωα πλασματα που τα συναρμολογουν. Αυτο το ξερουμε πανω κατω ολοι αλλα ειλικρινα με αγγιξε το αρθρο γιατι ειχε παραδειγματα απο αυτες τις καταστασεις εκμεταλλευσης. Γι αυτο θα ηθελα να σας πω κι εγω να μη ψωνιζετε μαϊμουδες. Οχι μονο γιατι ετσι βοηθαμε στην εξαθλιωση του ανθρωπινου ειδους αλλα για να πουμε και την αληθεια, ενα προίον μαϊμου κανει μπαμ σε αυτους που ξερουν να διακρινουν την ποιοτητα. Καλυτερα να παρουμε που λεει ο λογος ενα κοματι μεταξωτο υφασμα και να ραψουμε ενα σακουλι (που θα ειναι και οριτζιναλ) παρα να τρεφουμε τη ματαιοδοξια μας. Οσοι μπορουν ας αγοραζουν τα ακριβα οριτζιναλ. Δεν ειναι κακο. Ισα ισα οταν κινειται η αγορα και κυκλοφορει το χρημα ανθει το εμποριο και αυξανεται η απασχοληση.
Τωρα το Γεναρη ολα τα αμερικανικα περιοδικα μοδας ασχολουνται με ενα ζωτικο θεμα. Τι θα φορεσει η Μισελ Ομπαμα στην τελετη ορκωμοσιας σε λιγες μερες. Ασχολουνται και με τον Μπαρακ αλλα οχι τοσο πολυ. Ολοι οι σχεδιαστες μοδας κανουν προτασεις. Τωρα φυσικα που γραφω αυτο το ποστ θα εχει ηδη αποφασισει, αλλα πιστευω οτι και ασπρο να βαλει ακομα θα της πηγαινει ομορφα γιατι εχει ενα γλυκο σοκολατι χρωμα και δεν θα ειναι αυτο που λεμε “σαν τη μυγα μες το γαλα”.
Η Μισελ ειναι λιγο ατσουμπαλη στο περπατημα οπως πολλες αφρο-αμερικανες. Δε το φορανε το ψηλο τακουνι ανετα (για την πλειοψηφια μιλαμε) Δεν υπαρχει λικνισμα στην κινηση τοσο που χανει πολλες φορες οτι ομορφο φορανε. Χτες το βραδυ το παρατηρησα παλι σε δυο πανεμορφες μαυρες κοπελλες που ετρωγαν σε παραπλησιο τραπεζι. Μολις σηκωθηκαν και προχωρησαν λιγο, χαθηκε η μαγεια.
OUT η Λωρα της συντηριλας, και IN η Μισελ της κομψης απλοτητας.
Χαζευω τις κυριες που κερδισαν τον τιτλο της πιο καλοντυμενης γυναικας. Τα τελευταια χρονια εχει αλλαξει ο ορισμος. Οι κυριες αυτες φορανε απλα και κομψα ρουχα το βραδυ αλλα το πρωι δε διαφερουν απο μια οποιοιαδηποτε απλη γυναικα. Με τζην, ζακετουλα και ισιο μαλλακι. Εχουν και κορμαρες γιατι ολα αυτα σε ενα ασχημο σωμα δεν κανουν την ιδια εντυπωση, κακα τα ψεμματα. Και φυσικα εχουν και καποιο προφιλ αλλοιως δε θα τις βλεπαμε φατσα φορα στο τευχος του Ιανουαριου της Βογκ. Παντως το ολο κονσεπτ ειναι ενθαρρυντικο γιατι σημαινει οτι οποιαδηποτε γυναικα μπορει να ειναι καλοντυμενη μεσα στην απλοτητα της.
Χαζευοντας λοιπον αυτες τις μερες τα περιοδικα μοδας εχω να πω, εν περιλιψει, οτι φετος αν παρουμε κατι “σιμπιζακι” σαν να πηγαινουμε σε σαφαρι στην Κενυα , κατι σε δερμα πυθωνα, η ενα διπατο πεδιλο με δωδεκα λουρια, θα ειμαστε μεσα οι μανδαμες!! Εχοντας ομως επιγνωση της οικονομικης κρισης και της απαιτουμενης λιτοτητας, προτεινω αν δε μπορεσουμε να ικανοποιησουμε τις fashionistas εντος μας, καλο θα ηταν να επενδυσουμε σε ενα κατακοκκινο κραγιον, οπως εκαναν οι ντιβες του μεσοπολεμου. Σας φιλω με σταμπα!
ασπρο - 1 